📜
नमो तस्स भगवतो अरहतो सम्मासम्बुद्धस्स
पज्जमधु
आनन्द रञ्ञ रतनादि महा यतिन्द,
निच्चप्पबुद्ध पदुमप्पिय सेविनङ्गी;
बुद्धप्पियेन घन बुद्ध गुणप्पियेन,
थेरालिना रचित पज्जमधुं पिबन्तु.
उण्णापपुण्णससिमण्दलतो गलित्वा,
पादम्बुजङ्गुलि दलट्ठ सुधा लवानं;
पन्तीव सत्थु नखपन्ति पजाविसेसं,
पीणेतु सुद्ध सुखितम्मण तुण्डपीता.
खित्ताय माररिपुना परिवत्य सत्थु,
पादस्सया जित दिसाय सितत्तलाय;
या जेति कञ्चन सरावलिया सिरिं सा,
देतन्गिनं रणजयङ्गुलिपन्तिकन्ता.
सोवण्ण वण्ण सुखुमच्छवि सोम्म कुम्म,
पिट्ठीव पिट्ठि कमतुन्नति भाति येसं;
तेसुप्पतिट्ठितसुकोमलदीघपण्हि,
पादा जिनस्स पददन्तु पदं जनस्स.
अच्छेर पङ्कजसिरं सिरिया सकाय,
ये मद्दिनो विय चरन्ति सरोज सीसे;
सञ्चुम्बिता विय च तानि पराग रागा,
ते नीरजा मुनिपदा पददन्तु लक्खिं.
अगामि काल जन मङ्गल भत्तु भावं,
व्याकत्तुमत्र कुसलेनिव निम्मितानि;
यात्रासुमट्ठसतमङ्गलक्खणानि,
साधेतु नं पदयुगं जयमङ्गलानि.
सस्सेविजन्तुवरसन्तिपुरप्पवेसे,
निच्चं सुसज्ज ठपितानिव मङ्गलाय;
ये ते दधन्ति कलमङ्गललक्खणानि,
वत्तन्तु ते जिनपदा जयमङ्गलाय.
सब्बेभिभूय सपदेसु निपातनस्स,
सञ्ञाणकं विय यदस्सितसब्बलोको;
पादात्यधोकततिलोकसिरोवरा पि,
लोकं पुणन्तु जयमङ्गलकारणानि.
लोकत्तयेकसरणत्तविभावनाय,
सज्जो व तिट्ठति यहिं सुविभत्तलोको;
तं सब्बलोकपटिबिम्बितदप्पणाभं,
पादद्वयं जनसुसज्जनहेतु होतु.
लोकुत्तराय सिरियाधिगमाय सुट्ठु,
रजन्ति यत्थ दिगुणानिव पातु भूता;
चक्कासनाभिसहनेमिसहस्सरानि,
त्यङ्घी दिसन्तु सकलिस्सरियं जनस्स.
यत्रुल्लसन्ति दुविधानिव पातू भूता,
धम्मस्ससब्बभुवनस्स च इस्सरत्ते;
चक्कानि चक्कसदिसानि सुदस्सनस्स,
तानज्ज जन्तु सरणा चरणानि होन्तु.
सत्तेसु वच्छतु सिरी सिरिवच्छकेन,
सोवत्थि सोत्थिमनुतिट्ठतु पुग्गलेसु;
नन्दिं जनानमनुवत्ततु नन्दिवत्ती,
सीसानलंकुरुतु पादवतंसको पि.
भद्दाय पीठमुपगच्छतु भद्दपीठं,
वुद्धिं जनानमनुवत्ततु वद्धमानं;
पुण्णत्तमङ्गिमनुकुब्बतु पुण्णकुम्भो,
पाति च पातु सततं जनतं अपाया.
सेतातपत्तमपनेतमघातपे तं,
खग्गो विछिन्दतु सदा दुरितारिवग्गे;
संक्लेसदाहमपनेतु सतालवण्ट,
संवीजनी कुमतिमक्खिकमोरहत्थो.
आकड्ढनो जनविलोचनमत्तनिन्नं,
वारेतु सब्बगतिवारनमङ्कुसो सो;
पादम्बुजस्सिरिविलासनिकेतनं व,
पासादलखणमुपेतु मनोपसादं.
पाणीनमत्तभजतं वरपुण्णपत्तं,
सम्मा ददातु पदनिस्सितपुण्णपत्तो;
पादेसु जन्तु मनबन्धनदामभूतं,
दामं दमेतु विमलं जनतम्मनानि.
उण्हीसकुप्पलमणीपदुमेहि पादा,
सस्सेविजन्तुकरणानि विभूसयन्तु;
सन्नेत्तनावुपगतानमनग्घकानि,
बोज्झङ्गसत्तरतनानि ददे समुद्दो.
उत्तुङ्ग निच्चलगुङा जितताय निच्चं,
सेवीव पादसिरि निच्च समुब्बहं व;
अत्रापि सक्कभवनुब्बहणे नियुत्तो,
पादट्ठमेरु भवतं भवतं विभूत्या.
सो चक्कवाळसिखरी प्यवतं समन्ता,
सब्बूपसग्गविसराजनतं समग्गं;
दीपा पुथूपि चतुरो द्विसहस्स खुद्दा,
धारेन्त्वपायपतमानमदत्व जन्तुं.
सूरो पबोधयतु जन्तु सरोरुहानि,
चन्दो पसाद कुमुदानि मनोदहेसु;
नक्खत्तजातमखिलं सुभताय होतु,
चक्कं धजं रिपुजयाय जयद्धजाय.
जेतुं ससंसद-सुदस्सन-चक्कवत्ति,
चक्कानुगन्तललितं यहिमावहेय्य;
चक्काणुवत्ति परिसावत-चक्कवत्ति,
नंवत्ततं पदयुगं जनता हिताय.
पुजेतुमागत वता वजिरासनट्ठ,
मिन्देन छड्डित महाविजयुत्तराख्यं;
संखं पविट्ठमिव मारभया पदाधो,
पादट्ठसंखमिह वत्ततु सन्तिया वो.
सोवण्णमच्छयुगलं सिवभत्त भोगे,
इच्छा बहूपकरणं भवतं जनानं;
कुम्भीलधिग्गहिततो व पदुत्थचित्ता,
पादम्बुजाकर विगाहि तु नोपहोन्तु.
सत्तापगा जनमनोज मले जहन्तु,
संक्लेसदाहमपनेन्तु दहा च सत्त;
सेला च सत्त विदधन्तु जनस्स तानं,
लोकप्पसिद्धिजनने भवतं पताका.
पाटङ्कि सन्ति गमने भवतूपकारा,
दाहेत्तनेसु जहतं पदचामरं तं;
सल्लोकलोचनमहुस्सव-उस्सितं व,
वत्तेय्य तोरणमनुत्तरमङ्गलाय.
यस्मिं मिगिन्द गत भीति बलाव दड्ढ,
दाना नता सिरविदारण पीळिताव;
नालागिरी करिवरो गिरिमेखलो च,
तं सीहविक्कमपदं हनता घदन्तिं.
पापाहिनो हनतु पादसुवण्णराजा,
व्यग्घाधिपो कलिजने अदतं असेसं;
वालाह-अस्सपति सम्पतितुं अदत्वा,
पायेसु पापयतु सन्तिपुरम्पजायो.
छद्दन्त दन्ति ललितं गलितं रुसम्हा,
लुद्देत्त दुब्भिनि दिसे अचलं दधानो;
पादट्ठहत्थिपति सम्पति जन्तुतासे,
तासेतु हासमपरन्दिसतं सतानं.
सब्बङ्गिनो चरणुपोसथ हत्थिराजा,
पापेतु सब्बचतुदीपिकरज्जलक्खिं;
कित्तीव पादपरिचारिकता नियुत्ता,
केलससेलपटिमा हितमाचरेय्य.
सामिस्स हंससमये दहपासबद्ध,
मासीन वेसगमको विय पादहंसो;
निग्घोस गन्तिजिततो विय मूगपक्खो,
यारेतु सब्ब जनता भवगन्तुकत्तं.
ओहाय दिब्बसरसिं खिललोक सब्ब,
रम्मङ्घिवापिमवगाहितवाव पादे;
एरावणो करिवरो मनसाभिरुळ्हे,
जन्तुं पुरिन्ददपुरं नयतं व सीघं.
हित्वा सकम्भवनमङ्घिनिसेवनत्थ,
मागम्म रम्म तरतायिह निस्सितो व;
पालेत्व मूनि पदवापितरङ्गभङ्गि,
मन्गी करोन्ततनुवासुकि नागराजा.
नाथस्स कञ्चनसिखावलजातिलील,
माविकरं व पदनिस्सितमोरराजा;
तं धम्मदेसनरवेनिव लुद्दकस्स,
लोकस्स पापफणिनो हनतं असेसं.
संसारसागरगते सधने जने ते,
नेतम्पदे कलचतुम्मुखहेमनावा;
निब्बाणपट्टनवरं भरुकच्छकन्तं,
सुप्पारपण्डित गता विय आसुनावा.
सम्बोधि ञाण परिपाचयतो मुनिस्स,
भत्तो यथा हिमवतद्दि समाधिहेतु;
एवम्मनेन भजतं हिमवद्दिपादे,
सम्बोधिञाण परिपाचनहेतु होतु.
दळ्हं पराजिततया मुनिना सरेन,
सुञ्ञस्सरोपगत पञ्जर बन्धनोव;
सो पादपञ्जरगतो करवीकपक्खी,
सब्बेसमप्पीयावचञ्जहता भवन्तं.
ते चक्कवाक मकरा अपि कोञ्च जीवं,
जीवादि पक्खिविसरा सरसीव भुत्तं;
वेस्सन्तरेन चरणम्बुजि निब्भजन्ता,
जन्तु तहिं विय पदे सुरमेन्तु निच्चं.
तं चन्दकिन्नरगतिंव गतस्स बोधि,
सत्तस्स तस्स सपजापतिकस्स भावं;
संसूचयन्त पद किन्नर किन्नरी वे,
सामग्गिमग्ग पटि पत्तिसु पापयन्तु.
संराजधानिमुसभो वहतग्ग भारं,
पीतिप्पयो पजनयेय्य सवच्छधेनु;
सस्सेविनो अभिरमेन्तु छकामसग्गा,
धारेन्तु झायिमिह सोळस धातुधामा.
सुत्वा जिनस्स करवीक सरम्मनुञ्ञं,
अञ्ञोञ्ञ भीतिरहिता अपि पच्चनीका;
हित्वा गतिं विय ठिता पदसत्तरूपा,
सब्बं भवस्सित जनानगतिं हनन्तु.
सोवण्ण काहळ युगो पममिन्दिराय,
सन्नीरपुप्फ मुकुलोपममुस्सवाय;
निच्चं सुसज्ज ठपितं मुनि तिट्ठतन्ते,
जङ्घाद्वयं जनविलोचन मङ्गलाय.
लख्या विलास मुकुरद्वय सन्निकासं,
ताडङ्क मण्डन विडम्बकमंसु सण्डं;
जानुद्वयं लळित सागर बुब्बलाभं,
होतं जगत्तय निजत्त विभूसितुन्ते.
छद्दन्ति दिन्न वरदन्त युगोपमाना,
तं हत्थि सोण्ड कम पुण्ण गुणा तवोरू;
लील पयोधि सिरि केळि सुवण्णरम्भा,
खन्धाव देन्तु परिपुण्ण गुने जनानां.
जङ्घक्ख कद्व्य समप्पित चित्तपाद,
चक्कद्वयी मनमनोजहयो मुने ते;
सोनी रथो सिरिवहो मनसा भिरुळ्हं,
लोकत्तयं सिवपुरं लहु पापयातु.
रम्मोर पाकट तटाक तटा सवन्त,
रोमावली जल पनालिक कोटिकट्ठा;
नाभी गभीर सरसी सिरि केळिता ते,
सस्सेविनं व्यसन घम्ममलं समेतु.
कन्तिच्छटा लुळित रूप पयोधि नाभि,
आवट्ट वट्टित निमुज्जित सब्बलोको;
सोभग्ग तोय निवहं विससो पिवित्वा,
लोकुत्तरादि सुख मुच्छिततं पयातु.
गम्भीर चित्तरहदं परिपूरयित्वा,
तं सन्दमान करुणम्बु पवाह तुल्या;
रोमालिवल्लिहरि नाभि सुभालवाला,
देतं लहुं सिवफलं भजतं मुने ते.
चारूर सारिफलको कुटिलग्ग लोम,
पन्ती विभत्ति सहितो सिरि केळि सज्जो;
सग्गापवग्ग सुख जूतक केळि हेतु,
होतं तिलोक सुख जूतक सोण्डकानं.
गम्भीर चित्त रहदो दर गाहमान,
मेत्तादया करि वधू कर सन्नि कासा;
सब्बङ्गिनं सिवफलं तनु देव रुक्खे,
साखा सखा तव भुजा भजतं ददन्तु.
निहार बिन्दु सहितग्गदलोप सोभि,
ब्यालम्ब रत्त पदुमद्वय भङ्गि भाजा;
पापारिसीसलुनतेनिव रत्त रत्ता,
रत्ता करा तव भवुम्भुवि मङ्गलाय.
रुपस्सिरी चरित चङ्कम विब्भमा ते,
पिट्ठी यथा कलल मुद्धनि सेतु भूता;
एवं भवण्णव समुत्तरणाय सेतु,
होतम्महाकनक संकम सन्निकासा.
सद्धम्म देसन मनोहर भेरिनाद,
संचारणे सिवपुरं विसितुं जनानं;
गीवा सुवण्णमय चारु मुतिङ्ग भेरि,
भावम्भजा भवतु भूत विभूतिया ते.
लखी निवास वदनम्बुज मत्त निन्न,
माकड्ढयं जन विलोचन चञ्चरीके;
सोरब्भ धम्म मकरन्द निसन्दमानं,
पिणेतु तेन सरसेन सभा जने ते.
लखी समारुहित वत्तरथे रथङ्ग,
द्वन्दानु कारि मिग राज कपोल लीलं;
तादङ्क मण्डलयुगं विय कण्णभाजं,
गण्डत्थलद्व्यमलंकुरुतं जनत्ते.
लावण्ण मण्णव पवाळ लता द्वयाभं,
तन्देह देव तरु पल्लव कन्ते मन्तं;
वत्तारविन्द मकरन्द पराजिसोभं,
रत्ताधरद्वयमधो कुरुतं जनाघं.
उण्णा सकुन्तिगत मत्थक नत्थु कूप,
सुब्भू लकार सहितोट्ठ पवाळ नावा;
गत्तुत्तररण्णव गता तव जन्तुकानं,
होतं भवण्णव समुत्तरनय नाथ.
इसं विकास पदुमोदर केसरालि,
लीला विनद्ध रुचिरा तव दन्त पन्ति;
वानी वधू धरित मालति माल्य तुल्या,
तस्सं जानस्स मनरञ्जन माचरेय्य.
सद्धम्म निज्झर सुरत्त सिलातलाभा,
जिव्हा वची नट वधू कल रङ्ग भूता;
सद्धम्म सेट्ठ तरणी निहितप्पिया ते,
संसार सागर समुत्तरणाय होतु.
दन्तंसु कञ्चुकीत रत्तधरो पधाने,
जिव्हा सुरत्त सयने मुख मन्दिरट्ठे;
आमोक्ख मुत्ति वधुया सयिताय तुय्हं,
कुब्बन्तु संगम मलं जन सोतु कामि.
उण्णा तथाभिनव पत्त वराभि रामा,
लीलोल्लसन्त भमुकद्वय नील पत्ता;
घानोरु चारु कदली वदना लवाला,
तुय्हं पवत्ततु चिरं जन मङ्गलाय.
बालत्थली हरि सिलातल पिट्ठिकट्ठ,
भूवल्लरिद्वय मयूर युगस्स तुय्हं;
पञ्चप्पभा रुचिर पिच्छ युगस्सिरीकं,
नेत्तद्वयं मनसि पुञ्छतु पापधूलिं.
इन्दीवरान्तगत भिङ्गिक पन्ति भङ्गि,
पञम्बुजस्सरतते विय गच्छपन्ती;
नेत्तम्बुजस्सिरि तिरोकरणीव तुय्हं,
पम्हावली सिरिगतेह तिरो करोन्तु.
वत्तुल्लसम्बुज विलोचन हंस तुण्ड,
कञ्जंसु पिञ्जर मुलाल लता द्व्याभं;
दोलाद्वयंव सवणद्व्यमत्त लक्ख्या,
होतं तवज्ज जनता मतिचारहेतु.
वम्मीक मत्थक सयानक भूरिदत्त,
भोगिन्द भोगवलि विब्भममा वहन्ति;
घानोपरिट्ठितमुने तव तुण्णमुण्णा,
तग्गाहिनो विय जनस्स ददातु वित्तं.
रूपिन्दिराय विजये खिल लोक रूपं,
घाणोरु चारु परिघोपरि बद्ध सिद्धा;
नीलाभ वात विलुथन्त वयद्धजाभा,
तिट्ठन्तु सज्ज दुरितारि जयाय ते भू.
उण्णस्सितोपल निवेसित बुन्द सन्धि,
घाणोरु पिण्डकमघा तप रुन्धितुन्ते;
होतम्मुखम्बुज सिरी सिरसुस्सिताभं,
भू नील पट्टिक ललात सुवण्ण छत्तं.
रुपङ्क वेदन विलोचन बान दिट्ठी,
धारा निसान मणिवट्ट सिरी सिरो ते;
सिद्धा मतोसध कतञ्जन पुञ्ज लक्खी,
होतं जनस्स नयनामय नासनाय.
सक्खन्ध बाहुयुग तोरन मज्झ गीवा,
धरप्पितस्सिरिघतो परि मुस्सवाय;
नीलुप्पलाव ठपिता सविभत्ति कन्ते,
केसा भवन्तु भुवनत्तय मङ्गलाय.
हेमग्घिये ठपित नील सिला कपाले,
पज्जोत जाल ललितं मुनि सारयन्ती;
रूपस्सिरी सिरसि भूसित हेम माला,
कारा करोतु सुभगं तव केतु माला.
भ्यामप्पभालि तव कञ्चन मोर काले,
सुरोदये वितत चन्दक चक्कलक्खी;
मेघावनद्ध सिखरुन्नत हेम सेला,
यन्तिन्दचाप विकतीव ददातु सोभं.
पट्ठाय ते पणिधितो सुचि दान सील,
नेक्खम्म पञ्ञ विरियक्खम सच्चधिट्ठा;
मेत्ता उपेक्खिति इमे दस पूरतोव,
पूरेन्तु पारमि गुणा जनतानमत्ते.
पत्तुत्तरुत्तरदसा पणिधान बीजा,
चेतोरधराय करुणा जल सेख वुद्धा;
सब्बञ्ञु ञाण फलदा सति वाट गुत्ता,
तं सम्फलन्दिसतु पारमिता लता ते.
आबोधि पुण्णमि पदिट्ठ दिनादितो ते,
सम्भार काल सित पक्ख कमाभि वुद्धो;
सम्पुण्ण पारमि गुणामतरंसि तंव,
सब्बङ्गि कुन्द कुमुदानि पबोधयेय्य.
आपच्छिमब्भव सिवप्फल लाभ दाना,
दानप्पबन्धमपिदान फलप्पभन्दं;
संवड्ढयि त्वं अभिपत्थनतो यथेवं,
जन्तुत्तरुत्तर फलं खलु सम्भुनन्तु.
आरम्भतोप्पभुति याव तवग्गमग्गा,
विक्खालित घकलुसं सुचि सील तोयं;
मेत्ता दया मधुर सीतलतायुपेतं,
सोधेतु त्वंव भव निस्सित जन्तु मेतं.
आपच्चिमत्तमभिनिक्खमनाभियोगा,
पट्ठाय तम्पभवतो परिपुण्ण गेहा;
त्वं सब्ब जाति गहतो अपि निक्खमित्थो,
एवं जना भव दुखा खलु निक्खमन्तु.
एकग्गतो पल तले निसिता चिरन्धि,
धारा सुचित्तु सुतले सति दण्ड बद्धे;
निब्बिज्झि लक्खण धनुट्ठिति सन्ति लक्खं,
खित्ता तयोनमनु विज्झतु जन्तु खित्ता.
त्वं पारमी जल निधिं चतुरिह बाहु,
सत्तीहि सुत्तरि चिरं जनकोव सिन्धुं;
सम्पन्न विक्कम फलोसि यथा चसोव,
एवं जना विरियतप्फलमे धयन्तु.
सत्त परध दहनेसु चिरं सुधन्तं,
खन्ती सुवण्ण कत रूप समन्तिमत्ता;
सब्बा पराधमसहि त्वंअसय्हमेवं,
सब्बे जनापि खमनेन भजन्तु सन्तिं.
लक्खाधिकं चतुर संखिय कप्प कालं,
सच्चेन सुट्ठु परिभावित वाचिनो ते;
वाचाय सच्च फुसिताय समेन्ति जन्तु,
एवं विसुद्ध वचना जनता भवन्तु.
आदिन्न धम्म महियत्थिर सुप्पतिट्ठा,
धिट्ठान पारमि महा वजिरद्दि तुय्हं;
सत्तेन केन पि यथाहि अभेज्ज नेज्जो,
एवं जनापि कुसलेसु अधिट्ठ हन्तु.
त्वं सब्ब सत्त चिरभावित मेत्त चित्त,
तोयेहि संसमित कोध महा हुतासो;
लोकुत्तरं तदितरं हितमावहित्थो,
एवं जनेसु जनता हितमावहन्तू.
मित्तोपकार पटिपक्ख जनापकारे,
त्वं निब्बिकार मनसो चिरभावनाय;
पत्तोसिलाभ पभुतट्टुसु निब्बिकारं,
एवं जनानुनय कोप नुदा भवन्तु.
सम्पन्न हेतु विभवो तुसिते विमानं,
युत्तं गुणेहि नवभिप्पदवी विमानं;
त्वं वाधिपरमिधिरोहिनिया तिलोको,
आरोहतु भय सुखं पदवी विमानं.
त्वंवेरहंसि समबुज्झि यथाच सम्मा,
सम्पन्न विज्ज चरणो सुगतोसि होन्तु;
लोकं विदो पुरिसदम्मसुसारथी सि,
सत्थासि बुज्झि भगवा सि तथेव जन्तु.
सच्चित्त भू निदहितं जनताय तुय्हं,
कल्याणवण्णरतनण्णवजातिभिन्नं;
दुक्खग्गि चोर जलुपद्दुतजाति गेहे,
तस्सा सुखं भवतु जीवितुमापदाय.
वाचा विचित्त वर तन्तु गतङ्गि कण्ठे,
स्वा मुत्त सग्गुण महा रतना वली ते;
वेवण्णि यत्तनि भवं सकलम्पहाय,
होतञ्जनस्स सिरि सङ्गम मङ्गलाय.
तं सग्गुणत्थव दहट्ठ सुतिप्पनालि,
निस्सन्दमान गुणनीर निपान तिन्ते;
खेत्तेत्त सञ्ञिनि जना कत लोम हंस,
बीजङ्कुरी कुसल सस्स फलं लभन्तु.
आपायिकप्पभुति दुक्ख निदाघ काल,
सन्तापिता निखिल लोक मनो कदम्बा;
तं वङ्ण मेघ फुसना हसनङ्कुरेहि,
इद्धा भवन्तु मति वल्लरि वेल्लीता ते.
हेतुद्दसा फलदसा समवट्ठितं तं,
सब्बत्थ सत्त हितमावहणेन सिद्धं;
चिन्तापथातिगनुभाव विभावनन्ते,
भूतानमत्थु चरितब्भुतमत्थ सिध्या.
अङ्गारकासुमभिलङ्घिय दान काले,
भत्तत्तनो पद पटिच्छक पङ्कजा च;
यातक्खणे तव पदे धटमुट्ठहित्वा,
पङ्केरुहां सिव मधुं सरतं ददन्तु.
सच्चेन मच्छ पति वस्सित वस्सधारा,
सत्ते दयाय तव वस्सित वस्सधारा;
गिम्हे जनस्स समयिंसु यथा तथाता,
धमम्बुवुट्ठिव समेन्तु किलेस दाहे.
छद्दन्त नाग पतिना खमता पराधं,
छेत्वा करे ठपित दन्तवराव लुद्दं;
लोके हिताय ठपिता तव दन्त धातु,
सेट्ठा जनं सिव पुरं लहु पापयन्तु.
तं तेमियाख्य यतिनोस्सम मालकम्हि,
ओकिण्ण मुत्त कनका वुज विप्पकिण्णा;
कारुञ्ञ वारिद चुतो दक बिन्दु बन्धू,
धातु समेन्तु तव जन्तुसु दुक्खदाहे.
रट्ठस्स अत्थ चरणाय असम्मुखस्स,
रामेन दिन्न तिण संखत पादुकाव;
भुत्ता तया चिरमसम्मुख नागतस्स,
लोकस्स अत्थमनु तिट्ठतु पत्त धातु.
वुत्तो जनानमुपदिस्स वराह रञ्ञा,
सत्थिं सहस्स सरदं विय ञाय धम्मो;
आदेय्य हेय्यमुपदिस्स तया पवुत्तो,
धम्मो पवत्ततु चिरं जनता हिताय.
मारारि मद्दन हिताधिगमं करोता,
भत्तो तया वर महा जय बोधि राजा;
सग्गा पववग्ग हितहेतु जनस्स हन्त्वा,
सब्बन्तरायमिह तिट्ठतु सुट्ठु सज्जो.
सामोद वण्ण भजनी गुण मञ्जरीयं,
चरिया लता विकसिता तव सप्फलङ्गं;
ओकिण्ण चित्त मधुपे रस पीणयन्ति,
सम्भाविता भुवि पवत्ततु मत्थकेहि.
सम्बुद्ध सेलवलयन्तर जाननव्हा,
नोत्तत्ततो तिपथगा यति सागरट्ठा;
धम्मा पगा सुति वसे तरिते पुणन्ति,
सम्भार सस्समिह वत्ततु पचयन्ति.
पञ्ञाण कूप सित पग्गह वायु गाही,
सद्धा लकार सहिता सति पोत वाहा;
सम्पापयातु भव सागर पार तीर,
सप्पत्तनं वरधने पति पत्ति नावा.
बोज्झङ्ग सत्त रतनाकर धम्म खन्ध,
गम्भीर नीर चय सासन सागरो सं;
सो सील्यनन्त तनु वेटिथ ञाण मन्थ,
सेलेन मन्थितवतं दिसता मतं वे.
वुत्तेन तेन विधिना विधिना ततो तं,
लद्धा नुभूतममतं खिल दोस नासं;
अच्चन्त रोग जरता मरणा भि भूतं,
भूतं करोतु अमरं अजरं अरोगं.
सद्धम्म राज रविनिग्गत धम्मरंसि,
फुल्लो धुतङ्गदल संवर केसरालि;
सङ्घारविन्द निकरो समधुं समाधि,
सक्किण्णिको दिसतु सासन वापि जतो.
आनन्द रञ्ञ रतनादि महा यतिन्द,
निच्चप्पबुद्ध पदुमप्पिय सेविनङ्गी;
बुद्धप्पियेन घन बुद्ध गुणप्पियेन,
थेरालिना रचित पज्जमधुं पिबन्तु.
इत्थं रूप गुणानुकित्तनवसा तं तं हिता सिं सतो,
वत्थानुस्सति वत्तित इह यथा सत्तेसु मेत्ता च मे;
एवं ताभि भवन्त रुत्तर तरा वत्तन्तु ता बोधि मे,
संयोगोच धनेहि सन्तिहि भवे कल्यान मित्तेहि च.