📜

කඞ්ඛාවිතරණීඅට්ඨකථාකරණං

කඞ්ඛාවිතරණිං නාම පාතිමොක්ඛට්ඨකථං ආචරියබුද්ධඝොසත්ථෙරො සොණත්ථෙරෙන යාචිතො මහාවිහාරවාසීනං වාචනාමග්ගනිස්සිතං සීහළපාතිමොක්ඛට්ඨකථානයං නිස්සාය එකම්පි පදං පාළියා වා මහාවිහාරවාසීනං පොරාණට්ඨකථාහි වා අවිරොධෙත්වා අකාසි. තෙන වුත්තං තිස්සං අට්ඨකථායං –

‘‘සූරතෙන නිවාතෙන, සුචිසල්ලෙඛවුත්තිනා;

විනයාචාරයුත්තෙන, සොණත්ථෙරෙන යාචිතො.

තත්ථ සඤ්ජාතකඞ්ඛානං, භික්ඛූනං තස්ස වණ්ණනං;

කඞ්ඛාවිතරණත්ථාය, පරිපුණ්ණවිනිච්ඡයං.

මහාවිහාරවාසීනං, වාචනාමග්ගනිස්සිතං;

වත්තයිස්සාමි නාමෙන, කඞ්ඛාවිතරණිං සුභ’’න්ති [කඞ්ඛා අට්ඨ. ගන්ථාරම්භකථා] ච.

‘‘ආරභිං යමහං සබ්බං, සීහළට්ඨකථානයං;

මහාවිහාරවාසීනං, වාචනාමග්ගනිස්සිතං.

නිස්සාය සා අයං නිට්ඨං, ගතා ආදාය සබ්බසො;

සබ්බං අට්ඨකථාසාරං, පාළියත්ථඤ්ච කෙවලං.

න හෙත්ථ තං පදං අත්ථි, යං විරුජ්ඣෙය්ය පාළියා;

මහාවිහාරවාසීනං, පොරාණට්ඨකථාහි වා’’ති [කඞ්ඛා. අට්ඨ. නිගමනකථා] ච.