📜

ජාතකට්ඨකථාකරණං

ජාතකට්ඨකථාපි ච ආචරියබුද්ධඝොසත්ථෙරෙනෙව කතාති වදන්ති, කාරණං පනෙත්ථ න දිස්සති. සා පන අත්ථදස්සිත්ථෙරෙන ච බුද්ධමිත්තත්ථෙරෙන ච මහිසාසකනිකායිකෙන ච බුද්ධදෙවත්ථෙරෙනාති තීහි ථෙරෙහි අභියාචිතො මහාවිහාරවාසීනං වාචනාමග්ගං නිස්සාය කතා. ඉමිස්සාපි නාමවිසෙසො නත්ථි. වුත්තං හිමිස්සා ආරම්භෙ –

‘‘බුද්ධවංසස්ස එතස්ස, ඉච්ඡන්තෙන චිරට්ඨිතිං;

යාචිතො අභිගන්ත්වාන, ථෙරෙන අත්ථදස්සිනා.

අසංසට්ඨවිහාරෙන, සදා සුද්ධවිහාරිනා;

තථෙව බුද්ධමිත්තෙන, සන්තචිත්තෙන විඤ්ඤුනා.

මහිසාසකවංසම්හි, සම්භූතෙන නයඤ්ඤුනා;

බුද්ධදෙවෙන ච තථා, භික්ඛුනා සුද්ධබුද්ධිනා.

මහාපුරිසචරියානං, ආනුභාවං අචින්තියං;

තස්ස විජ්ජොතයන්තස්ස, ජාතකස්සත්ථවණ්ණනං.

මහාවිහාරවාසීනං, වාචනාමග්ගනිස්සිතං;

භාසිස්සං භාසතො තං මෙ, සාධු ගණ්හන්තු සාධවො’’ති.

එත්තාවතා ¶ ච ආචරියබුද්ධඝොසත්ථෙරස්ස ගන්ථභාවෙන පාකටාහි සබ්බට්ඨකථාහි සහ විසුද්ධිමග්ගස්ස කරණප්පකාරො විත්ථාරෙන විභාවිතො හොති.