📜

කබ්බසත්ථවිචාරණා

4. පුනපි සො එවමාහ ‘‘කිඤ්චාපි බුද්ධඝොසො රාමායණමහාභාරතසඞ්ඛාතානං මහාකබ්බසත්ථානං සුකුසලො විය න දිස්සති, තථාපි තානි දස්සෙසි. කථං? අක්ඛානන්ති භාරතයුජ්ඣනාදිකං, තං යස්මිං ඨානෙ කථීයති, තත්ථ ගන්තුම්පි න වට්ටතීති [දී. නි. අට්ඨ. 1.13] ච, තස්ස (සම්ඵපලාපස්ස) ද්වෙ සම්භාරා භාරතයුද්ධසීතාහරණාදිනිරත්ථකකථාපුරෙක්ඛාරතා තථාරූපිකථාකථනඤ්චාති [දී. නි. අට්ඨ. 1.8] ච දස්සෙසී’’ති.

තං පන පුරිමවචනතොපි අහෙතුකතරං කෙවලං අනාදරීකරණමත්තමෙව. අතිගම්භීරත්ථස්ස හි අතිගරුකරණීයස්ස පිටකත්තයස්ස අත්ථසංවණ්ණනායං නිරත්ථකස්ස සම්ඵපලාපසමුදායභූතස්ස කබ්බසත්ථස්ස විත්ථාරතො පකාසනෙන කිං සියා පයොජනං, අඤ්ඤදත්ථු සායෙවස්ස අසම්මානිතා, අනාදරියා ච විඤ්ඤූහීති.