📜

බාහුසච්චගුණමක්ඛනං

5. පුනපි ධම්මානන්දො ආචරියස්ස බාහුසච්චගුණං මක්ඛෙතුකාමො එවමාහ – ‘‘තස්ස (බුද්ධඝොසස්ස) සමයන්තරකොවිදසඞ්ඛාතං බාහුසච්චං න තතො උත්තරිතරං හොති, යං ආධුනිකානං ගන්ථන්තරකොවිදානං සීහළිකභික්ඛූනං යං වා එකාදසමෙ ඛරිස්තවස්සසතකෙ (1001-1100) උප්පන්නානං දක්ඛිණඉන්දියරට්ඨිකානං අනුරුද්ධ-ධම්මපාලාදීනං භික්ඛූන’’න්ති.

තං පන සබ්බථාපි අයුත්තවචනමෙව. යදි හි ආධුනිකා වා සීහළිකභික්ඛූ, පොරාණා වා ආචරියඅනුරුද්ධ-ධම්මපාලත්ථෙරාදයො සමයන්තරබාහුසච්චවසෙන ආචරියබුද්ධඝොසෙන සමානා වා උත්තරිතරා වා භවෙය්යුං, තෙ ආචරියබුද්ධඝොසත්ථෙරස්ස අට්ඨකථාහි අනාරද්ධචිත්තා හුත්වා තතො සුන්දරතරා පරිපුණ්ණතරා ච අභිනවට්ඨකථායො කරෙය්යුං, න පන තෙ තථා කරොන්ති, න කෙවලං න කරොන්තියෙව, අථ ¶ ඛො තෙසං එකොපි න එවං වදති ‘‘අහං බුද්ධඝොසෙන බාහුසච්චවසෙන සමසමොති වා උත්තරිතරො’’ති වා, අඤ්ඤදත්ථු තෙ ආචරියස්ස අට්ඨකථායොයෙව සංවණ්ණෙන්ති ච උපත්ථම්භෙන්ති ච, ආචරියට්ඨානෙ ච ඨපෙන්ති. තෙනෙතං ඤායති සබ්බථාපි අයුත්තවචනන්ති.