📜
ගුණදීපනීගාථා
න තස්ස අදිට්ඨනමිධත්ථි කිඤ්චි,
අතො අවිඤ්ඤාතමජානිතබ්බං;
සබ්බං අභිඤ්ඤාසි යදත්ථි ඤෙය්යං,
තථාගතො තෙන සමන්තචක්ඛු.
ඉති මහිතමනන්තාකිත්තිසම්භාරසාරං,
සකලදසසහස්සීලොකධාතුම්හි නිච්චං;
උපචිතසුභහෙතුපයුතානන්තකාලං,
තදිහ සුගතබොධිසාධුකං චින්තනීයං;
තක්කබ්යාකරණඤ්ච ධම්මවිනයං සුත්වා පි යො පඤ්ඤවා,
තෙනායං සුචිසාරභූතවචනං විඤ්ඤායතෙ කෙවලං;
හෙතුඤ්චාපි ඵලෙන තෙන සඵලං සම්පස්සමානො තතො බොධිං සද්දහතෙව තස්ස මහතාවායමතො සම්භවං.
යො සද්දහන්තො පන තස්ස බොධිං,
වුත්තානුසාරෙන ගුණෙරහාදී;
කථෙති චින්තෙන්ති ච සො මුහුත්තං,
ඔහාය පාපානි උපෙති සන්තිං.
සද්ධෙය්යා තෙ චින්තෙය්යා තෙ,
වන්දෙය්යා තෙ පූජෙය්යාතෙ;
බුද්ධොලොකාලොකෙ ලොකෙ,
ජාතෙ නෙතං පත්ථෙන්තෙන.