📜
එකවීසතිම පරිච්ඡෙද
වඤ්ච රාජකො
උත්තියස්ස ¶ කනිට්ඨො තු, මහාසිවො තදච්චයෙ;
දස වස්සානි කාරෙසි, රජ්ජං සුජන සෙවකො.
භද්දසාලම්හි සො ථෙරෙ, පසීදිත්වා මනොරමං;
කාරෙසි පුරිමායන්තු, විහාරං නගරඞ්ගණං.
මහාසිවකනිට්ඨො තු, සුරතිස්සො තදච්චයෙ;
දසවස්සානි කාරෙසි, රජ්ජං පුඤ්ඤෙසු සාදරො.
දක්ඛිණාය දිසායං සො, විහාරං නගරං ගණං;
පුරිමාය හත්ථික්ඛන්ධඤ්ච, ගොකණ්ණගිරිමෙව ච.
වඞ්ගුත්තරෙ පබ්බතම්හි, පාචින පබ්බතව්හයං;
රහෙණකසමීපම්හි, තථා කොළම්බකාළකං.
අරිට්ඨපාදෙ මං ගුලකං, පුරිමාය’ච්ඡ ගල්ලකං;
ගිරිනෙලපනායකණ්ඩං, නගරස්සුත්ථරාය තු.
පඤ්චසතා ¶ නෙව මාදි-විහාරෙ පුථවී පති;
ගඞ්ගාය ඔරපාරඤ්හි, ලංකාදීපෙ තහිං තහිං.
පුරෙ රජ්ජා ච රජ්ජෙ ච, සට්ඨීවස්සානි සාධුකං;
කාරෙසි රම්මෙ ධම්මෙන, රතනත්තය ගාරවො.
සුවණ්ණපිණ්ඩතිස්සොති, නාමං රජ්ජා තස්සා අහු;
සුරතිස්සොති නාමන්තු, තස්සා’පුරජ්ජපත්තියා.
අස්සනාවිකපුත්තා ද්වෙ, දමිළා සෙනගුත්තිකා;
සුරතිස්සමහීපාලං, තං ගහෙත්වා මහබ්බලා.
දුවෙ වීසතිවස්සානි, රජ්ජං ධම්මෙන කාරයුං;
තෙ ගහෙත්වා අසෙලො තු, මුටසිවස්ස අත්රජො.
සොදරියානං භාතූනං, නවමො භතුකො තතො;
අනුරාධපුරෙ රජ්ජං, දසවස්සානි කාරයි.
චොළරට්ඨා ඉධ ගම්ම, රජ්ජත්ථං උජුජාතිකො;
එළාරො නාම දමිළො, ගහෙත්වා’සෙලභූපතිං.
වස්සානි චත්තාරීසඤ්ච, චත්තාරි ච අකාරයි;
රජ්ජං වොහාරසමයෙ, මජ්ඣත්තො මිත්තසත්තුසු.
සයනස්ස සිරොපස්සෙ, ඝණ්ටං සුදීඝයොත්තකං;
ලම්බාපෙසි වීරාවෙතුං, ඉච්ඡන්තෙහි විනිච්ඡයං.
එකො පුත්තො ච ධීතා ච, අහෙසුං තස්ස රාජිනො;
රථෙන තිස්සවාපිං සො, ගච්ඡන්තො භූමිපාලජො.
තරුණං වච්ඡකං මග්ගෙ, නිපන්නං සහධෙනුකං;
ගීවං අක්කම්මචක්කෙන, අසඤ්චිච්ච අඝාතයි.
ගන්ත්වාන ධෙනුඝණ්ටං තං, ඝට්ටෙසි ඝට්ටිතාසයා;
රාජා තෙනෙව චක්කෙන, සීසං පුත්තස්ස ඡෙදයි.
දිජපොතං තාලරුක්ඛෙ, එකො සප්පො අභක්ඛයි;
තම්පොතමාතා සකුණී, ගන්ත්වා ඝණ්ටමඝට්ටයි.
ආණාපෙත්වාන තං රාජා, කුච්ඡිං තස්ස විදාළිය;
පොතං තං නීහරාපෙත්වා, තාලෙ සප්පමසප්පයි.
රතනග්ගස්ස ¶ රතන-ත්තයස්ස ගුණසාරතං;
අජානන්තොපි සො රාජා, චාරිත්තමනුපාලයං.
චෙතියදබ්බතං ගන්ත්වා, භික්ඛුසඞ්ඝං පවාරිය;
ආගච්ඡන්තො රථගතො, රථස්ස යුගකොටියා.
අකාසි ජිනථූපස්ස,
එකදෙසස්ස භඤ්ජනං;
අමච්චා ‘‘දෙව ථූපොනො,
තයා භින්නො’ති ආහු තං.
අසඤ්චිච්ච කතෙ‘පෙ’ස, රාජා ඔරුය්හ සන්දනා;
‘‘චක්කෙන මම සීසම්පි, ඡින්දථා’ති පථෙසයි.
‘‘පරහිංසං මහාරාජ, සත්ථා නො නෙව ඉච්ඡති;
ථූපං පාකතිකං කත්වා, ඛමාපෙහී’’ති ආහු තං.
තෙ ඨපෙතුං පඤ්චදස, පාසාණෙ පතිතෙ තහිං;
කහාපණ සහස්සානි, අදා පඤ්චදසෙ වසො.
අකා මහල්ලිකා වීහිං, සො සෙතුං ආතපෙ ඛිපි;
දෙවො අකාලෙ වස්සිත්වා, තස්සා විහිං අතෙමයි.
වීහිං ගහෙත්වා ගන්ත්වා සා, ඝණ්ටං තං සමඝට්ටයි;
අකාලවස්සං සුත්වා තං, විස්සජ්ජෙත්වා තමත්තිකං.
රාජා ධම්මම්හි වත්තන්තො, ‘‘කාලෙ වස්සං ලභෙ’’ඉති;
තස්සා විනිච්ඡයත්ථාය, උපවාසං නිපජ්ජි සො.
බලිග්ගාහී දෙවපුත්තො, රඤ්ඤො තෙජෙන ඔත්ථටො;
ගන්ත්වා චාතුමහාරාජ-සන්තිකං තං නිවෙදයි.
තෙ තමාදාය ගන්ත්වාන, සක්කස්ස පටිවෙදයුං;
සක්කො පජ්ජුන්නමාහුය, කාලෙ වස්සං උපාදියි.
බලිග්ගාහී දෙවපුත්තො, රාජිනො තං නිවෙදයි;
තතොප්පභුති තං රජ්ජෙ, දිවා දෙවො න වස්සථ.
රත්තිං දෙවො’නු සත්තාහං, වස්සියාමම්හි මජ්ඣිමෙ;
පුණ්ණාන’හෙසුං සබ්බත්ථ, ඛුද්දකා වාටකානිපි.
අගතිගමනදොසො ¶ මුත්තමත්තෙන එසො,
අනුපහත කුදිට්ඨිපීදිසිං පාපුණී’ද්ධිං;
අගතිගමනදොසං සුද්ධදිට්ඨිසමානො,
කථමිධහි මනුස්සො බුද්ධිමා නො ජහෙය්යාති.
සුජනප්පසාදසංවෙගත්ථාය කතෙ මහාවංසෙ
පඤ්චරාජකො නාම
එකවීසතිමො පරිච්ඡෙදො.