📜
නමො තස්ස භගවතො අරහතො සම්මාසම්බුද්ධස්ස
සුබොධාලඞ්කාරො
1. දොසාවබොධ-පඨමපරිච්ඡෙද
රතනත්තයප්පණාම
මුනින්දවදනම්භොජ, ගබ්භසම්භවසුන්දරී;
සරණං පාණිනං වාණී, මය්හං පීණයතං මනං.
නිමිත්ත
රාම, සම්මා’ද්ය’ලඞ්කාරා, සන්ති සන්තො පුරාතනා;
තථාපි තු වළඤ්ජෙන්ති, සුද්ධමාගධිකා න තෙ.
අභිධානාදිකං
තෙනා’පි නාම තොසෙය්ය, මෙතෙ ලඞ්කාරවජ්ජිතෙ;
අනුරූපෙනා’ලඞ්කාරෙ, නෙ’ස මෙසො පරිස්සමො.
යෙසං න සඤ්චිතා පඤ්ඤා, නෙකසත්ථන්තරො’චිතා;
සම්මොහ’බ්භාහතා වෙ’තෙ, නාවබුජ්ඣන්ති කිඤ්චිපි.
කිං තෙහි පාදසුස්සූසා, යෙසං නත්ථි ගරූනි’හ;
යෙ තප්පාදරජොකිණ්ණා, තෙ’ව සාධූ විවෙකිනො.
කබ්බ, නාටකනික්ඛිත්ත, නෙත්තචිත්තා කවිජ්ජනා;
යංකිඤ්චි රචයන්තෙ’තං, න විම්හයකරං පරං.
තෙයෙ’ව පටිභාවෙන්තො, සො’ව බන්ධො සවිම්හයො;
යෙන තොසෙන්ති විඤ්ඤූ යෙ, තත්ථ ප්ය’විහිතා’දරා.
බන්ධො ¶ ච නාම සද්ද,ත්ථා, සහිතා දොසවජ්ජිතා;
පජ්ජ ගජ්ජ විමිස්සානං, භෙදෙනා’යං තිධා භවෙ.
නිබන්ධො චා’නිබන්ධො ච, පුන ද්විධා නිරුප්පතෙ;
තං තු පාපෙන්ත්ය’ලඞ්කාරා, වින්දනීයතරත්තනං.
අනවජ්ජං මුඛම්භොජ [‘‘අම්භොජ’’න්ති පදං පාළියං නත්ථි, වාරිජවාචකං, සක්කටගන්ථතො අනීතං], මනවජ්ජා ච භාරතී;
අලඞ්කතා’ව සොභන්තෙ, කිං නු තෙ නිර’ලඞ්කතා?
විනා ගරූපදෙසං තං, බාලො’ලඞ්කත්තු මිච්ඡති;
සම්පාපුණෙ න විඤ්ඤූහි, හස්සභාවං කථං නු සො?
ගන්ථොපි කවිවාචාන, මලඞ්කාර’ප්පකාසකො;
යාති තබ්බචනීයත්තං, ත’බ්බොහාරූ’පචාරතො.
ද්විප්පකාරා අලඞ්කාරා, තත්ථ සද්ද, ත්ථභෙදතො;
සද්දත්ථා බන්ධනාමා’ව, තංසජ්ජිත තදාවලි.
ගුණාලඞ්කාරසංයුත්තා, අපි දොසලව’ඞ්කිතා;
පසංසියා න විඤ්ඤූහි, සා කඤ්ඤා විය තාදිසී.
තෙන දොසනිරාසො’ව, මහුස්සාහෙන සාධියො;
නිද්දොසා සබ්බථා සා’යං, සගුණා න භවෙය්ය කිං?
සා’ලඞ්කාරවියුත්තා’පි, ගුණයුත්තා මනොහරා;
නිද්දොසා දොසරහිතා, ගුණයුත්තා වධූ විය.
පදෙ වාක්යෙ තදත්ථෙ ච, දොසා යෙ විවිධා මතා;
සො’දාහරණ මෙතෙසං, ලක්ඛණං කථයාම්ය’හං.
පදදොස උද්දෙස
විරුද්ධත්ථන්තරා, ඣත්ථ, කිලිට්ඨානි, විරොධි ච;
නෙය්යං, විසෙසනාපෙක්ඛං, හීනත්ථක මනත්ථකං.
වාක්යදොස උද්දෙස
දොසා පදාන වාක්යාන, මෙකත්ථං භග්ගරීතිකං;
තථා බ්යාකිණ්ණ ගාම්මානි, යතිහීනං කමච්චුතං;
අතිවුත්ත මපෙතත්ථං, සබන්ධඵරුසං තථා.
වාක්යත්ථදොසඋද්දෙස
අපක්කමො’ ¶ , චිත්යහීනං, භග්ගරීති, සසංසයං;
ගාම්මං දුට්ඨාලඞ්කතීති, දොසා වාක්යත්ථනිස්සිතා.
පදදොසනිද්දෙස
විරුද්ධත්ථන්තරං තඤ්හි, යස්ස’ඤ්ඤත්ථො විරුජ්ඣති;
අධිප්පෙතෙ යථා මෙඝො, විසදො සුඛයෙ ජනං.
විසෙස්ය මධිකං යෙනා, ඣත්ථ මෙතං භවෙ යථා;
ඔභාසිතා’සෙසදිසො, ඛජ්ජොතො’යං විරාජතෙ.
යස්ස’ත්ථා’වගමො දුක්ඛො, පකත්යා’දිවිභාගතො;
කිලිට්ඨං තං යථා තාය, සො’ය මාලිඞ්ග්යතෙ පියා.
යං කිලිට්ඨපදං මන්දා, භිධෙය්යං යමකාදිකං;
කිලිට්ඨපදදොසෙ’ව, තම්පි අන්තො කරීයති.
පතීතසද්දරචිතං, සිලිට්ඨපදසන්ධිකං;
පසාදගුණසංයුත්තං, යමකං මත මෙදිසං.
අබ්යපෙතං බ්යපෙත’ඤ්ඤ, මාවුත්තා’නෙකවණ්ණජං;
යමකං තඤ්ච පාදාන, මාදි, මජ්ඣ, න්ත, ගොචරං.
අබ්යපෙත පඨමපාදාදි යමකං
සුජනා’සුජනා සබ්බෙ, ගුණෙනාපි විවෙකිනො;
විවෙකං න සමායන්ති, අවිවෙකිජනන්තිකෙ.
අබ්යපෙත පඨම දුතිය පාදාදි යමකං
කුසලා’කුසලා සබ්බෙ, පබලා’පබලා ථවා;
නො යාතා යාව’හොසිත්තං, සුඛදුක්ඛප්පදා සියුං;
අබ්යපෙත පඨම දුතිය තතියපාදාදි යමකං.
සාදරං සා දරං හන්තු, විහිතා විහිතා මයා;
වන්දනා වන්දනාමාන, භාජනෙ රතනත්තයෙ.
අබ්යපෙත චතුක්කපාදාදි යමකං
කමලං ක’මලං කත්තුං, වනදො වනදො’ම්බරං;
සුගතො සුගතො ලොකං, සහිතං ස හිතං කරං.
අබ්යපෙතාදියමක ¶ , ස්සෙසො ලෙසො නිදස්සිතො;
ඤෙය්යානි’මායෙව දිසා, ය’ඤ්ඤානි යමකානිපි.
අච්චන්තබහවො තෙසං, භෙදා සම්භෙදයොනියො;
තථාපි කෙචි සුකරා, කෙචි අච්චන්තදුක්කරා.
යමකං තං පහෙලී[පහෙළි (ක.)] ච, නෙකන්තමධුරානි’ති;
උපෙක්ඛියන්ති සබ්බානි, සිස්සඛෙදභයා මයා.
දෙසකාලකලාලොක, ඤායාගමවිරොධි යං;
තං විරොධිපදං චෙ’ත, මුදාහරණතො ඵුටං.
ය දප්පතීත මානීය, වත්තබ්බං නෙය්ය මාහු තං;
යථා සබ්බාපි ධවලා, දිසා රොචන්ති රත්තියං.
නෙදිසං බහු මඤ්ඤන්ති, සබ්බෙ සබ්බත්ථ විඤ්ඤුනො;
දුල්ලභා’වගතී සද්ද, සාමත්ථියවිලඞ්ඝිනී.
සියා විසෙසනාපෙක්ඛං, යං තං පත්වා විසෙසනං;
සාත්ථකං තං යථා තං සො, භිය්යො පස්සති චක්ඛුනා.
හීනං කරෙ විසෙස්යං යං, තං හීනත්ථං භවෙ යථා;
නිප්පභී කත ඛජ්ජොතො, සමුදෙති දිවාකරො.
පාදපූරණමත්තං යං, අනත්ථමිති තං මතං;
යථා හි වන්දෙ බුද්ධස්ස, පාදපඞ්කෙරුහං පි ච.
වාක්යදොස නිද්දෙස
සද්දතො අත්ථතො වුත්තං, යත්ථ භිය්යොපි වුච්චති;
ත මෙකත්ථං යථා’භාති, වාරිදො වාරිදො අයං.
යථා ච
තිත්ථියඞ්කුරබීජානි, ජහං දිට්ඨිගතානි’හ;
පසාදෙති පසන්නෙ’සො, මහාමුනි මහාජනෙ.
ආරද්ධක්කමවිච්ඡෙදා, භග්ගරීති භවෙ යථා;
කාපි පඤ්ඤා, කොපි පගුණො, පකතීපි අහො තව.
පදානං ¶ දුබ්බිනික්ඛෙපා, බ්යාමොහො යත්ථ ජායති;
තං බ්යාකිණ්ණන්ති විඤ්ඤෙය්යං, තදුදාහරණං යථා.
බහුගුණෙ පණමති, දුජ්ජනානං ප්යයං ජනො;
හිතං පමුදිතො නිච්චං, සුගතං සමනුස්සරං.
විසිට්ඨවචනා’පෙතං, ගාම්මං’ත්ය’භිමතං යථා;
කඤ්ඤෙ කාමයමානං මං, න කාමයසි කිංන්වි’දං?
පදසන්ධානතො කිඤ්චි, දුප්පතීතිකරං භවෙ;
තම්පි ගාම්මං ත්ය’භිමතං, යථා යාභවතො පියා.
වුත්තෙසු සූචිතෙ ට්ඨානෙ, පදච්ඡෙදො භවෙ යති;
යං තාය හීනං තං වුත්තං, යතිහීනන්ති සා පන.
යති සබ්බත්ථපාදන්තෙ, වුත්තඩ්ඪෙ ච විසෙසතො;
පුබ්බාපරානෙකවණ්ණ, පදමජ්ඣෙපි කත්ථචි.
තත්ථොදාහරණපච්චුදාහරණානි යථා
තං නමෙ සිරසා චාමි, කරවණ්ණං තථාගතං;
සකලාපි දිසා සිඤ්ච, තිව සොණ්ණරසෙහි යො.
සරො සන්ධිම්හි පුබ්බන්තො, විය ලොපෙ විභත්තියා;
අඤ්ඤථා ත්ව’ඤ්ඤථා තත්ථ, යා’දෙසාදි පරා’දි’ව.
චාදී පුබ්බපදන්තා’ව, නිච්චං පුබ්බපදස්සිතා;
පාදයො නිච්චසම්බන්ධා, පරාදීව පරෙන තු.
සබ්බත්ථොදාහරණානි යථා
නමෙ තං සිරසා සබ්බො, පමා’තීතං තථාගතං;
යස්ස ලොකග්ගතං පත්ත, ස්සො’පමා න හි යුජ්ජති.
මුනින්දං තං සදා වන්දා, ම්ය’නන්තමති මුත්තමං;
යස්ස පඤ්ඤා ච මෙත්තා ච, නිස්සීමාති විජම්භති.
චාදිපාදීසු පච්චුදාහරණානි යථා
මහාමෙත්තා මහාපඤ්ඤා, ච යත්ථ පරමොදයා;
පණමාමි ජිනං තං ප, වරං වරගුණා’ලයං.
පදත්ථක්කමතො මුත්තං, කමච්චුත මිදං යථා;
ඛෙත්තං වා දෙහි ගාමං වා, දෙසං වා මම සොභනං.
ලොකියත්ථ ¶ මතික්කන්තං, අතිවුත්තං මතං යථා;
අතිසම්බාධ මාකාස, මෙතිස්සා ථනජම්භනෙ.
සමුදායත්ථතො’පෙතං, තං අපෙතත්ථකං යථා;
ගාවිපුත්තො බලිබද්ධො, තිණං ඛාදී පිවී ජලං.
බන්ධෙ ඵරුසතා යත්ථ, තං බන්ධඵරුසං යථා;
ඛරා ඛිලා පරික්ඛීණා, ඛෙත්තෙ ඛිත්තං ඵලත්ය’ලං.
වාක්යත්ථදොස නිද්දෙස
ඤෙය්යං ලක්ඛණ මන්වත්ථ, වසෙනා’පක්කමාදිනං;
උදාහරණ මෙතෙසං, දානි සන්දස්සයාම්ය’හං.
තත්ථා’පක්කමං යථා
භාවනා, දාන, සීලානි, සම්මා සම්පාදිතානි’හ;
භොග, සග්ගාදි, නිබ්බාන, සාධනානි න සංසයො.
ඔචිත්යහීනං යථා
පූජනීයතරො ලොකෙ, අහ මෙකො නිරන්තරං;
මයෙකස්මිං ගුණා සබ්බෙ, යතො සමුදිතා අහුං.
යථා ච
යාචිතො’හං කථං නාම, න දජ්ජාම්ය’පි ජීවිතං;
තථාපි පුත්තදානෙන, වෙධතෙ හදයං මම.
භග්ගරීති යථා
ඉත්ථීනං දුජ්ජනානඤ්ච, විස්සාසො නොපපජ්ජතෙ;
විසෙ සිඞ්ගිම්හි නදියං, රොගෙ රාජකුලම්හි ච.
සසංසයං යථා
මුනින්දචන්දිමා ලොක, සරලොලවිලොචනො;
ජනො’ වක්කන්තපන්ථො’ව, ගොපදස්සනපීණිතො.
වාක්යත්ථතො දුප්පතීති, කරං ගාම්මං මතං යථා;
පොසො වීරියවා සො’යං, පරං හන්ත්වා න විස්සමී.
දුට්ඨාලඞ්කරණං තෙතං [ත්වෙථං (?)], යත්ථා’ලඞ්කාරදූසනං;
තස්සා’ලඞ්කාරනිද්දෙසෙ, රූප මාවි භවිස්සති.
කතො’ත්ර ¶ සඞ්ඛෙපනයා මයා’යං,
දොසාන මෙසං පවරො විභාගො;
එසො’ව’ලං බොධයිතුං කවීනං,
තමත්ථි චෙ ඛෙදකරං පරම්පි.
ඉති සඞ්ඝරක්ඛිතමහාසාමිවිරචිතෙ සුබොධාලඞ්කාරෙ
දොසාවබොධො නාම
පඨමො පරිච්ඡෙදො.