📜

නමො තස්ස භගවතො අරහතො සම්මාසම්බුද්ධස්ස.

බාලාවතාර

පණාම

[ක]

සබ්බං නිරුත්තිපථපාරගතං සබුද්ධං,

බුද්ධං තිලොකතිලකං හතපාපධම්මං;

ධම්මං විමුත්තිසුඛදං විහතාඝසංඝං,

සංඝං ච නිච්චමභිවන්දිය දක්ඛිණෙය්යං.

[ඛ]

වුද්ධිප්පත්තොස්මි මුද්ධො මම වරගරවො සීලපඤ්ඤාදිසොභෙ,

චන්දාදිච්චෙව සුද්ධෙ වරජිනඨපිතෙ සාසනාබ්භෙ පතීතෙ;

නිස්සායෙවා තිපෙමා පණමිය සිරසා නිච්චමෙසං සරිත්වා,

පාදම්භොජෙ ගුණග්ගෙ හතදුරිතමලො ආනුභාවෙන තස්සා.

[ග]

පොරාණ සීහළ පදත්ථ විනිච්ඡයඤ්ච,

සබ්බම්පි මාගධනිරුත්තිනයං පසත්ථං;

අඤ්ඤඤ්ච නෙකවිධ සක්කත සද්දසත්ථං,

පාරම්පරාභත මතඤ්ච නිසම්ම සම්මා.

[ඝ]

බාලාවතාර වරමාගධ සද්දසත්ථෙ,

දුබ්බොධ නෙකපදඅත්ථ විනිච්ඡයෙන;

අත්ථාය ආධුනික බාලපරම්පරාය,

බාලාවතාර වරගණ්ඨිපදං කරිස්සං.

[ඞ]

නිච්චං යෙ මෙත්ථ බාලා වරහදයයුතා සුට්ඨු නික්ඛිත්තනෙත්තා,

පුණ්ණෙ නානානයානං සුරතරුසදිසෙ ධීරපාසංසියෙ වෙ;

ගම්භීරං දුත්තරං තෙ ජිනවචනුදධිං තිණ්ණථාමා භවෙය්යුං,

ලද්ධොපායා ච චන්දං තදිතරපචුරං සක්කතං සොතුකාමා.

[ච]

ගන්ථනිප්ඵත්තියා සෙස – දුක්කරත්තං යථාවතො;

ජානන්ති කුසලා ධීරා, නෙකසත්ථන්තරාදිසු;

ගන්ථෙසු ගුණදොසම්පි, තෙයෙව විදුරා සදා.

[ඡ]

තස්මා එත්ථ පමාදාදි – දොසලෙසො භවෙ යදි;

පොරාණාචෙරලද්ධීහි, විලොමං වා භවෙය්ය චෙ.

[ජ]

ගන්ථන්තරං විගාහෙත්වා, විචාරෙත්වා පුනප්පුනං;

යුත්තිමෙව ච ගණ්හන්තු, හුත්වා වීමංසබුද්ධිකාති.

පණාම

1. බුද්ධං ¶ තිධා භිවන්දිත්වා, බුද්ධම්බුජ විලොචනං.

බාලාවතාරං භාසිස්සං, බාලානං බුද්ධිවුද්ධියා.