📜
පඤ්ඤා-නිද්දෙස
පඤ්ඤං ¶ පථමමෙසෙහි,
පඤ්ඤා-බලං බහුත්තමං;
කුල-පුත්ත බලං පඤ්ඤා,
කිංහිනාම න සාධ්යති.
අනෙක-සංසයුච්ඡෙදි ¶ ,
පරොක්ඛත්ථස්ස දස්සකං;
සබ්බස්ස ලොචනං සත්ථං,
යස්ස නත්ථ්යන්ධමෙව සො.
පඤ්ඤා ¶ සුතං විනිච්ඡින්දි,
කිත්ති-සිලොක-වඩ්ඪනී;
පඤ්ඤාසහිතො නරො ඉධ,
අපි සුඛානිවින්දති.
සබ්බඤ්ඤුබුද්ධ-පච්චෙක ¶ ,
චතුසච්ච-සුතා ඉති;
චතු-බුද්ධෙසු එකොව,
බහුස්සුතො නරො භවෙ.
ලෙඛඡෙකො ¶ වාචඡෙකො,
ගන්ථඡෙකො සුවාචකො;
විධායකඡෙකො සූරො,
නිද්දුක්ඛොව සකම්මනි.
පඤ්ඤා ¶ හි සෙට්ඨා කුසලා වදන්ති,
නක්ඛත්ත-රාජාරිව තාරකානං;
සීලං සිරීචාපි සතඤ්ච ධම්මො,
අන්වායිකා පඤ්ඤාවතො භවන්ති.
සෙවෙථ ¶ බුද්ධෙ නිපුණෙ බහුස්සුත්තෙ,
උග්ගාහකො ච පරිපුච්ඡකො;
සුණෙය්ය සක්කච්චං සුභාසිතානි,
එවං කරො පඤ්ඤවා හොති මච්චො.
වයෙන ¶ යස-පුච්ඡාහි,
තිට්ඨ-වාසෙන යොනිසො;
සාකච්ඡා ස්නෙහසංසෙවා,
පතිරූප-වාසෙනච.
එතානි අට්ඨඨානානි,
බුද්ධි-විසද-කාරණා;
යෙසං එතානි සම්භොන්ති,
තෙසං බුද්ධි පභිජ්ජති.
64. චත්තාරොමෙ ¶ භික්ඛවෙ ධම්මා පඤ්ඤාවුද්ධියා සංවත්තන්ති. කතමෙ චත්තාරො. සප්පුරිසසංසෙවො සද්ධම්මසවනං යොනිසො මනසිකාරො ධම්මානුධම්ම-පටිපත්ති. ඉමෙ ඛො භික්ඛවෙ චත්තාරො ධම්මා පඤ්ඤා-වුද්ධියා සංවත්තන්තීත්ති.
චක්ඛුපසාද-සම්පන්නො ¶ ,
අච්ඡිමන්තඤ්ච පස්සති;
අන්ධං කාණං සු-පස්සන්තං,
අන්ධො සබ්බං න පස්සති.
පස්සත්ති ¶ පස්සො පස්සන්තං,
අ-පස්සන්තඤ්ච පස්සති;
අ-පස්සන්තො අ-පස්සන්තං,
පස්සන්තඤ්ච න පස්සති.
පාකටං ¶ අ-පටිච්ඡන්නං,
රූපං පසාද-චක්ඛුනා;
නාඤ්ඤං පස්සත්ති සබ්බංපි,
තථතො ඤාණ-චක්ඛුනා.
සුජනාසුජනා ¶ සබ්බෙ,
ගුණෙනාපි විවෙකිනො;
විවෙකං න සමායන්ති,
අ-විවෙකීජනන්තිකෙ.
යො ¶ ච උප්පතිතං අත්ථං,
න ඛිප්පමනුබුජ්ඣති;
අ-මිත්තවසමන්වෙති,
පච්ඡා ච අනුතප්පති.
එවං ¶ මහිද්ධිකා පඤ්ඤා,
නිපුණා සාධුචින්තිනී;
දිට්ඨධම්ම-හිතත්ථාය,
සම්පරාය-සුඛාය වා.
තං ¶ බලානං බලං සෙට්ඨ,
අග්ග පඤ්ඤාබලං බලං;
පඤ්ඤාබලෙනුපත්ථද්ධො,
එත්ථං වින්දති පණ්ඩිත්තො.
යෙන ¶ ඤාණෙන බුජ්ඣන්ති,
අරියා කත-කිච්චතං;
තං ඤාණ-රතනං ලද්ධං,
වායාමෙථ ජිනොරසා.
පඤ්ඤාරතනමාලස්ස ¶ ,
න චිරං වත්තතෙ භවො;
ඛිප්පං දස්සෙති අමතං,
න ච සො රොචතෙ භවෙ.
පමාදමනුයුඤ්ජන්ති ¶ ,
බාලා දුම්මෙධිනො ජනා;
අප්පමාදඤ්ච මෙධාවී,
ධනං සෙට්ඨංව රක්ඛති.
ධන-පුඤ්ඤ-ධී-ලාභෙන ¶ ,
කාලං ඛිය්යති පණ්ඩිතො;
කීළනෙන ච දුම්මෙධො,
නිද්දාය කලහෙන වා.
පමාදං ¶ අප්පමාදෙන,
යදා නූදති පණ්ඩිතො;
පඤ්ඤාපාසාද-මාරුය්හ,
අ-සොකො සොකිනිං පජං,
පබ්බතට්ඨොව භූමට්ඨෙ,
ධීරො බාලෙ අවෙක්ඛති.
නත්ති ¶ අත්තසමං පෙමං,
නත්ථි ධඤ්ඤසමං ධනං;
නත්ථි පඤ්ඤාසමා ආභා,
වුට්ඨි වෙ පරමා සරා.
දිට්ඨෙ ¶ ධම්මෙ ච යො අත්ථො,
යො චත්ථො සම්පරායිකො;
අත්ථාභිසමයා ධීරො,
පණ්ඩිතොති පවුච්චති.
න ¶ තෙන පණ්ඩිතො හොති,
යාවතා බහු භාසති;
ඛෙමී අ-වෙරී අ-භයො,
පණ්ඩිතොත්ති පවුච්චති.
යම්හි ¶ සච්චඤ්ච ධම්මො ච,
අ-හිංසා සංයමො දමො;
ස වෙ වන්තමලො ධීරො,
ථෙරො ඉති පවුච්චත්ති.
සක-ගුණං ¶ සක-දොසං,
යො ජානාති සපණ්ඩිතො;
පර-ගුණං පර-දොසං,
යො ජානාති සපණ්ඩිතො.
සති-වීරිය-පඤ්ඤාය ¶ ,
යො කරොති ඉරියාපථෙ;
සො පණ්ඩිතො හවෙ භවෙ,
උභයත්ථ-පරිග්ගහො.
කතඤ්ඤූ ¶ විජ්ජා-සම්පන්නො,
ජාතිමා ධනවා හවෙ;
සො විචාරණ-සීලො ච,
නිද්දුක්ඛො පණ්ඩිතො භවෙ.
සබ්බෙ ¶ කම්මස්සකා සත්තා,
කම්මං සත්තෙ විභජ්ජති.
යො පස්සති පච්චක්ඛත්ථං,
යො ච සංසාරත්ථං තෙසු;
පච්ඡිමොව පූජනීයො,
උභයත්ථ-සුදිට්ඨත්තා.
අප්පෙන ¶ අනවජ්ජෙන,
සන්තුට්ඨො සුලභෙන ච;
මත්තඤ්ඤූ සුභරො හුත්වා,
චරෙය්ය පණ්ඩිතො නරො.
අත්තානමෙව ¶ පථමං,
පතිරූපෙ නිවෙසයෙ;
අථඤ්ඤමනුසාසෙය්ය,
න කිලිස්සෙය්ය පණ්ඩිතො.
උත්තම-පරිසාය ¶ වෙ,
උත්ත්තමං වාචමුත්තමො;
භණෙය්යාඛෙප-විත්ථාරං,
සා අනග්ඝ්යා ලොකත්තයෙ.
පණ්ඩිතස්ස ¶ සුභාසිත්තං,
පණ්ඩිතොව සුජානියා;
දුම්මෙධො තං න ජානාති,
ධීරො ධීරං මමායති.
යෙන ¶ කෙනචි වණ්ණෙන,
පරො ලභති රූප්පනං;
අත්ථො වාචාය චෙ හොති,
තං න භාසෙය්ය පණ්ඩිතො.
භුඤ්ජනත්ථං ¶ කථනත්ථං,
මුඛං හොතීත්ති නො වදෙ;
යංවා තංවා මුඛාරුළ්හං,
වචනං පණ්ඩිතො නරො.
පර-සත්තිත්තො ¶ ස-සත්තිං,
දුජ්ජානො හි නරො මිතෙ;
චෙ ජානෙ සක-සත්තිංච,
කා කථා පර-සත්තියා.
කත්ත-ගුණං ¶ පරෙසං යො,
පටිකරොති පණ්ඩිතො;
ජානාති සො ආචික්ඛති,
න බාලො ගුණ-මාමකො.
පභූතං ¶ නෙව කාතබ්බං,
භවිස්සං නෙව චින්තයෙ;
වත්තමානෙන කාලෙන,
විචරන්ති විචක්ඛණා.
ධම්මෙසු ¶ සති ඉච්ඡිතා,
රසෙසු ලොණමිච්ඡිතං;
රාජ-කිච්චෙසු අමච්චං,
සබ්බ-ඨානෙසු පණ්ඩිතං.
ඛත්තියො ¶ සෙට්ඨො ජනෙ තස්මිං,
යෙ ගොත්තපටිසාරිනො;
විජ්ජා-චරණ-සම්පන්නො,
සො සෙට්ඨො දෙව-මානුසෙ.
සම්බුද්ධො ¶ ද්විපදං සෙට්ඨො,
ආජානීයො චතුප්පදං;
සුස්සුසා සෙට්ඨා භරියානං,
යො ච පුත්තානමස්සවො.
සාත්ථකො ¶ ච අ-සම්මොහො,
සප්පායො ගොචරො තථා;
චත්තාරිමානි සික්ඛෙය්යුං,
සම්පජඤ්ඤාභිවඩ්ඪකා.
පඤ්ඤඤ්ච ¶ ඛො අ-සුස්සුසං,
න කොචි අධිගච්ඡති;
බහුස්සුතං අනාගම්ම,
ධම්මට්ඨං අ-විනිබ්භජං.
අධිප්පායො ¶ සුදුබ්බොධො,
යස්මා විජ්ජති පාළියං;
තස්මා උපට්ඨහං ගණ්හෙ,
ගරුං ගරුමතං විදූ.