📜
1. බුද්ධානුස්සති නිද්දෙස
අරහං ¶ සම්මාසම්බුද්ධො, විජ්ජක්ඛි චරණප්පදො;
සුගතො සුගදො සත්ථා, සබ්බඤ්ඤූ භගවාදමො.
ආරකත්තාරිහන්තත්තා ¶ , පාපාකාරකතොරහො;
හත චක්කාරතො පූජා, රහත්තා චාරහං නමෙ.
සමුත්තෙ ¶ ජිය ගිහීනං, අනුපුබ්බිකථො ජිනො;
අදාසි පරමං තුට්ඨිං, සච්චානි දස්සයං දිවා.
භික්ඛූනං ¶ පඨමෙ යාමෙ, පායෙසි අමතාගදං;
ජාතිඛෙත්තාග දෙවානං, කඞ්ඛච්ඡෙදො ස මජ්ඣිමෙ;
ආදො ඵලසුඛං වෙදි, මජ්ඣෙ සෙය්ය මකා ජිනො;
වෙනෙය්යො ලොකනං අන්තෙ, පච්ඡිමෙපි තිධා කතෙ.
ඛෙදං ¶ අගණයං නාථො, පඤ්ච බුද්ධකතං වහං;
සත්ථසිද්ධො පරත්ථංව, බ්යාවටො සුමහාදයො.
චඞ්කමිත්වා නිසීදිත්වා, රත්තිංදිවඤ්ච ඣායිතුං;
සුපිතුං මජ්ඣයාමෙව, බුද්ධො භික්ඛූන මොවදි.
නාල ¶ මාලසිතුං තස්ස, මහාවීරස්ස සාසනෙ;
පමාදාය මුනින්දස්ස, කතඤ්ඤූ සාධු සම්මතො.
අනඤ්ඤාතස්ස ඤාතාය, අපත්තස්සච පත්තියා;
ආරභෙතුංව නො යුත්තො, අප්පමත්තො රහොගතො.
ආරබ්භථ ¶ නික්කමථ, යුඤ්ජථ බුද්ධසාසනෙ;
ධුනාථ මච්චුනො සෙනං, නළාගාරංව කුඤ්ජරො.
යො ¶ ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ, අප්පමත්තො විහිස්සති;
පහාය ජාති සංසාරං, දුක්ඛස්සන්තං කරිස්සති;
ඉති ¶ උය්යොජනං ම්හාකං, මුත්තස්ස මුත්තියා සරං;
නයුත්තොව පමාදාය, මහාදයස්ස සත්ථුනො.
සුත්තෙන දුබ්බිතක්කෙන, අකිච්ච කරණෙනවා;
මොඝ කාලක්ඛයො මන්දො, දුක්ඛස්සන්තං කථංකරෙ.
ආකාසං ¶ චක්කවාළඤ්ච, සත්තා බුද්ධගුණා පිච;
අනන්තානාම චත්තාරො, පරිච්ඡෙදො නවිජ්ජති.
යථාපි නභ මාකාසං, අඞ්ගුලරජ්ජුයට්ඨිභි;
මිනෙතුං නෙව සක්කොති, එවං කෙනචි තග්ගුණං.