📜

නමො තස්ස භගවතො අරහතො සම්මාසම්බුද්ධස්ස

අඞ්ගුත්තරනිකායෙ

එකකනිපාත-අට්ඨකථා

ගන්ථාරම්භකථා

‘‘කරුණාසීතලහදයං ¶ ¶ ¶ , පඤ්ඤාපජ්ජොතවිහතමොහතමං;

සනරාමරලොකගරුං, වන්දෙ සුගතං ගතිවිමුත්තං.

‘‘බුද්ධොපි බුද්ධභාවං, භාවෙත්වා චෙව සච්ඡිකත්වා ච;

යං උපගතො ගතමලං, වන්දෙ තමනුත්තරං ධම්මං.

‘‘සුගතස්ස ඔරසානං, පුත්තානං මාරසෙනමථනානං;

අට්ඨන්නම්පි සමූහං, සිරසා වන්දෙ අරියසඞ්ඝං.

‘‘ඉති ¶ මෙ පසන්නමතිනො, රතනත්තයවන්දනාමයං පුඤ්ඤං;

යං සුවිහතන්තරායො, හුත්වා තස්සානුභාවෙන.

‘‘එකකදුකාදිපටිමණ්ඩිතස්ස අඞ්ගුත්තරාගමවරස්ස;

ධම්මකථිකපුඞ්ගවානං, විචිත්තපටිභානජනනස්ස.

‘‘අත්ථප්පකාසනත්ථං, අට්ඨකථා ආදිතො වසිසතෙහි;

පඤ්චහි යා සඞ්ගීතා, අනුසඞ්ගීතා ච පච්ඡාපි.

‘‘සීහළදීපං පන ආභතාථ වසිනා මහාමහින්දෙන;

ඨපිතා සීහළභාසාය, දීපවාසීනමත්ථාය.

‘‘අපනෙත්වාන ¶ ¶ තතොහං, සීහළභාසං මනොරමං භාසං;

තන්තිනයානුච්ඡවිකං, ආරොපෙන්තො විගතදොසං.

‘‘සමයං අවිලොමෙන්තො, ථෙරානං ථෙරවංසදීපානං;

සුනිපුණවිනිච්ඡයානං, මහාවිහාරෙ නිවාසීනං.

‘‘හිත්වා පුනප්පුනාගතමත්ථං, අත්ථං පකාසයිස්සාමි;

සුජනස්ස ච තුට්ඨත්ථං, චිරට්ඨිතත්ථඤ්ච ධම්මස්ස.

‘‘සාවත්ථිපභූතීනං, නගරානං වණ්ණනා කතා හෙට්ඨා;

දීඝස්ස මජ්ඣිමස්ස ච, යා මෙ අත්ථං වදන්තෙන.

‘‘විත්ථාරවසෙන සුදං, වත්ථූනි ච තත්ථ යානි වුත්තානි;

තෙසම්පි න ඉධ භිය්යො, විත්ථාරකථං කරිස්සාමි.

‘‘සුත්තානං ¶ පන අත්ථා, න විනා වත්ථූහි යෙ පකාසන්ති;

තෙසං පකාසනත්ථං, වත්ථූනිපි දස්සයිස්සාමි.

‘‘සීලකථා ධුතධම්මා, කම්මට්ඨානානි චෙව සබ්බානි;

චරියාවිධානසහිතො, ඣානසමාපත්තිවිත්ථාරො.

‘‘සබ්බා ච අභිඤ්ඤායො, පඤ්ඤාසඞ්කලනනිච්ඡයො චෙව;

ඛන්ධාධාතායතනින්ද්රියානි, අරියානි චෙව චත්තාරි.

‘‘සච්චානි පච්චයාකාරදෙසනා සුපරිසුද්ධනිපුණනයා;

අවිමුත්තතන්තිමග්ගා, විපස්සනාභාවනා චෙව.

‘‘ඉති පන සබ්බං යස්මා, විසුද්ධිමග්ගෙ මයා සුපරිසුද්ධං;

වුත්තං තස්මා භිය්යො, න තං ඉධ විචාරයිස්සාමි.

‘‘මජ්ඣෙ විසුද්ධිමග්ගො, එස චතුන්නම්පි ආගමානඤ්හි;

ඨත්වා පකාසයිස්සති, තත්ථ යථාභාසිතමත්ථං.

‘‘ඉච්චෙව ¶ කතො තස්මා, තම්පි ගහෙත්වාන සද්ධිමෙතාය;

අට්ඨකථාය විජානථ, අඞ්ගුත්තරනිස්සිතං අත්ථ’’න්ති.

සංඛෙපකථා