📜
12. අත්තවග්ගො
අත්තානඤ්චෙ ¶ පියං ජඤ්ඤා, රක්ඛෙය්ය නං සුරක්ඛිතං;
තිණ්ණං අඤ්ඤතරං යාමං, පටිජග්ගෙය්ය පණ්ඩිතො.
අත්තානමෙව පඨමං, පතිරූපෙ නිවෙසයෙ;
අථඤ්ඤමනුසාසෙය්ය, න කිලිස්සෙය්ය පණ්ඩිතො.
අත්තානං ¶ චෙ තථා කයිරා, යථාඤ්ඤමනුසාසති;
සුදන්තො වත දමෙථ, අත්තා හි කිර දුද්දමො.
අත්තා හි අත්තනො නාථො, කො හි නාථො පරො සියා;
අත්තනා හි සුදන්තෙන, නාථං ලභති දුල්ලභං.
අත්තනා හි කතං පාපං, අත්තජං අත්තසම්භවං;
අභිමත්ථති [අභිමන්තති (සී. පී.)] දුම්මෙධං, වජිරං වස්මමයං [වජිරංව’ම්හමයං (ස්යා. ක.)] මණිං.
යස්ස ¶ අච්චන්තදුස්සීල්යං, මාලුවා සාලමිවොත්ථතං;
කරොති සො තථත්තානං, යථා නං ඉච්ඡතී දිසො.
සුකරානි ¶ අසාධූනි, අත්තනො අහිතානි ච;
යං වෙ හිතඤ්ච සාධුඤ්ච, තං වෙ පරමදුක්කරං.
යො සාසනං අරහතං, අරියානං ධම්මජීවිනං;
පටික්කොසති දුම්මෙධො, දිට්ඨිං නිස්සාය පාපිකං;
ඵලානි කට්ඨකස්සෙව, අත්තඝාතාය [අත්තඝඤ්ඤාය (සී. ස්යා. පී.)] ඵල්ලති.
අත්තනා ¶ හි [අත්තනාව (සී. ස්යා. පී.)] කතං පාපං, අත්තනා සංකිලිස්සති;
අත්තනා අකතං පාපං, අත්තනාව විසුජ්ඣති;
සුද්ධී අසුද්ධි පච්චත්තං, නාඤ්ඤො අඤ්ඤං [නාඤ්ඤමඤ්ඤො(සී.)] විසොධයෙ.
අත්තදත්ථං ¶ පරත්ථෙන, බහුනාපි න හාපයෙ;
අත්තදත්ථමභිඤ්ඤාය, සදත්ථපසුතො සියා.
අත්තවග්ගො ද්වාදසමො නිට්ඨිතො.