📜
14. බුද්ධවග්ගො
යස්ස ¶ ¶ ජිතං නාවජීයති, ජිතං යස්ස [ජිතමස්ස (සී. ස්යා. පී.), ජිතං මස්ස (ක.)] නො යාති කොචි ලොකෙ;
තං බුද්ධමනන්තගොචරං, අපදං කෙන පදෙන නෙස්සථ.
යස්ස ජාලිනී විසත්තිකා, තණ්හා නත්ථි කුහිඤ්චි නෙතවෙ;
තං බුද්ධමනන්තගොචරං, අපදං කෙන පදෙන නෙස්සථ.
යෙ ඣානපසුතා ධීරා, නෙක්ඛම්මූපසමෙ රතා;
දෙවාපි තෙසං පිහයන්ති, සම්බුද්ධානං සතීමතං.
කිච්ඡො ¶ මනුස්සපටිලාභො, කිච්ඡං මච්චාන ජීවිතං;
කිච්ඡං සද්ධම්මස්සවනං, කිච්ඡො බුද්ධානමුප්පාදො.
සබ්බපාපස්ස අකරණං, කුසලස්ස උපසම්පදා [කුසලස්සූපසම්පදා (ස්යා.)];
සචිත්තපරියොදපනං ¶ [සචිත්තපරියොදාපනං (?)], එතං බුද්ධාන සාසනං.
ඛන්තී පරමං තපො තිතික්ඛා, නිබ්බානං [නිබ්බාණං (ක. සී. පී.)] පරමං වදන්ති බුද්ධා;
න හි පබ්බජිතො පරූපඝාතී, න [අයං නකාරො සී. ස්යා. පී. පාත්ථකෙසු න දිස්සති] සමණො හොති පරං විහෙඨයන්තො.
අනූපවාදො අනූපඝාතො [අනුපවාදො අනුපඝාතො (ස්යා. ක.)], පාතිමොක්ඛෙ ච සංවරො;
මත්තඤ්ඤුතා ච භත්තස්මිං, පන්තඤ්ච සයනාසනං;
අධිචිත්තෙ ච ආයොගො, එතං බුද්ධාන සාසනං.
න ¶ කහාපණවස්සෙන, තිත්ති කාමෙසු විජ්ජති;
අප්පස්සාදා දුඛා කාමා, ඉති විඤ්ඤාය පණ්ඩිතො.
අපි ¶ දිබ්බෙසු කාමෙසු, රතිං සො නාධිගච්ඡති;
තණ්හක්ඛයරතො හොති, සම්මාසම්බුද්ධසාවකො.
බහුං වෙ සරණං යන්ති, පබ්බතානි වනානි ච;
ආරාමරුක්ඛචෙත්යානි, මනුස්සා භයතජ්ජිතා.
නෙතං ඛො සරණං ඛෙමං, නෙතං සරණමුත්තමං;
නෙතං සරණමාගම්ම, සබ්බදුක්ඛා පමුච්චති.
යො ¶ ච බුද්ධඤ්ච ධම්මඤ්ච, සඞ්ඝඤ්ච සරණං ගතො;
චත්තාරි අරියසච්චානි, සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සති.
දුක්ඛං දුක්ඛසමුප්පාදං, දුක්ඛස්ස ච අතික්කමං;
අරියං චට්ඨඞ්ගිකං මග්ගං, දුක්ඛූපසමගාමිනං.
එතං ¶ ඛො සරණං ඛෙමං, එතං සරණමුත්තමං;
එතං සරණමාගම්ම, සබ්බදුක්ඛා පමුච්චති.
දුල්ලභො පුරිසාජඤ්ඤො, න සො සබ්බත්ථ ජායති;
යත්ථ සො ජායති ධීරො, තං කුලං සුඛමෙධති.
සුඛො බුද්ධානමුප්පාදො, සුඛා සද්ධම්මදෙසනා;
සුඛා සඞ්ඝස්ස සාමග්ගී, සමග්ගානං තපො සුඛො.
පූජාරහෙ පූජයතො, බුද්ධෙ යදි ව සාවකෙ;
පපඤ්චසමතික්කන්තෙ, තිණ්ණසොකපරිද්දවෙ.
තෙ ¶ ¶ තාදිසෙ පූජයතො, නිබ්බුතෙ අකුතොභයෙ;
න සක්කා පුඤ්ඤං සඞ්ඛාතුං, ඉමෙත්තමපි කෙනචි.
බුද්ධවග්ගො චුද්දසමො නිට්ඨිතො.