මූල > සුත්තපිටක > ඛුද්දකනිකාය > ථෙරගාථාපාළි

MMR Vol 0
VRI Vol 0
PTS Vol 0
THA Vol 0

Misc. Paragraph

2. දුකනිපාතො

1. පඨමවග්ගො

1. උත්තරත්ථෙරගාථා

2. පිණ්ඩොලභාරද්වාජත්ථෙරගාථා

3. වල්ලියත්ථෙරගාථා

4. ගඞ්ගාතීරියත්ථෙරගාථා

3. හෙරඤ්ඤකානිත්ථෙරගාථා

4. සොමමිත්තත්ථෙරගාථා

5. සබ්බමිත්තත්ථෙරගාථා

10. කණ්හදින්නත්ථෙරගාථා

5. සම්බුලකච්චානත්ථෙරගාථා

6. නිතකත්ථෙරගාථා

7. සොණපොටිරියත්ථෙරගාථා

8. නිසභත්ථෙරගාථා

9. උසභත්ථෙරගාථා

10. කප්පටකුරත්ථෙරගාථා

5. පඤ්චමවග්ගො

1. කුමාරකස්සපත්ථෙරගාථා

2. ධම්මපාලත්ථෙරගාථා

3. බ්රහ්මාලිත්ථෙරගාථා

4. මොඝරාජත්ථෙරගාථා

5. විසාඛපඤ්චාලපුත්තත්ථෙරගාථා

‘‘නත්ථි ¶ ¶ ¶ කොචි භවො නිච්චො, සඞ්ඛාරා වාපි සස්සතා;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ ඛන්ධා, චවන්ති අපරාපරං.

‘‘එතමාදීනං ඤත්වා, භවෙනම්හි අනත්ථිකො;

නිස්සටො සබ්බකාමෙහි, පත්තො මෙ ආසවක්ඛයො’’ති.

ඉත්ථං සුදං ආයස්මා උත්තරො ථෙරො ගාථායො අභාසිත්ථාති.

‘‘නයිදං ¶ අනයෙන ජීවිතං, නාහාරො හදයස්ස සන්තිකො;

ආහාරට්ඨිතිකො සමුස්සයො, ඉති දිස්වාන චරාමි එසනං.

‘‘පඞ්කොති හි නං පවෙදයුං, යායං වන්දනපූජනා කුලෙසු;

සුඛුමං සල්ලං දුරුබ්බහං, සක්කාරො කාපුරිසෙන දුජ්ජහො’’ති.

ඉත්ථං සුදං ආයස්මා පිණ්ඩොලභාරද්වාජො ථෙරො ගාථායො අභාසිත්ථාති.

‘‘මක්කටො පඤ්චද්වාරායං, කුටිකායං පසක්කිය;

ද්වාරෙන අනුපරියෙති, ඝට්ටයන්තො මුහුං මුහුං.

‘‘තිට්ඨ මක්කට මා ධාවි, න හි තෙ තං යථා පුරෙ;

නිග්ගහීතොසි පඤ්ඤාය, නෙව දූරං ගමිස්සතී’’ති.

‘‘තිණ්ණං ¶ ¶ මෙ තාලපත්තානං, ගඞ්ගාතීරෙ කුටී කතා;

ඡවසිත්තොව මෙ පත්තො, පංසුකූලඤ්ච චීවරං.

‘‘ද්වින්නං අන්තරවස්සානං, එකා වාචා මෙ භාසිතා;

තතියෙ අන්තරවස්සම්හි, තමොඛන්ධො [තමොක්ඛන්ධො (සී. ස්යා.)] පදාලිතො’’ති.

‘‘අපි චෙ හොති තෙවිජ්ජො, මච්චුහායී අනාසවො;

අප්පඤ්ඤාතොති නං බාලා, අවජානන්ති අජානතා.

‘‘යො ¶ ච ඛො අන්නපානස්ස, ලාභී හොතීධ පුග්ගලො;

පාපධම්මොපි චෙ හොති, සො නෙසං හොති සක්කතො’’ති.

‘‘යදාහං ¶ ධම්මමස්සොසිං, භාසමානස්ස සත්ථුනො;

න කඞ්ඛමභිජානාමි, සබ්බඤ්ඤූඅපරාජිතෙ.

‘‘සත්ථවාහෙ මහාවීරෙ, සාරථීනං වරුත්තමෙ;

මග්ගෙ පටිපදායං වා, කඞ්ඛා මය්හං න විජ්ජතී’’ති.

[ධ. ප. 13 ධම්මපදෙ] ‘‘යථා අගාරං දුච්ඡන්නං, වුට්ඨී සමතිවිජ්ඣති;

එවං අභාවිතං චිත්තං, රාගො සමතිවිජ්ඣති.

[ධ. ප. 14 ධම්මපදෙ] ‘‘යථා අගාරං සුච්ඡන්නං, වුඩ්ඪී න සමතිවිජ්ඣති;

එවං සුභාවිතං චිත්තං, රාගො න සමතිවිජ්ඣතී’’ති.

‘‘ඛීණා ¶ ¶ හි මය්හං ජාති, වුසිතං ජිනසාසනං;

පහීනො ජාලසඞ්ඛාතො, භවනෙත්ති සමූහතා.

‘‘යස්සත්ථාය පබ්බජිතො, අගාරස්මානගාරියං;

සො මෙ අත්ථො අනුප්පත්තො, සබ්බසංයොජනක්ඛයො’’ති.

‘‘සුඛං සුපන්ති මුනයො, යෙ ඉත්ථීසු න බජ්ඣරෙ;

සදා වෙ රක්ඛිතබ්බාසු, යාසු සච්චං සුදුල්ලභං.

‘‘වධං චරිම්හ තෙ කාම, අනණා දානි තෙ මයං;

ගච්ඡාම දානි නිබ්බානං, යත්ථ ගන්ත්වා න සොචතී’’ති.

‘‘පුබ්බෙ ¶ හනති අත්තානං, පච්ඡා හනති සො පරෙ;

සුහතං හන්ති අත්තානං, වීතංසෙනෙව පක්ඛිමා.

‘‘න බ්රාහ්මණො බහිවණ්ණො, අන්තො වණ්ණො හි බ්රාහ්මණො;

යස්මිං පාපානි කම්මානි, ස වෙ කණ්හො සුජම්පතී’’ති.

උත්තරො චෙව පිණ්ඩොලො, වල්ලියො තීරියො ඉසි;

අජිනො ච මෙළජිනො, රාධො සුරාධො ගොතමො;

වසභෙන ඉමෙ හොන්ති, දස ථෙරා මහිද්ධිකාති.

‘‘සුස්සූසා ¶ ¶ ¶ සුතවද්ධනී, සුතං පඤ්ඤාය වද්ධනං;

පඤ්ඤාය අත්ථං ජානාති, ඤාතො අත්ථො සුඛාවහො.

‘‘සෙවෙථ පන්තානි සෙනාසනානි, චරෙය්ය සංයොජනවිප්පමොක්ඛං;

සචෙ රතිං නාධිගච්ඡෙය්ය තත්ථ, සඞ්ඝෙ වසෙ රක්ඛිතත්තො සතිමා’’ති.

‘‘යෙ ඛො තෙ වෙඨමිස්සෙන [වෙඝමිස්සෙන (සී. ස්යා.), වෙ ගමිස්සෙන, වෙඛමිස්සෙන (ක.)], නානත්තෙන ච කම්මුනා;

මනුස්සෙ උපරුන්ධන්ති, ඵරුසූපක්කමා ජනා;

තෙපි ¶ තත්ථෙව කීරන්ති, න හි කම්මං පනස්සති.

‘‘යං කරොති නරො කම්මං, කල්යාණං යදි පාපකං;

තස්ස තස්සෙව දායාදො, යං යං කම්මං පකුබ්බතී’’ති.

‘‘අච්චයන්ති අහොරත්තා, ජීවිතං උපරුජ්ඣති;

ආයු ඛීයති මච්චානං, කුන්නදීනංව ඔදකං.

‘‘අථ පාපානි කම්මානි, කරං බාලො න බුජ්ඣති;

පච්ඡාස්ස කටුකං හොති, විපාකො හිස්ස පාපකො’’ති.

‘‘පරිත්තං දාරුමාරුය්හ, යථා සීදෙ මහණ්ණවෙ;

එවං කුසීතමාගම්ම, සාධුජීවීපි සීදති;

තස්මා තං පරිවජ්ජෙය්ය, කුසීතං හීනවීරියං.

‘‘පවිවිත්තෙහි ¶ ¶ අරියෙහි, පහිතත්තෙහි ඣායිභි;

නිච්චං ආරද්ධවීරියෙහි, පණ්ඩිතෙහි සහාවසෙ’’ති.

‘‘ජනො ජනම්හි සම්බද්ධො [සම්බද්ධො (ස්යා. ක.)], ජනමෙවස්සිතො ජනො;

ජනො ජනෙන හෙඨීයති, හෙඨෙති ච [බොධියති, බාධෙති ච (ක.)] ජනො ජනං.

‘‘කො ¶ හි තස්ස ජනෙනත්ථො, ජනෙන ජනිතෙන වා;

ජනං ඔහාය ගච්ඡං තං, හෙඨයිත්වා [බාධයිත්වා (ක.)] බහුං ජන’’න්ති.

‘‘කාළී ¶ ඉත්ථී බ්රහතී ධඞ්කරූපා, සත්ථිඤ්ච භෙත්වා අපරඤ්ච සත්ථිං;

බාහඤ්ච භෙත්වා අපරඤ්ච බාහං, සීසඤ්ච භෙත්වා දධිථාලකංව;

‘‘යො වෙ අවිද්වා උපධිං කරොති, පුනප්පුනං දුක්ඛමුපෙති මන්දො;

තස්මා පජානං උපධිං න කයිරා, මාහං පුන භින්නසිරො සයිස්ස’’න්ති [පස්සිස්සන්ති (ක.)].

‘‘බහූ සපත්තෙ ලභති, මුණ්ඩො සඞ්ඝාටිපාරුතො;

ලාභී අන්නස්ස පානස්ස, වත්ථස්ස සයනස්ස ච.

‘‘එතමාදීනවං ඤත්වා, සක්කාරෙසු මහබ්භයං;

අප්පලාභො අනවස්සුතො, සතො භික්ඛු පරිබ්බජෙ’’ති.

‘‘පාචීනවංසදායම්හි ¶ , සක්යපුත්තා සහායකා;

පහායානප්පකෙ භොගෙ, උඤ්ඡාපත්තාගතෙ රතා.

‘‘ආරද්ධවීරියා ¶ පහිතත්තා, නිච්චං දළ්හපරක්කමා;

රමන්ති ධම්මරතියා, හිත්වාන ලොකියං රති’’න්ති.

… කිමිලො [කිම්බිලො (සී. ස්යා. පී.)] ථෙරො….

‘‘අයොනිසො ¶ මනසිකාරා, මණ්ඩනං අනුයුඤ්ජිසං;

උද්ධතො චපලො චාසිං, කාමරාගෙන අට්ටිතො.

‘‘උපායකුසලෙනාහං, බුද්ධෙනාදිච්චබන්ධුනා;

යොනිසො පටිපජ්ජිත්වා, භවෙ චිත්තං උදබ්බහි’’න්ති.

‘‘පරෙ ච නං පසංසන්ති, අත්තා චෙ අසමාහිතො;

මොඝං පරෙ පසංසන්ති, අත්තා හි අසමාහිතො.

‘‘පරෙ ච නං ගරහන්ති, අත්තා චෙ සුසමාහිතො;

මොඝං පරෙ ගරහන්ති, අත්තා හි සුසමාහිතො’’ති.

චුන්දො ¶ ච ජොතිදාසො ච, ථෙරො හෙරඤ්ඤකානි ච;

සොමමිත්තො සබ්බමිත්තො, කාලො තිස්සො ච කිමිලො [කිම්බිලො (සී. ස්යා. පී.), ඡන්දලක්ඛණානුලොමං];

නන්දො ච සිරිමා චෙව, දස ථෙරා මහිද්ධිකාති.

‘‘ඛන්ධා ¶ ¶ මයා පරිඤ්ඤාතා, තණ්හා මෙ සුසමූහතා;

භාවිතා මම බොජ්ඣඞ්ගා, පත්තො මෙ ආසවක්ඛයො.

‘‘සොහං ¶ ඛන්ධෙ පරිඤ්ඤාය, අබ්බහිත්වාන [අබ්බුහිත්වාන (ක.)] ජාලිනිං;

භාවයිත්වාන බොජ්ඣඞ්ගෙ, නිබ්බායිස්සං අනාසවො’’ති.

‘‘පනාදො නාම සො රාජා, යස්ස යූපො සුවණ්ණයො;

තිරියං සොළසුබ්බෙධො [සොළසපබ්බෙධො (සී. අට්ඨ.), සොළසබ්බාණො (?)], උබ්භමාහු [උද්ධමාහු (සී.), උච්චමාහු (ස්යා.)] සහස්සධා.

‘‘සහස්සකණ්ඩො සතගෙණ්ඩු, ධජාලු හරිතාමයො;

අනච්චුං තත්ථ ගන්ධබ්බා, ඡසහස්සානි සත්තධා’’ති.

‘‘සතිමා පඤ්ඤවා භික්ඛු, ආරද්ධබලවීරියො;

පඤ්ච කප්පසතානාහං, එකරත්තිං අනුස්සරිං.

‘‘චත්තාරො සතිපට්ඨානෙ, සත්ත අට්ඨ ච භාවයං;

පඤ්ච කප්පසතානාහං, එකරත්තිං අනුස්සරි’’න්ති.

‘‘යං කිච්චං දළ්හවීරියෙන, යං කිච්චං බොද්ධුමිච්ඡතා;

කරිස්සං නාවරජ්ඣිස්සං [නාවරුජ්ඣිස්සං (ක. සී. ක.)], පස්ස වීරියං පරක්කම.

‘‘ත්වඤ්ච මෙ මග්ගමක්ඛාහි, අඤ්ජසං අමතොගධං;

අහං මොනෙන මොනිස්සං, ගඞ්ගාසොතොව සාගර’’න්ති.

‘‘කෙසෙ ¶ ¶ මෙ ඔලිඛිස්සන්ති, කප්පකො උපසඞ්කමි;

තතො ¶ ආදාසමාදාය, සරීරං පච්චවෙක්ඛිසං.

‘‘තුච්ඡො ¶ කායො අදිස්සිත්ථ, අන්ධකාරො තමො බ්යගා;

සබ්බෙ චොළා සමුච්ඡින්නා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො’’ති.

‘‘පඤ්ච නීවරණෙ හිත්වා, යොගක්ඛෙමස්ස පත්තියා;

ධම්මාදාසං ගහෙත්වාන, ඤාණදස්සනමත්තනො.

‘‘පච්චවෙක්ඛිං ඉමං කායං, සබ්බං සන්තරබාහිරං;

අජ්ඣත්තඤ්ච බහිද්ධා ච, තුච්ඡො කායො අදිස්සථා’’ති.

‘‘යථාපි භද්දො ආජඤ්ඤො, ඛලිත්වා පතිතිට්ඨති;

භිය්යො ලද්දාන සංවෙගං, අදීනො වහතෙ ධුරං.

‘‘එවං දස්සනසම්පන්නං, සම්මාසම්බුද්ධසාවකං;

ආජානීයං මං ධාරෙථ, පුත්තං බුද්ධස්ස ඔරස’’න්ති.

‘‘එහි නන්දක ගච්ඡාම, උපජ්ඣායස්ස සන්තිකං;

සීහනාදං නදිස්සාම, බුද්ධසෙට්ඨස්ස සම්මුඛා.

‘‘යාය නො අනුකම්පාය, අම්හෙ පබ්බාජයී මුනි;

සො නො අත්ථො අනුප්පත්තො, සබ්බසංයොජනක්ඛයො’’ති.

‘‘නදන්ති ¶ ¶ ¶ එවං සප්පඤ්ඤා, සීහාව ගිරිගබ්භරෙ;

වීරා විජිතසඞ්ගාමා, ජෙත්වා මාරං සවාහනිං [සවාහනං (බහූසු)].

‘‘සත්ථා ච පරිචිණ්ණො මෙ, ධම්මො සඞ්ඝො ච පූජිතො;

අහඤ්ච විත්තො සුමනො, පුත්තං දිස්වා අනාසව’’න්ති.

‘‘උපාසිතා සප්පුරිසා, සුතා ධම්මා අභිණ්හසො;

සුත්වාන පටිපජ්ජිස්සං, අඤ්ජසං අමතොගධං.

‘‘භවරාගහතස්ස මෙ සතො, භවරාගො පුන මෙ න විජ්ජති;

න චාහු න ච මෙ භවිස්සති, න ච මෙ එතරහි විජ්ජතී’’ති.

උත්තරො භද්දජිත්ථෙරො, සොභිතො වල්ලියො ඉසි;

වීතසොකො ච යො ථෙරො, පුණ්ණමාසො ච නන්දකො;

භරතො භාරද්වාජො ච, කණ්හදින්නො මහාමුනීති.

‘‘යතො ¶ අහං පබ්බජිතො, සම්මාසම්බුද්ධසාසනෙ;

විමුච්චමානො උග්ගච්ඡිං, කාමධාතුං උපච්චගං.

‘‘බ්රහ්මුනො ¶ ¶ පෙක්ඛමානස්ස, තතො චිත්තං විමුච්චි මෙ;

අකුප්පා මෙ විමුත්තීති, සබ්බසංයොජනක්ඛයා’’ති.

‘‘අනිච්චානි ¶ ගහකානි, තත්ථ තත්ථ පුනප්පුනං;

ගහකාරං [ගහකාරකං (සී. පී.)] ගවෙසන්තො, දුක්ඛා ජාති පුනප්පුනං.

‘‘ගහකාරක දිට්ඨොසි, පුන ගෙහං න කාහසි;

සබ්බා තෙ ඵාසුකා භග්ගා, ථූණිකා [ථූණිරා (පී. ක.), ධුණිරා (ස්යා.)] ච විදාලිතා [පදාලිතා (සී. ස්යා.)];

විමරියාදිකතං චිත්තං, ඉධෙව විධමිස්සතී’’ති.

‘‘අරහං සුගතො ලොකෙ, වාතෙහාබාධිතො [… බාධිතො (ක.)] මුනි;

සචෙ උණ්හොදකං අත්ථි, මුනිනො දෙහි බ්රාහ්මණ.

‘‘පූජිතො පූජනෙය්යානං [පූජනීයානං (සී.)], සක්කරෙය්යාන සක්කතො;

අපචිතොපචෙය්යානං [අපචනීයානං (සී.), අපචිනෙය්යානං (ස්යා.)], තස්ස ඉච්ඡාමි හාතවෙ’’ති.

‘‘දිට්ඨා මයා ධම්මධරා උපාසකා, කාමා අනිච්චා ඉති භාසමානා;

සාරත්තරත්තා මණිකුණ්ඩලෙසු, පුත්තෙසු දාරෙසු ච තෙ අපෙක්ඛා.

‘‘අද්ධා න ජානන්ති යතොධ ධම්මං, කාමා ¶ අනිච්චා ඉති චාපි ආහු;

රාගඤ්ච තෙසං න බලත්ථි ඡෙත්තුං, තස්මා සිතා පුත්තදාරං ධනඤ්චා’’ති.

‘‘දෙවො ¶ ච වස්සති දෙවො ච ගළගළායති,

තස්ස මය්හං එකකස්ස භෙරවෙ බිලෙ විහරතො,

නත්ථි භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා.

‘‘ධම්මතා ¶ මමසා යස්ස මෙ, එකකස්ස භෙරවෙ බිලෙ;

විහරතො නත්ථි භයං වා, ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා’’ති.

… සම්බුලකච්චානො [සම්බහුලකච්චානො (ක.)] ථෙරො….

[උදා. 34 උදානෙපි] ‘‘කස්ස ¶ සෙලූපමං චිත්තං, ඨිතං නානුපකම්පති;

විරත්තං රජනීයෙසු, කුප්පනීයෙ න කුප්පති;

යස්සෙවං භාවිතං චිත්තං, කුතො තං දුක්ඛමෙස්සති.

‘‘මම සෙලූපමං චිත්තං, ඨිතං නානුපකම්පති;

විරත්තං රජනීයෙසු, කුප්පනීයෙ න කුප්පති;

මමෙවං භාවිතං චිත්තං, කුතො මං දුක්ඛමෙස්සතී’’ති.

‘‘න තාව සුපිතුං හොති, රත්ති නක්ඛත්තමාලිනී;

පටිජග්ගිතුමෙවෙසා, රත්ති හොති විජානතා.

‘‘හත්ථික්ඛන්ධාවපතිතං ¶ , කුඤ්ජරො චෙ අනුක්කමෙ;

සඞ්ගාමෙ මෙ මතං සෙය්යො, යඤ්චෙ ජීවෙ පරාජිතො’’ති.

… සොණො පොටිරියො [සෙලිස්සරියො (සී.), පොට්ටිරියපුත්තො (ස්යා.)] ථෙරො ….

‘‘පඤ්ච ¶ කාමගුණෙ හිත්වා, පියරූපෙ මනොරමෙ;

සද්ධාය ඝරා නික්ඛම්ම, දුක්ඛස්සන්තකරො භවෙ.

‘‘නාභිනන්දාමි මරණං, නාභිනන්දාමි ජීවිතං;

කාලඤ්ච පටිකඞ්ඛාමි, සම්පජානො පතිස්සතො’’ති.

‘‘අම්බපල්ලවසඞ්කාසං, අංසෙ කත්වාන චීවරං;

නිසින්නො හත්ථිගීවායං, ගාමං පිණ්ඩාය පාවිසිං.

‘‘හත්ථික්ඛන්ධතො ¶ ඔරුය්හ, සංවෙගං අලභිං තදා;

සොහං දිත්තො තදා සන්තො, පත්තො මෙ ආසවක්ඛයො’’ති.

‘‘අයමිති කප්පටො කප්පටකුරො, අච්ඡාය අතිභරිතාය [අතිභරියාය (සී. ක.), අච්චං භරාය (ස්යා.)];

අමතඝටිකායං ධම්මකටමත්තො [ධම්මකටපත්තො (ස්යා. ක. අට්ඨ.), ධම්මකටමග්ගො (සී. අට්ඨ.)], කතපදං ඣානානි ඔචෙතුං.

‘‘මා ¶ ඛො ත්වං කප්පට පචාලෙසි, මා ත්වං උපකණ්ණම්හි තාළෙස්සං;

න ¶ හි [න වා (ක.)] ත්වං කප්පට මත්තමඤ්ඤාසි, සඞ්ඝමජ්ඣම්හි පචලායමානොති.

මිගසිරො ¶ සිවකො ච, උපවානො ච පණ්ඩිතො;

ඉසිදින්නො ච කච්චානො, නිතකො ච මහාවසී;

පොටිරියපුත්තො නිසභො, උසභො කප්පටකුරොති.

‘‘අහො බුද්ධා අහො ධම්මා, අහො නො සත්ථු සම්පදා;

යත්ථ එතාදිසං ධම්මං, සාවකො සච්ඡිකාහි’’ති.

‘‘අසඞ්ඛෙය්යෙසු කප්පෙසු, සක්කායාධිගතා අහූ;

තෙසමයං පච්ඡිමකො, චරිමොයං සමුස්සයො;

ජාතිමරණසංසාරො, නත්ථි දානි පුනබ්භවො’’ති.

‘‘යො ¶ හවෙ දහරො භික්ඛු, යුඤ්ජති බුද්ධසාසනෙ;

ජාගරො ස හි සුත්තෙසු [පතිසුත්තෙසු (සී. ක.)], අමොඝං තස්ස ජීවිතං.

‘‘තස්මා ¶ සද්ධඤ්ච සීලඤ්ච, පසාදං ධම්මදස්සනං;

අනුයුඤ්ජෙථ මෙධාවී, සරං බුද්ධාන සාසන’’න්ති.

‘‘කස්සින්ද්රියානි සමථඞ්ගතානි, අස්සා යථා සාරථිනා සුදන්තා;

පහීනමානස්ස අනාසවස්ස, දෙවාපි කස්ස [තස්ස (බහූසු)] පිහයන්ති තාදිනො’’ති.

[ධ. ප. 94 ධම්මපදෙපි] ‘‘මය්හින්ද්රියානි ¶ සමථඞ්ගතානි, අස්සා යථා සාරථිනා සුදන්තා;

පහීනමානස්ස අනාසවස්ස, දෙවාපි මය්හං පිහයන්ති තාදිනො’’ති.

‘‘ඡවිපාපක ¶ චිත්තභද්දක, මොඝරාජ සතතං සමාහිතො;

හෙමන්තිකසීතකාලරත්තියො [හෙමන්තිකකාලරත්තියො (ක.)], භික්ඛු ත්වංසි කථං කරිස්සසි’’.

‘‘සම්පන්නසස්සා මගධා, කෙවලා ඉති මෙ සුතං;

පලාලච්ඡන්නකො සෙය්යං, යථඤ්ඤෙ සුඛජීවිනො’’ති.

‘‘න උක්ඛිපෙ නො ච පරික්ඛිපෙ පරෙ, ඔක්ඛිපෙ පාරගතං න එරයෙ;

න ¶ චත්තවණ්ණං පරිසාසු බ්යාහරෙ, අනුද්ධතො සම්මිතභාණි සුබ්බතො.

‘‘සුසුඛුමනිපුණත්ථදස්සිනා, මතිකුසලෙන නිවාතවුත්තිනා;

සංසෙවිතවුද්ධසීලිනා, නිබ්බානං න හි තෙන දුල්ලභ’’න්ති.

‘‘නදන්ති ¶ මොරා සුසිඛා සුපෙඛුණා, සුනීලගීවා සුමුඛා සුගජ්ජිනො;

සුසද්දලා චාපි මහාමහී අයං, සුබ්යාපිතම්බු සුවලාහකං නභං.

‘‘සුකල්ලරූපො ¶ සුමනස්ස ඣායතං [ඣායිතං (ස්යා. ක.)], සුනික්කමො සාධු සුබුද්ධසාසනෙ;

සුසුක්කසුක්කං නිපුණං සුදුද්දසං, ඵුසාහි තං උත්තමමච්චුතං පද’’න්ති.

‘‘නන්දමානාගතං චිත්තං, සූලමාරොපමානකං;

තෙන තෙනෙව වජසි, යෙන සූලං කලිඞ්ගරං.

‘‘තාහං චිත්තකලිං බ්රූමි, තං බ්රූමි චිත්තදුබ්භකං;

සත්ථා තෙ දුල්ලභො ලද්ධො, මානත්ථෙ මං නියොජයී’’ති.

‘‘සංසරං ¶ දීඝමද්ධානං, ගතීසු පරිවත්තිසං;

අපස්සං අරියසච්චානි, අන්ධභූතො [අන්ධීභූතො (ක.)] පුථුජ්ජනො.

‘‘තස්ස ¶ මෙ අප්පමත්තස්ස, සංසාරා විනළීකතා;

සබ්බා ගතී සමුච්ඡින්නා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො’’ති.

‘‘අස්සත්ථෙ හරිතොභාසෙ, සංවිරූළ්හම්හි පාදපෙ;

එකං බුද්ධගතං සඤ්ඤං, අලභිත්ථං [අලභිං හං (ක.)] පතිස්සතො.

‘‘එකතිංසෙ ඉතො කප්පෙ, යං සඤ්ඤමලභිං තදා;

තස්සා සඤ්ඤාය වාහසා, පත්තො මෙ ආසවක්ඛයො’’ති.

කුමාරකස්සපො ¶ ථෙරො, ධම්මපාලො ච බ්රහ්මාලි;

මොඝරාජා විසාඛො ච, චූළකො ච අනූපමො;

වජ්ජිතො සන්ධිතො ථෙරො, කිලෙසරජවාහනොති.

ගාථාදුකනිපාතම්හි, නවුති චෙව අට්ඨ ච;

ථෙරා එකූනපඤ්ඤාසං, භාසිතා නයකොවිදාති.