📜
7. සත්තකනිපාතො
1. සුන්දරසමුද්දත්ථෙරගාථා
‘‘අලඞ්කතා ¶ ¶ ¶ ¶ සුවසනා, මාලධාරී [මාලාභාරී (සී.), මාලභාරී (ස්යා.)] විභූසිතා;
අලත්තකකතාපාදා, පාදුකාරුය්හ වෙසිකා.
‘‘පාදුකා ඔරුහිත්වාන, පුරතො පඤ්ජලීකතා;
සා මං සණ්හෙන මුදුනා, ම්හිතපුබ්බං [මිහිතපුබ්බං (සී.)] අභාසථ’’.
‘‘යුවාසි ත්වං පබ්බජිතො, තිට්ඨාහි මම සාසනෙ;
භුඤ්ජ මානුසකෙ කාමෙ, අහං විත්තං දදාමි තෙ;
සච්චං තෙ පටිජානාමි, අග්ගිං වා තෙ හරාමහං.
‘‘යදා ජිණ්ණා භවිස්සාම, උභො දණ්ඩපරායනා;
උභොපි පබ්බජිස්සාම, උභයත්ථ කටග්ගහො’’.
‘‘තඤ්ච දිස්වාන යාචන්තිං, වෙසිකං පඤ්ජලීකතං;
අලඞ්කතං සුවසනං, මච්චුපාසංව ඔඩ්ඩිතං.
‘‘තතො මෙ මනසීකාරො…පෙ… නිබ්බිදා සමතිට්ඨථ.
‘‘තතො චිත්තං විමුච්චි මෙ…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසන’’න්ති.
… සුන්දරසමුද්දො ථෙරො….
2. ලකුණ්ඩකභද්දියත්ථෙරගාථා
පරෙ අම්බාටකාරාමෙ, වනසණ්ඩම්හි භද්දියො;
සමූලං තණ්හමබ්බුය්හ, තත්ථ භද්දොව ඣායති [භද්දො’ධිඣායායති (සී.), භද්දො ඣියායති (ස්යා. සී. අට්ඨ.)].
‘‘රමන්තෙකෙ මුදිඞ්ගෙහි [මුතිඞ්ගෙහි (සී. අට්ඨ.)], වීණාහි පණවෙහි ච;
අහඤ්ච ¶ රුක්ඛමූලස්මිං, රතො බුද්ධස්ස සාසනෙ.
‘‘බුද්ධො චෙ [බුද්ධො ච (සබ්බත්ථ)] මෙ වරං දජ්ජා, සො ච ලබ්භෙථ මෙ වරො;
ගණ්හෙහං සබ්බලොකස්ස, නිච්චං කායගතං සතිං.
‘‘යෙ ¶ මං රූපෙන පාමිංසු, යෙ ච ඝොසෙන අන්වගූ;
ඡන්දරාගවසූපෙතා, න මං ජානන්ති තෙ ජනා.
‘‘අජ්ඣත්තඤ්ච ¶ න ජානාති, බහිද්ධා ච න පස්සති;
සමන්තාවරණො බාලො, ස වෙ ඝොසෙන වුය්හති.
‘‘අජ්ඣත්තඤ්ච න ජානාති, බහිද්ධා ච විපස්සති;
බහිද්ධා ඵලදස්සාවී, සොපි ඝොසෙන වුය්හති.
‘‘අජ්ඣත්තඤ්ච පජානාති, බහිද්ධා ච විපස්සති;
අනාවරණදස්සාවී, න සො ඝොසෙන වුය්හතී’’ති.
… ලකුණ්ඩකභද්දියො ථෙරො….
3. භද්දත්ථෙරගාථා
‘‘එකපුත්තො ¶ අහං ආසිං, පියො මාතු පියො පිතු;
බහූහි වතචරියාහි, ලද්ධො ආයාචනාහි ච.
‘‘තෙ ච මං අනුකම්පාය, අත්ථකාමා හිතෙසිනො;
උභො පිතා ච මාතා ච, බුද්ධස්ස උපනාමයුං’’.
‘‘කිච්ඡා ලද්ධො අයං පුත්තො, සුඛුමාලො සුඛෙධිතො;
ඉමං දදාම තෙ නාථ, ජිනස්ස පරිචාරකං’’.
‘‘සත්ථා ච මං පටිග්ගය්හ, ආනන්දං එතදබ්රවි;
‘පබ්බාජෙහි ඉමං ඛිප්පං, හෙස්සත්යාජානියො අයං.
‘‘පබ්බාජෙත්වාන ¶ මං සත්ථා, විහාරං පාවිසී ජිනො;
අනොග්ගතස්මිං සූරියස්මිං, තතො චිත්තං විමුච්චි මෙ.
‘‘තතො සත්ථා නිරාකත්වා, පටිසල්ලානවුට්ඨිතො;
‘එහි භද්දා’ති මං ආහ, සා මෙ ආසූපසම්පදා.
‘‘ජාතියා සත්තවස්සෙන, ලද්ධා මෙ උපසම්පදා;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, අහො ධම්මසුධම්මතා’’ති.
… භද්දො ථෙරො….
4. සොපාකත්ථෙරගාථා
‘‘දිස්වා ¶ පාසාදඡායායං, චඞ්කමන්තං නරුත්තමං;
තත්ථ නං උපසඞ්කම්ම, වන්දිස්සං [වන්දිසං (සී. පී.)] පුරිසුත්තමං.
‘‘එකංසං ¶ චීවරං කත්වා, සංහරිත්වාන පාණයො;
අනුචඞ්කමිස්සං විරජං, සබ්බසත්තානමුත්තමං.
‘‘තතො පඤ්හෙ අපුච්ඡි මං, පඤ්හානං කොවිදො විදූ;
අච්ඡම්භී ච අභීතො ච, බ්යාකාසිං සත්ථුනො අහං.
‘‘විස්සජ්ජිතෙසු පඤ්හෙසු, අනුමොදි තථාගතො;
භික්ඛුසඞ්ඝං විලොකෙත්වා, ඉමමත්ථං අභාසථ’’.
‘‘ලාභා අඞ්ගානං මගධානං, යෙසායං පරිභුඤ්ජති;
චීවරං පිණ්ඩපාතඤ්ච, පච්චයං සයනාසනං;
පච්චුට්ඨානඤ්ච සාමීචිං, තෙසං ලාභා’’ති චාබ්රවි.
‘‘අජ්ජතග්ගෙ මං සොපාක, දස්සනායොපසඞ්කම;
එසා ¶ චෙව තෙ සොපාක, භවතු උපසම්පදා’’.
‘‘ජාතියා සත්තවස්සොහං, ලද්ධාන උපසම්පදං;
ධාරෙමි අන්තිමං දෙහං, අහො ධම්මසුධම්මතා’’ති.
… සොපාකො ථෙරො….
5. සරභඞ්ගත්ථෙරගාථා
‘‘සරෙ හත්ථෙහි භඤ්ජිත්වා, කත්වාන කුටිමච්ඡිසං;
තෙන මෙ සරභඞ්ගොති, නාමං සම්මුතියා අහු.
‘‘න ¶ මය්හං කප්පතෙ අජ්ජ, සරෙ හත්ථෙහි භඤ්ජිතුං;
සික්ඛාපදා නො පඤ්ඤත්තා, ගොතමෙන යසස්සිනා.
‘‘සකලං සමත්තං රොගං, සරභඞ්ගො නාද්දසං පුබ්බෙ;
සොයං රොගො දිට්ඨො, වචනකරෙනාතිදෙවස්ස.
‘‘යෙනෙව මග්ගෙන ගතො විපස්සී, යෙනෙව මග්ගෙන සිඛී ච වෙස්සභූ;
කකුසන්ධකොණාගමනො ච කස්සපො, තෙනඤ්ජසෙන අගමාසි ගොතමො.
‘‘වීතතණ්හා ¶ අනාදානා, සත්ත බුද්ධා ඛයොගධා;
යෙහායං දෙසිතො ධම්මො, ධම්මභූතෙහි තාදිභි.
‘‘චත්තාරි අරියසච්චානි, අනුකම්පාය පාණිනං;
දුක්ඛං සමුදයො මග්ගො, නිරොධො දුක්ඛසඞ්ඛයො.
‘‘යස්මිං ¶ නිවත්තතෙ [යස්මිං න නිබ්බත්තතෙ (ක.)] දුක්ඛං, සංසාරස්මිං අනන්තකං;
භෙදා ¶ ඉමස්ස කායස්ස, ජීවිතස්ස ච සඞ්ඛයා;
අඤ්ඤො පුනබ්භවො නත්ථි, සුවිමුත්තොම්හි සබ්බධී’’ති.
… සරභඞ්ගො ථෙරො….
සත්තකනිපාතො නිට්ඨිතො.
තත්රුද්දානං –
සුන්දරසමුද්දො ථෙරො, ථෙරො ලකුණ්ඩභද්දියො;
භද්දො ථෙරො ච සොපාකො, සරභඞ්ගො මහාඉසි;
සත්තකෙ පඤ්චකා ථෙරා, ගාථායො පඤ්චතිංසතීති.