📜
8. අට්ඨකනිපාතො
1. මහාකච්චායනත්ථෙරගාථා
‘‘කම්මං ¶ ¶ ¶ බහුකං න කාරයෙ, පරිවජ්ජෙය්ය ජනං න උය්යමෙ;
සො උස්සුක්කො රසානුගිද්ධො, අත්ථං රිඤ්චති යො සුඛාධිවාහො.
‘‘පඞ්කොති හි නං අවෙදයුං, යායං වන්දනපූජනා කුලෙසු;
සුඛුමං සල්ලං දුරුබ්බහං, සක්කාරො කාපුරිසෙන දුජ්ජහො.
‘‘න පරස්සුපනිධාය, කම්මං මච්චස්ස පාපකං;
අත්තනා තං න සෙවෙය්ය, කම්මබන්ධූහි මාතියා.
‘‘න පරෙ වචනා චොරො, න පරෙ වචනා මුනි;
අත්තා ච නං යථාවෙදි [යථා වෙත්ති (සී.)], දෙවාපි නං තථා විදූ.
‘‘පරෙ ච න විජානන්ති, මයමෙත්ථ යමාමසෙ;
යෙ ¶ ච තත්ථ විජානන්ති, තතො සම්මන්ති මෙධගා.
‘‘ජීවතෙ වාපි සප්පඤ්ඤො, අපි විත්තපරික්ඛයො;
පඤ්ඤාය ච අලාභෙන [අභාවෙන (සී. අට්ඨ.)], විත්තවාපි න ජීවති.
‘‘සබ්බං සුණාති සොතෙන, සබ්බං පස්සති චක්ඛුනා;
න ච දිට්ඨං සුතං ධීරො, සබ්බං උජ්ඣිතුමරහති.
‘‘චක්ඛුමාස්ස යථා අන්ධො, සොතවා බධිරො යථා;
පඤ්ඤවාස්ස යථා මූගො, බලවා දුබ්බලොරිව;
අථ අත්ථෙ සමුප්පන්නෙ, සයෙථ [පස්සෙථ (ක.)] මතසායික’’න්ති.
… මහාකච්චායනො ථෙරො….
2. සිරිමිත්තත්ථෙරගාථා
‘‘අක්කොධනොනුපනාහී, අමායො රිත්තපෙසුණො;
ස වෙ තාදිසකො භික්ඛු, එවං පෙච්ච න සොචති.
‘‘අක්කොධනොනුපනාහී, අමායො රිත්තපෙසුණො;
ගුත්තද්වාරො සදා භික්ඛු, එවං පෙච්ච න සොචති.
‘‘අක්කොධනොනුපනාහී ¶ ¶ , අමායො රිත්තපෙසුණො;
කල්යාණසීලො සො [යො (ස්යා.)] භික්ඛු, එවං පෙච්ච න සොචති.
‘‘අක්කොධනොනුපනාහී, අමායො රිත්තපෙසුණො;
කල්යාණමිත්තො සො භික්ඛු, එවං පෙච්ච න සොචති.
‘‘අක්කොධනොනුපනාහී ¶ , අමායො රිත්තපෙසුණො;
කල්යාණපඤ්ඤො සො භික්ඛු, එවං පෙච්ච න සොචති.
‘‘යස්ස සද්ධා තථාගතෙ, අචලා සුප්පතිට්ඨිතා;
සීලඤ්ච ¶ යස්ස කල්යාණං, අරියකන්තං පසංසිතං.
‘‘සඞ්ඝෙ පසාදො යස්සත්ථි, උජුභූතඤ්ච දස්සනං;
‘අදලිද්දො’ති තං ආහු, අමොඝං තස්ස ජීවිතං.
‘‘තස්මා සද්ධඤ්ච සීලඤ්ච, පසාදං ධම්මදස්සනං;
අනුයුඤ්ජෙථ මෙධාවී, සරං බුද්ධාන සාසන’’න්ති.
… සිරිමිත්තො ථෙරො….
3. මහාපන්ථකත්ථෙරගාථා
‘‘යදා පඨමමද්දක්ඛිං, සත්ථාරමකුතොභයං;
තතො මෙ අහු සංවෙගො, පස්සිත්වා පුරිසුත්තමං.
‘‘සිරිං හත්ථෙහි පාදෙහි, යො පණාමෙය්ය ආගතං;
එතාදිසං සො සත්ථාරං, ආරාධෙත්වා විරාධයෙ.
‘‘තදාහං පුත්තදාරඤ්ච, ධනධඤ්ඤඤ්ච ඡඩ්ඩයිං;
කෙසමස්සූනි ඡෙදෙත්වා, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘සික්ඛාසාජීවසම්පන්නො, ඉන්ද්රියෙසු සුසංවුතො;
නමස්සමානො සම්බුද්ධං, විහාසිං අපරාජිතො.
‘‘තතො මෙ පණිධී ආසි, චෙතසො අභිපත්ථිතො;
න නිසීදෙ මුහුත්තම්පි, තණ්හාසල්ලෙ අනූහතෙ.
‘‘තස්ස මෙවං විහරතො, පස්ස වීරියපරක්කමං;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ¶ ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
අරහා දක්ඛිණෙය්යොම්හි, විප්පමුත්තො නිරූපධි.
‘‘තතො ¶ ¶ රත්යා විවසානෙ [විවසනෙ (සී. ස්යා.)], සූරියස්සුග්ගමනං පති;
සබ්බං තණ්හං විසොසෙත්වා, පල්ලඞ්කෙන උපාවිසි’’න්ති.
… මහාපන්ථකො ථෙරො….
අට්ඨකනිපාතො නිට්ඨිතො.
තත්රුද්දානං –
මහාකච්චායනො ථෙරො, සිරිමිත්තො මහාපන්ථකො;
එතෙ අට්ඨනිපාතම්හි, ගාථායො චතුවීසතීති.