📜
11. ද්වාදසකනිපාතො
1. උප්පලවණ්ණාථෙරීගාථා
‘‘උභො ¶ ¶ මාතා ච ධීතා ච, මයං ආසුං [ආභුං (සී.)] සපත්තියො;
තස්සා මෙ අහු සංවෙගො, අබ්භුතො ලොමහංසනො.
‘‘ධිරත්ථු කාමා අසුචී, දුග්ගන්ධා බහුකණ්ටකා;
යත්ථ මාතා ච ධීතා ච, සභරියා මයං අහුං.
‘‘කාමෙස්වාදීනවං ¶ දිස්වා, නෙක්ඛම්මං දට්ඨු ඛෙමතො;
සා පබ්බජ්ජිං රාජගහෙ, අගාරස්මානගාරියං.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛුං විසොධිතං;
චෙතොපරිච්චඤාණඤ්ච, සොතධාතු විසොධිතා.
‘‘ඉද්ධීපි මෙ සච්ඡිකතා, පත්තො මෙ ආසවක්ඛයො;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘ඉද්ධියා ¶ අභිනිම්මිත්වා, චතුරස්සං රථං අහං;
බුද්ධස්ස පාදෙ වන්දිත්වා, ලොකනාථස්ස තාදිනො’’ [සිරීමතො (ස්යා. ක.)].
‘‘සුපුප්ඵිතග්ගං උපගම්ම පාදපං, එකා තුවං තිට්ඨසි සාලමූලෙ [රුක්ඛමූලෙ (ස්යා. ක.)];
න චාපි තෙ දුතියො අත්ථි කොචි, න ත්වං බාලෙ භායසි ධුත්තකානං’’.
‘‘සතං සහස්සානිපි ධුත්තකානං, සමාගතා එදිසකා භවෙය්යුං;
ලොමං න ඉඤ්ජෙ නපි සම්පවෙධෙ, කිං මෙ තුවං මාර කරිස්සසෙකො.
‘‘එසා අන්තරධායාමි, කුච්ඡිං වා පවිසාමි තෙ;
භමුකන්තරෙ තිට්ඨාමි, තිට්ඨන්තිං මං න දක්ඛසි.
‘‘චිත්තම්හි ¶ වසීභූතාහං, ඉද්ධිපාදා සුභාවිතා;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘සත්තිසූලූපමා කාමා, ඛන්ධාසං අධිකුට්ටනා;
යං ත්වං ‘කාමරතිං’ බ්රූසි, ‘අරතී’ දානි සා මම.
‘‘සබ්බත්ථ ¶ විහතා නන්දී, තමොඛන්ධො පදාලිතො;
එවං ජානාහි පාපිම, නිහතො ත්වමසි අන්තකා’’ති.
… උප්පලවණ්ණා ථෙරී….
ද්වාදසනිපාතො නිට්ඨිතො.