📜
12. සොළසනිපාතො
1. පුණ්ණාථෙරීගාථා
‘‘උදහාරී ¶ ¶ ¶ අහං සීතෙ [උදකමාහරිං සීතෙ (සී.)], සදා උදකමොතරිං;
අය්යානං දණ්ඩභයභීතා, වාචාදොසභයට්ටිතා.
‘‘කස්ස බ්රාහ්මණ ත්වං භීතො, සදා උදකමොතරි;
වෙධමානෙහි ගත්තෙහි, සීතං වෙදයසෙ භුසං’’.
ජානන්තී වත මං [ජානන්තී ච තුවං (ක.)] භොති, පුණ්ණිකෙ පරිපුච්ඡසි;
කරොන්තං කුසලං කම්මං, රුන්ධන්තං කතපාපකං.
‘‘යො ච වුඩ්ඪො දහරො වා, පාපකම්මං පකුබ්බති;
දකාභිසෙචනා සොපි, පාපකම්මා පමුච්චති’’.
‘‘කො නු තෙ ඉදමක්ඛාසි, අජානන්තස්ස අජානකො;
දකාභිසෙචනා නාම, පාපකම්මා පමුච්චති.
‘‘සග්ගං නූන ගමිස්සන්ති, සබ්බෙ මණ්ඩූකකච්ඡපා;
නාගා [නක්කා (සී.)] ච සුසුමාරා ච, යෙ චඤ්ඤෙ උදකෙ චරා.
‘‘ඔරබ්භිකා සූකරිකා, මච්ඡිකා මිගබන්ධකා;
චොරා ච වජ්ඣඝාතා ච, යෙ චඤ්ඤෙ පාපකම්මිනො;
දකාභිසෙචනා තෙපි, පාපකම්මා පමුච්චරෙ.
‘‘සචෙ ඉමා නදියො තෙ, පාපං පුබ්බෙ කතං වහුං;
පුඤ්ඤම්පිමා ¶ වහෙය්යුං තෙ, තෙන ත්වං පරිබාහිරො.
‘‘යස්ස ¶ බ්රාහ්මණ ත්වං භීතො, සදා උදකමොතරි;
තමෙව බ්රහ්මෙ මා කාසි, මා තෙ සීතං ඡවිං හනෙ’’.
‘‘කුම්මග්ගපටිපන්නං මං, අරියමග්ගං සමානයි;
දකාභිසෙචනා භොති, ඉමං සාටං දදාමි තෙ’’.
‘‘තුය්හෙව සාටකො හොතු, නාහමිච්ඡාමි සාටකං;
සචෙ භායසි දුක්ඛස්ස, සචෙ තෙ දුක්ඛමප්පියං.
‘‘මාකාසි ¶ ¶ පාපකං කම්මං, ආවි වා යදි වා රහො;
සචෙ ච පාපකං කම්මං, කරිස්සසි කරොසි වා.
‘‘න තෙ දුක්ඛා පමුත්යත්ථි, උපෙච්චාපි [උප්පච්චාපි (අට්ඨ. පාඨන්තරං)] පලායතො;
සචෙ භායසි දුක්ඛස්ස, සචෙ තෙ දුක්ඛමප්පියං.
‘‘උපෙහි සරණං බුද්ධං, ධම්මං සඞ්ඝඤ්ච තාදිනං;
සමාදියාහි සීලානි, තං තෙ අත්ථාය හෙහිති’’.
‘‘උපෙමි සරණං බුද්ධං, ධම්මං සඞ්ඝඤ්ච තාදිනං;
සමාදියාමි සීලානි, තං මෙ අත්ථාය හෙහිති.
‘‘බ්රහ්මබන්ධු පුරෙ ආසිං, අජ්ජම්හි සච්චබ්රාහ්මණො;
තෙවිජ්ජො වෙදසම්පන්නො, සොත්තියො චම්හි න්හාතකො’’ති.
… පුණ්ණා ථෙරී….
සොළසනිපාතො නිට්ඨිතො.