📜
13. වීසතිනිපාතො
1. අම්බපාලීථෙරීගාථා
‘‘කාළකා ¶ ¶ භමරවණ්ණසාදිසා, වෙල්ලිතග්ගා මම මුද්ධජා අහුං;
තෙ ජරාය සාණවාකසාදිසා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘වාසිතොව සුරභී කරණ්ඩකො, පුප්ඵපූර මම උත්තමඞ්ගජො [උත්තමඞ්ගභූතො (ක.)].
තං ජරායථ සලොමගන්ධිකං, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘කානනංව ¶ සහිතං සුරොපිතං, කොච්ඡසූචිවිචිතග්ගසොභිතං;
තං ජරාය විරලං තහිං තහිං, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘කණ්හඛන්ධකසුවණ්ණමණ්ඩිතං, සොභතෙ සුවෙණීහිලඞ්කතං;
තං ¶ ජරාය ඛලිතං සිරං කතං, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘චිත්තකාරසුකතාව ලෙඛිකා, සොභරෙ සු භමුකා පුරෙ මම;
තා ¶ ජරාය වලිභිප්පලම්බිතා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘භස්සරා සුරුචිරා යථා මණී, නෙත්තහෙසුමභිනීලමායතා;
තෙ ජරායභිහතා න සොභරෙ, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘සණ්හතුඞ්ගසදිසී ¶ ච නාසිකා, සොභතෙ සු අභියොබ්බනං පති;
සා ජරාය උපකූලිතා විය, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘කඞ්කණං ව සුකතං සුනිට්ඨිතං, සොභරෙ සු මම කණ්ණපාළියො;
තා ජරාය වලිභිප්පලම්බිතා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘පත්තලීමකුලවණ්ණසාදිසා, සොභරෙ සු දන්තා පුරෙ මම;
තෙ ජරාය ඛණ්ඩිතා චාසිතා [පීතකා (සී.)], සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘කානනම්හි වනසණ්ඩචාරිනී, කොකිලාව ¶ මධුරං නිකූජිහං;
තං ජරාය ඛලිතං තහිං තහිං, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘සණ්හකම්බුරිව සුප්පමජ්ජිතා, සොභතෙ සු ගීවා පුරෙ මම;
සා ජරාය භග්ගා [භඤ්ජිතා (?)] විනාමිතා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘වට්ටපලිඝසදිසොපමා ¶ උභො, සොභරෙ සු බාහා පුරෙ මම;
තා ජරාය යථ පාටලිබ්බලිතා [යථා පාටලිප්පලිතා (සී. ස්යා. ක.)], සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘සණ්හමුද්දිකසුවණ්ණමණ්ඩිතා, සොභරෙ සු හත්ථා පුරෙ මම;
තෙ ජරාය යථා මූලමූලිකා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘පීනවට්ටසහිතුග්ගතා ¶ උභො, සොභරෙ [සොභතෙ (අට්ඨ.)] සු ථනකා පුරෙ මම;
ථෙවිකීව ලම්බන්ති නොදකා, සච්චවාදිවචනං ¶ අනඤ්ඤථා.
‘‘කඤ්චනස්සඵලකංව සම්මට්ඨං, සොභතෙ සු කායො පුරෙ මම;
සො වලීහි සුඛුමාහි ඔතතො, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘නාගභොගසදිසොපමා උභො, සොභරෙ සු ඌරූ පුරෙ මම;
තෙ ජරාය යථා වෙළුනාළියො, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘සණ්හනූපුරසුවණ්ණමණ්ඩිතා ¶ , සොභරෙ සු ජඞ්ඝා පුරෙ මම;
තා ජරාය තිලදණ්ඩකාරිව, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘තූලපුණ්ණසදිසොපමා උභො, සොභරෙ සු පාදා පුරෙ මම;
තෙ ජරාය ඵුටිතා වලීමතා, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා.
‘‘එදිසො අහු අයං සමුස්සයො, ජජ්ජරො බහුදුක්ඛානමාලයො;
සොපලෙපපතිතො ¶ ජරාඝරො, සච්චවාදිවචනං අනඤ්ඤථා’’.
… අම්බපාලී ථෙරී….
2. රොහිනීථෙරීගාථා
‘‘‘සමණා’ති ¶ භොති සුපි [භොති ත්වං සයසි (සී.), භොති මං විපස්සි (ස්යා.)], ‘සමණා’ති පබුජ්ඣසි [පටිබුජ්ඣසි (සී. ස්යා.)];
සමණානෙව [සමණානමෙව (සී. ස්යා.)] කිත්තෙසි, සමණී නූන [සමණී නු (ක.)] භවිස්සසි.
‘‘විපුලං ¶ අන්නඤ්ච පානඤ්ච, සමණානං පවෙච්චසි [පයච්ඡසි (සී.)];
රොහිනී දානි පුච්ඡාමි, කෙන තෙ සමණා පියා.
‘‘අකම්මකාමා අලසා, පරදත්තූපජීවිනො;
ආසංසුකා සාදුකාමා, කෙන තෙ සමණා පියා’’.
‘‘චිරස්සං වත මං තාත, සමණානං පරිපුච්ඡසි;
තෙසං තෙ කිත්තයිස්සාමි, පඤ්ඤාසීලපරක්කමං.
‘‘කම්මකාමා අනලසා, කම්මසෙට්ඨස්ස කාරකා;
රාගං දොසං පජහන්ති, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘තීණි පාපස්ස මූලානි, ධුනන්ති සුචිකාරිනො;
සබ්බං පාපං පහීනෙසං, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘කායකම්මං සුචි නෙසං, වචීකම්මඤ්ච තාදිසං;
මනොකම්මං සුචි නෙසං, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘විමලා සඞ්ඛමුත්තාව, සුද්ධා සන්තරබාහිරා;
පුණ්ණා සුක්කාන ධම්මානං [සුක්කෙහි ධම්මෙහි (සී. ස්යා. අට්ඨ.)], තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘බහුස්සුතා ධම්මධරා, අරියා ධම්මජීවිනො;
අත්ථං ධම්මඤ්ච දෙසෙන්ති, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘බහුස්සුතා ¶ ධම්මධරා, අරියා ධම්මජීවිනො;
එකග්ගචිත්තා සතිමන්තො, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘දූරඞ්ගමා ¶ සතිමන්තො, මන්තභාණී අනුද්ධතා;
දුක්ඛස්සන්තං පජානන්ති, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘යස්මා ගාමා පක්කමන්ති, න විලොකෙන්ති කිඤ්චනං;
අනපෙක්ඛාව ගච්ඡන්ති, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘න ¶ තෙසං කොට්ඨෙ ඔපෙන්ති, න කුම්භිං න ඛළොපියං;
පරිනිට්ඨිතමෙසානා, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘න තෙ හිරඤ්ඤං ගණ්හන්ති, න සුවණ්ණං න රූපියං;
පච්චුප්පන්නෙන යාපෙන්ති, තෙන මෙ සමණා පියා.
‘‘නානාකුලා ¶ පබ්බජිතා, නානාජනපදෙහි ච;
අඤ්ඤමඤ්ඤං පියායන්ති [පිහයන්ති (ක.)], තෙන මෙ සමණා පියා’’.
‘‘අත්ථාය වත නො භොති, කුලෙ ජාතාසි රොහිනී;
සද්ධා බුද්ධෙ ච ධම්මෙ ච, සඞ්ඝෙ ච තිබ්බගාරවා.
‘‘තුවං හෙතං පජානාසි, පුඤ්ඤක්ඛෙත්තං අනුත්තරං;
අම්හම්පි එතෙ සමණා, පටිගණ්හන්ති දක්ඛිණං’’.
‘‘පතිට්ඨිතො හෙත්ථ යඤ්ඤො, විපුලො නො භවිස්සති;
සචෙ භායසි දුක්ඛස්ස, සචෙ තෙ දුක්ඛමප්පියං.
‘‘උපෙහි සරණං බුද්ධං, ධම්මං සඞ්ඝඤ්ච තාදිනං;
සමාදියාහි සීලානි, තං තෙ අත්ථාය හෙහිති’’.
‘‘උපෙමි ¶ සරණං බුද්ධං, ධම්මං සඞ්ඝඤ්ච තාදිනං;
සමාදියාමි සීලානි, තං මෙ අත්ථාය හෙහිති.
‘‘බ්රහ්මබන්ධු පුරෙ ආසිං, සො ඉදානිම්හි බ්රාහ්මණො;
තෙවිජ්ජො සොත්තියො චම්හි, වෙදගූ චම්හි න්හාතකො’’.
… රොහිනී ථෙරී….
3. චාපාථෙරීගාථා
‘‘ලට්ඨිහත්ථො පුරෙ ආසි, සො දානි මිගලුද්දකො;
ආසාය පලිපා ඝොරා, නාසක්ඛි පාරමෙතවෙ.
‘‘සුමත්තං මං මඤ්ඤමානා, චාපා පුත්තමතොසයි;
චාපාය බන්ධනං ඡෙත්වා, පබ්බජිස්සං පුනොපහං.
‘‘මා ¶ මෙ කුජ්ඣි මහාවීර, මා මෙ කුජ්ඣි මහාමුනි;
න හි කොධපරෙතස්ස, සුද්ධි අත්ථි කුතො තපො.
‘‘පක්කමිස්සඤ්ච ¶ නාළාතො, කොධ නාළාය වච්ඡති;
බන්ධන්තී ඉත්ථිරූපෙන, සමණෙ ධම්මජීවිනො’’ [ධම්මජීවිනෙ (ක.)].
‘‘එහි කාළ නිවත්තස්සු, භුඤ්ජ කාමෙ යථා පුරෙ;
අහඤ්ච තෙ වසීකතා, යෙ ච මෙ සන්ති ඤාතකා’’.
‘‘එත්තො ¶ චාපෙ චතුබ්භාගං, යථා භාසසි ත්වඤ්ච මෙ;
තයි රත්තස්ස පොසස්ස, උළාරං වත තං සියා’’.
‘‘කාළඞ්ගිනිංව තක්කාරිං, පුප්ඵිතං ගිරිමුද්ධනි;
ඵුල්ලං දාලිමලට්ඨිංව, අන්තොදීපෙව පාටලිං.
‘‘හරිචන්දනලිත්තඞ්ගිං, කාසිකුත්තමධාරිනිං;
තං ¶ මං රූපවතිං සන්තිං, කස්ස ඔහාය ගච්ඡසි’’.
‘‘සාකුන්තිකොව සකුණිං [සකුණං (ස්යා.)], යථා බන්ධිතුමිච්ඡති;
ආහරිමෙන රූපෙන, න මං ත්වං බාධයිස්සසි’’.
‘‘ඉමඤ්ච මෙ පුත්තඵලං, කාළ උප්පාදිතං තයා;
තං මං පුත්තවතිං සන්තිං, කස්ස ඔහාය ගච්ඡසි’’.
‘‘ජහන්ති පුත්තෙ සප්පඤ්ඤා, තතො ඤාතී තතො ධනං;
පබ්බජන්ති මහාවීරා, නාගො ඡෙත්වාව බන්ධනං’’.
‘‘ඉදානි තෙ ඉමං පුත්තං, දණ්ඩෙන ඡුරිකාය වා;
භූමියං වා නිසුම්භිස්සං [නිසුම්භෙය්යං (සී.)], පුත්තසොකා න ගච්ඡසි’’.
‘‘සචෙ පුත්තං සිඞ්ගාලානං, කුක්කුරානං පදාහිසි;
න මං පුත්තකත්තෙ ජම්මි, පුනරාවත්තයිස්සසි’’.
‘‘හන්ද ඛො දානි භද්දන්තෙ, කුහිං කාළ ගමිස්සසි;
කතමං ¶ ගාමනිගමං, නගරං රාජධානියො’’.
‘‘අහුම්හ පුබ්බෙ ගණිනො, අස්සමණා සමණමානිනො;
ගාමෙන ගාමං විචරිම්හ, නගරෙ රාජධානියො.
‘‘එසො හි භගවා බුද්ධො, නදිං නෙරඤ්ජරං පති;
සබ්බදුක්ඛප්පහානාය, ධම්මං දෙසෙති පාණිනං;
තස්සාහං සන්තිකං ගච්ඡං, සො මෙ සත්ථා භවිස්සති’’.
‘‘වන්දනං ¶ දානි වජ්ජාසි, ලොකනාථං අනුත්තරං;
පදක්ඛිණඤ්ච කත්වාන, ආදිසෙය්යාසි දක්ඛිණං’’.
‘‘එතං ඛො ලබ්භමම්හෙහි, යථා භාසසි ත්වඤ්ච මෙ;
වන්දනං දානි තෙ වජ්ජං, ලොකනාථං අනුත්තරං;
පදක්ඛිණඤ්ච ¶ කත්වාන, ආදිසිස්සාමි දක්ඛිණං’’.
තතො ¶ ච කාළො පක්කාමි, නදිං නෙරඤ්ජරං පති;
සො අද්දසාසි සම්බුද්ධං, දෙසෙන්තං අමතං පදං.
දුක්ඛං දුක්ඛසමුප්පාදං, දුක්ඛස්ස ච අතික්කමං;
අරියං චට්ඨඞ්ගිකං මග්ගං, දුක්ඛූපසමගාමිනං.
තස්ස පාදානි වන්දිත්වා, කත්වාන නං [කත්වානහං (සී.)] පදක්ඛිණං;
චාපාය ආදිසිත්වාන, පබ්බජිං අනගාරියං;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
… චාපා ථෙරී….
4. සුන්දරීථෙරීගාථා
‘‘පෙතානි භොති පුත්තානි, ඛාදමානා තුවං පුරෙ;
තුවං දිවා ච රත්තො ච, අතීව පරිතප්පසි.
‘‘සාජ්ජ සබ්බානි ඛාදිත්වා, සතපුත්තානි [සත්ත පුත්තානි (ස්යා.)] බ්රාහ්මණී;
වාසෙට්ඨි කෙන වණ්ණෙන, න බාළ්හං පරිතප්පසි’’.
‘‘බහූනි පුත්තසතානි, ඤාතිසඞ්ඝසතානි ච;
ඛාදිතානි අතීතංසෙ, මම තුය්හඤ්ච බ්රාහ්මණ.
‘‘සාහං නිස්සරණං ඤත්වා, ජාතියා මරණස්ස ච;
න ¶ සොචාමි න රොදාමි, න චාපි පරිතප්පයිං’’.
‘‘අබ්භුතං ¶ වත වාසෙට්ඨි, වාචං භාසසි එදිසිං;
කස්ස ත්වං ධම්මමඤ්ඤාය, ගිරං [ථිරං (සී.)] භාසසි එදිසිං’’.
‘‘එස බ්රාහ්මණ සම්බුද්ධො, නගරං මිථිලං පති;
සබ්බදුක්ඛප්පහානාය, ධම්මං දෙසෙසි පාණිනං.
‘‘තස්ස බ්රහ්මෙ [බ්රාහ්මණ (සී. ස්යා.)] අරහතො, ධම්මං සුත්වා නිරූපධිං;
තත්ථ විඤ්ඤාතසද්ධම්මා, පුත්තසොකං බ්යපානුදිං’’.
‘‘සො ¶ අහම්පි ගමිස්සාමි, නගරං මිථිලං පති;
අප්පෙව මං සො භගවා, සබ්බදුක්ඛා පමොචයෙ’’.
අද්දස ¶ බ්රාහ්මණො බුද්ධං, විප්පමුත්තං නිරූපධිං;
ස්වස්ස ධම්මමදෙසෙසි, මුනි දුක්ඛස්ස පාරගූ.
දුක්ඛං දුක්ඛසමුප්පාදං, දුක්ඛස්ස ච අතික්කමං;
අරියං චට්ඨඞ්ගිකං මග්ගං, දුක්ඛූපසමගාමිනං.
තත්ථ විඤ්ඤාතසද්ධම්මො, පබ්බජ්ජං සමරොචයි;
සුජාතො තීහි රත්තීහි, තිස්සො විජ්ජා අඵස්සයි.
‘‘එහි සාරථි ගච්ඡාහි, රථං නිය්යාදයාහිමං;
ආරොග්යං බ්රාහ්මණිං වජ්ජ [වජ්ජා (සී.)], ‘පබ්බජි [පබ්බජිතො (සී.)] දානි බ්රාහ්මණො;
සුජාතො තීහි රත්තීහි, තිස්සො විජ්ජා අඵස්සයි’’’.
තතො ච රථමාදාය, සහස්සඤ්චාපි සාරථි;
ආරොග්යං ¶ බ්රාහ්මණිවොච, ‘‘පබ්බජි දානි බ්රාහ්මණො;
සුජාතො තීහි රත්තීහි, තිස්සො විජ්ජා අඵස්සයි’’.
‘‘එතඤ්චාහං අස්සරථං, සහස්සඤ්චාපි සාරථි;
තෙවිජ්ජං බ්රාහ්මණං සුත්වා [ඤත්වා (සී.)], පුණ්ණපත්තං දදාමි තෙ’’.
‘‘තුය්හෙව හොත්වස්සරථො, සහස්සඤ්චාපි බ්රාහ්මණි;
අහම්පි පබ්බජිස්සාමි, වරපඤ්ඤස්ස සන්තිකෙ’’.
‘‘හත්ථී ¶ ගවස්සං මණිකුණ්ඩලඤ්ච, ඵීතඤ්චිමං ගහවිභවං පහාය;
පිතා පබ්බජිතො තුය්හං, භුඤ්ජ භොගානි සුන්දරි; තුවං දායාදිකා කුලෙ’’.
‘‘හත්ථී ගවස්සං මණිකුණ්ඩලඤ්ච, රම්මං චිමං ගහවිභවං පහාය;
පිතා පබ්බජිතො මය්හං, පුත්තසොකෙන අට්ටිතො;
අහම්පි පබ්බජිස්සාමි, භාතුසොකෙන අට්ටිතා’’.
‘‘සො තෙ ඉජ්ඣතු සඞ්කප්පො, යං ත්වං පත්ථෙසි සුන්දරී;
උත්තිට්ඨපිණ්ඩො උඤ්ඡො ච, පංසුකූලඤ්ච චීවරං;
එතානි අභිසම්භොන්තී, පරලොකෙ අනාසවා’’.
‘‘සික්ඛමානාය ¶ මෙ අය්යෙ, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, යත්ථ මෙ වුසිතං පුරෙ.
‘‘තුවං ¶ ¶ නිස්සාය කල්යාණී, ථෙරී සඞ්ඝස්ස සොභනෙ;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘අනුජානාහි මෙ අය්යෙ, ඉච්ඡෙ සාවත්ථි ගන්තවෙ;
සීහනාදං නදිස්සාමි, බුද්ධසෙට්ඨස්ස සන්තිකෙ’’.
‘‘පස්ස සුන්දරි සත්ථාරං, හෙමවණ්ණං හරිත්තචං;
අදන්තානං දමෙතාරං, සම්බුද්ධමකුතොභයං’’.
‘‘පස්ස සුන්දරිමායන්තිං, විප්පමුත්තං නිරූපධිං;
වීතරාගං විසංයුත්තං, කතකිච්චමනාසවං.
‘‘බාරාණසීතො නික්ඛම්ම, තව සන්තිකමාගතා;
සාවිකා තෙ මහාවීර, පාදෙ වන්දති සුන්දරී’’.
‘‘තුවං බුද්ධො තුවං සත්ථා, තුය්හං ධීතාම්හි බ්රාහ්මණ;
ඔරසා මුඛතො ජාතා, කතකිච්චා අනාසවා’’.
‘‘තස්සා ¶ තෙ ස්වාගතං භද්දෙ, තතො [අථො (ක.)] තෙ අදුරාගතං;
එවඤ්හි දන්තා ආයන්ති, සත්ථු පාදානි වන්දිකා;
වීතරාගා විසංයුත්තා, කතකිච්චා අනාසවා’’.
… සුන්දරී ථෙරී….
5. සුභාකම්මාරධීතුථෙරීගාථා
‘‘දහරාහං සුද්ධවසනා, යං පුරෙ ධම්මමස්සුණිං;
තස්සා මෙ අප්පමත්තාය, සච්චාභිසමයො අහු.
‘‘තතොහං සබ්බකාමෙසු, භුසං අරතිමජ්ඣගං;
සක්කායස්මිං භයං දිස්වා, නෙක්ඛම්මමෙව [නෙක්ඛම්මඤ්ඤෙව (සී.), නෙක්ඛම්මස්සෙව (ස්යා.)] පීහයෙ.
‘‘හිත්වානහං ¶ ඤාතිගණං, දාසකම්මකරානි ච;
ගාමඛෙත්තානි ඵීතානි, රමණීයෙ පමොදිතෙ.
‘‘පහායහං ¶ පබ්බජිතා, සාපතෙය්යමනප්පකං;
එවං සද්ධාය නික්ඛම්ම, සද්ධම්මෙ සුප්පවෙදිතෙ.
‘‘නෙතං [න මෙතං (සී. ස්යා.)] අස්ස පතිරූපං, ආකිඤ්චඤ්ඤඤ්හි පත්ථයෙ;
යො [යා (ස්යා.)] ජාතරූපං රජතං, ඡඩ්ඩෙත්වා [ථපෙත්වා (ක.)] පුනරාගමෙ [පුනරාගහෙ (ක.)].
‘‘රජතං ¶ ජාතරූපං වා, න බොධාය න සන්තියා;
නෙතං සමණසාරුප්පං, න එතං අරියද්ධනං.
‘‘ලොභනං මදනඤ්චෙතං, මොහනං රජවඩ්ඪනං;
සාසඞ්කං බහුආයාසං, නත්ථි චෙත්ථ ධුවං ඨිති.
‘‘එත්ථ රත්තා පමත්තා ච, සඞ්කිලිට්ඨමනා නරා;
අඤ්ඤමඤ්ඤෙන බ්යාරුද්ධා, පුථු කුබ්බන්ති මෙධගං.
‘‘වධො බන්ධො පරික්ලෙසො, ජානි සොකපරිද්දවො;
කාමෙසු අධිපන්නානං, දිස්සතෙ බ්යසනං බහුං.
‘‘තං මං ඤාතී අමිත්තාව, කිං වො කාමෙසු යුඤ්ජථ;
ජානාථ මං පබ්බජිතං, කාමෙසු භයදස්සිනිං.
‘‘න ¶ හිරඤ්ඤසුවණ්ණෙන, පරික්ඛීයන්ති ආසවා;
අමිත්තා වධකා කාමා, සපත්තා සල්ලබන්ධනා.
‘‘තං ¶ මං ඤාතී අමිත්තාව, කිං වො කාමෙසු යුඤ්ජථ;
ජානාථ මං පබ්බජිතං, මුණ්ඩං සඞ්ඝාටිපාරුතං.
‘‘උත්තිට්ඨපිණ්ඩො උඤ්ඡො ච, පංසුකූලඤ්ච චීවරං;
එතං ඛො මම සාරුප්පං, අනගාරූපනිස්සයො.
‘‘වන්තා මහෙසීහි කාමා, යෙ දිබ්බා යෙ ච මානුසා;
ඛෙමට්ඨානෙ විමුත්තා තෙ, පත්තා තෙ අචලං සුඛං.
‘‘මාහං කාමෙහි සඞ්ගච්ඡිං, යෙසු තාණං න විජ්ජති;
අමිත්තා වධකා කාමා, අග්ගික්ඛන්ධූපමා දුඛා.
‘‘පරිපන්ථො ¶ එස භයො, සවිඝාතො සකණ්ටකො;
ගෙධො සුවිසමො චෙසො [ලෙපො (සී.)], මහන්තො මොහනාමුඛො.
‘‘උපසග්ගො භීමරූපො, කාමා සප්පසිරූපමා;
යෙ බාලා අභිනන්දන්ති, අන්ධභූතා පුථුජ්ජනා.
‘‘කාමපඞ්කෙන සත්තා හි, බහූ ලොකෙ අවිද්දසූ;
පරියන්තං න ජානන්ති, ජාතියා මරණස්ස ච.
‘‘දුග්ගතිගමනං මග්ගං, මනුස්සා කාමහෙතුකං;
බහුං වෙ පටිපජ්ජන්ති, අත්තනො රොගමාවහං.
‘‘එවං ¶ අමිත්තජනනා, තාපනා සංකිලෙසිකා;
ලොකාමිසා බන්ධනීයා, කාමා මරණබන්ධනා [චරණබන්ධනා (සී.)].
‘‘උම්මාදනා ¶ උල්ලපනා, කාමා චිත්තප්පමද්දිනො;
සත්තානං සඞ්කිලෙසාය, ඛිප්පං [ඛිපං (සී.)] මාරෙන ඔඩ්ඩිතං.
‘‘අනන්තාදීනවා කාමා, බහුදුක්ඛා මහාවිසා;
අප්පස්සාදා ¶ රණකරා, සුක්කපක්ඛවිසොසනා [විසොසකා (සී.)].
‘‘සාහං එතාදිසං කත්වා, බ්යසනං කාමහෙතුකං;
න තං පච්චාගමිස්සාමි, නිබ්බානාභිරතා සදා.
‘‘රණං කරිත්වා [තරිත්වා (සී.)] කාමානං, සීතිභාවාභිකඞ්ඛිනී;
අප්පමත්තා විහස්සාමි, සබ්බසංයොජනක්ඛයෙ.
‘‘අසොකං විරජං ඛෙමං, අරියට්ඨඞ්ගිකං උජුං;
තං මග්ගං අනුගච්ඡාමි, යෙන තිණ්ණා මහෙසිනො’’.
ඉමං පස්සථ ධම්මට්ඨං, සුභං කම්මාරධීතරං;
අනෙජං උපසම්පජ්ජ, රුක්ඛමූලම්හි ඣායති.
අජ්ජට්ඨමී පබ්බජිතා, සද්ධා සද්ධම්මසොභනා;
විනීතුප්පලවණ්ණාය, තෙවිජ්ජා මච්චුහායිනී.
සායං ¶ භුජිස්සා අනණා, භික්ඛුනී භාවිතින්ද්රියා;
සබ්බයොගවිසංයුත්තා, කතකිච්චා අනාසවා.
තං සක්කො දෙවසඞ්ඝෙන, උපසඞ්කම්ම ඉද්ධියා;
නමස්සති භූතපති, සුභං කම්මාරධීතරන්ති.
… සුභා කම්මාරධීතා ථෙරී….
වීසතිනිපාතො නිට්ඨිතො.