📜

14. තිංසනිපාතො

1. සුභාජීවකම්බවනිකාථෙරීගාථා

368.

ජීවකම්බවනං රම්මං, ගච්ඡන්තිං භික්ඛුනිං සුභං;

ධුත්තකො සන්නිවාරෙසි [තං නිවාරෙසි (ක.)], තමෙනං අබ්රවී සුභා.

369.

‘‘කිං තෙ අපරාධිතං මයා, යං මං ඔවරියාන තිට්ඨසි;

න හි පබ්බජිතාය ආවුසො, පුරිසො සම්ඵුසනාය කප්පති.

370.

‘‘ගරුකෙ මම සත්ථුසාසනෙ, යා සික්ඛා සුගතෙන දෙසිතා;

පරිසුද්ධපදං අනඞ්ගණං, කිං මං ඔවරියාන තිට්ඨසි.

371.

‘‘ආවිලචිත්තො අනාවිලං, සරජො වීතරජං අනඞ්ගණං;

සබ්බත්ථ විමුත්තමානසං, කිං මං ඔවරියාන තිට්ඨසි’’.

372.

‘‘දහරා ච අපාපිකා චසි, කිං තෙ පබ්බජ්ජා කරිස්සති;

නික්ඛිප කාසායචීවරං, එහි රමාම සුපුප්ඵිතෙ [රමාමසෙ පුප්ඵිතෙ (සී. ස්යා.)] වනෙ.

373.

‘‘මධුරඤ්ච පවන්ති සබ්බසො, කුසුමරජෙන සමුට්ඨිතා දුමා;

පඨමවසන්තො සුඛො උතු, එහි රමාම සුපුප්ඵිතෙ වනෙ.

374.

‘‘කුසුමිතසිඛරා ච පාදපා, අභිගජ්ජන්තිව මාලුතෙරිතා;

කා තුය්හං රති භවිස්සති, යදි එකා වනමොගහිස්සසි [වනමොතරිස්සසි (සී.), වනමොගාහිස්සසි (ස්යා. ක.)].

375.

‘‘වාළමිගසඞ්ඝසෙවිතං , කුඤ්ජරමත්තකරෙණුලොළිතං;

අසහායිකා ගන්තුමිච්ඡසි, රහිතං භිංසනකං මහාවනං.

376.

‘‘තපනීයකතාව ධීතිකා, විචරසි චිත්තලතෙව අච්ඡරා;

කාසිකසුඛුමෙහි වග්ගුභි, සොභසී සුවසනෙහි නූපමෙ.

377.

‘‘අහං තව වසානුගො සියං, යදි විහරෙමසෙ [යදිපි විහරෙසි (ක.)] කානනන්තරෙ;

න හි මත්ථි තයා පියත්තරො, පාණො කින්නරිමන්දලොචනෙ.

378.

‘‘යදි මෙ වචනං කරිස්සසි, සුඛිතා එහි අගාරමාවස;

පාසාදනිවාතවාසිනී, පරිකම්මං තෙ කරොන්තු නාරියො.

379.

‘‘කාසිකසුඛුමානි ධාරය, අභිරොපෙහි [අභිරොහෙහි (සී.)] ච මාලවණ්ණකං;

කඤ්චනමණිමුත්තකං බහුං, විවිධං ආභරණං කරොමි තෙ.

380.

‘‘සුධොතරජපච්ඡදං සුභං, ගොණකතූලිකසන්ථතං නවං;

අභිරුහ සයනං මහාරහං, චන්දනමණ්ඩිතසාරගන්ධිකං;

381.

‘‘උප්පලං චුදකා සමුග්ගතං, යථා තං අමනුස්සසෙවිතං;

එවං ත්වං බ්රහ්මචාරිනී, සකෙසඞ්ගෙසු ජරං ගමිස්සසි’’.

382.

‘‘කිං තෙ ඉධ සාරසම්මතං, කුණපපූරම්හි සුසානවඩ්ඪනෙ;

භෙදනධම්මෙ කළෙවරෙ [කලෙවරෙ (සී. ක.)], යං දිස්වා විමනො උදික්ඛසි’’.

383.

‘‘අක්ඛීනි ච තුරියාරිව, කින්නරියාරිව පබ්බතන්තරෙ;

තව මෙ නයනානි දක්ඛිය, භිය්යො කාමරතී පවඩ්ඪති.

384.

‘‘උප්පලසිඛරොපමානි තෙ, විමලෙ හාටකසන්නිභෙ මුඛෙ;

තව මෙ නයනානි දක්ඛිය [නයනානුදික්ඛිය (සී.)], භිය්යො කාමගුණො පවඩ්ඪති.

385.

‘‘අපි දූරගතා සරම්හසෙ, ආයතපම්හෙ විසුද්ධදස්සනෙ;

න හි මත්ථි තයා පියත්තරා, නයනා කින්නරිමන්දලොචනෙ’’.

386.

‘‘අපථෙන පයාතුමිච්ඡසි, චන්දං කීළනකං ගවෙසසි;

මෙරුං ලඞ්ඝෙතුමිච්ඡසි, යො ත්වං බුද්ධසුතං මග්ගයසි.

387.

‘‘නත්ථි හි ලොකෙ සදෙවකෙ, රාගො යත්ථපි දානි මෙ සියා;

නපි නං ජානාමි කීරිසො, අථ මග්ගෙන හතො සමූලකො.

388.

‘‘ඉඞ්ගාලකුයාව [ඉඞ්ඝාළඛුයාව (ස්යා.)] උජ්ඣිතො, විසපත්තොරිව අග්ගිතො කතො [අග්ඝතො හතො (සී.)];

නපි නං පස්සාමි කීරිසො, අථ මග්ගෙන හතො සමූලකො.

389.

‘‘යස්සා සියා අපච්චවෙක්ඛිතං, සත්ථා වා අනුපාසිතො සියා;

ත්වං තාදිසිකං පලොභය, ජානන්තිං සො ඉමං විහඤ්ඤසි.

390.

‘‘මය්හඤ්හි අක්කුට්ඨවන්දිතෙ, සුඛදුක්ඛෙ ච සතී උපට්ඨිතා;

සඞ්ඛතමසුභන්ති ජානිය, සබ්බත්ථෙව මනො න ලිම්පති.

391.

‘‘සාහං සුගතස්ස සාවිකා, මග්ගට්ඨඞ්ගිකයානයායිනී;

උද්ධටසල්ලා අනාසවා, සුඤ්ඤාගාරගතා රමාමහං.

392.

‘‘දිට්ඨා හි මයා සුචිත්තිතා, සොම්භා දාරුකපිල්ලකානි වා;

තන්තීහි ච ඛීලකෙහි ච, විනිබද්ධා විවිධං පනච්චකා.

393.

‘‘තම්හුද්ධටෙ තන්තිඛීලකෙ, විස්සට්ඨෙ විකලෙ පරික්රිතෙ [පරිපක්ඛීතෙ (සී.), පරිපක්කතෙ (ස්යා.)];

න වින්දෙය්ය ඛණ්ඩසො කතෙ, කිම්හි තත්ථ මනං නිවෙසයෙ.

394.

‘‘තථූපමා දෙහකානි මං, තෙහි ධම්මෙහි විනා න වත්තන්ති;

ධම්මෙහි විනා න වත්තති, කිම්හි තත්ථ මනං නිවෙසයෙ.

395.

‘‘යථා හරිතාලෙන මක්ඛිතං, අද්දස චිත්තිකං භිත්තියා කතං;

තම්හි තෙ විපරීතදස්සනං, සඤ්ඤා මානුසිකා නිරත්ථිකා.

396.

‘‘මායං විය අග්ගතො කතං, සුපිනන්තෙව සුවණ්ණපාදපං;

උපගච්ඡසි අන්ධ රිත්තකං, ජනමජ්ඣෙරිව රුප්පරූපකං [රූපරූපකං (ක.)].

397.

‘‘වට්ටනිරිව කොටරොහිතා, මජ්ඣෙ පුබ්බුළකා සඅස්සුකා;

පීළකොළිකා චෙත්ථ ජායති, විවිධා චක්ඛුවිධා ච පිණ්ඩිතා’’.

398.

උප්පාටිය චාරුදස්සනා, න ච පජ්ජිත්ථ අසඞ්ගමානසා;

‘‘හන්ද තෙ චක්ඛුං හරස්සු තං’’, තස්ස නරස්ස අදාසි තාවදෙ.

399.

තස්ස ච විරමාසි තාවදෙ, රාගො තත්ථ ඛමාපයී ච නං;

‘‘සොත්ථි සියා බ්රහ්මචාරිනී, න පුනො එදිසකං භවිස්සති’’.

400.

‘‘ආසාදිය [ආහනිය (ස්යා. ක.)] එදිසං ජනං, අග්ගිං පජ්ජලිතං ව ලිඞ්ගිය;

ගණ්හිය ආසීවිසං විය, අපි නු සොත්ථි සියා ඛමෙහි නො’’.

401.

මුත්තා ච තතො සා භික්ඛුනී, අගමී බුද්ධවරස්ස සන්තිකං;

පස්සිය වරපුඤ්ඤලක්ඛණං, චක්ඛු ආසි යථා පුරාණකන්ති.

… සුභා ජීවකම්බවනිකා ථෙරී….

තිංසනිපාතො නිට්ඨිතො.