📜
4. ඛත්තියාවග්ගො
1. යසවතීපමුඛඅට්ඨාරසභික්ඛුනීසහස්සඅපදානං
‘‘භවා ¶ ¶ ¶ ¶ සබ්බෙ පරික්ඛීණා, භවා සන්ති විමොචිතා;
සබ්බාසවා ච නො නත්ථි, ආරොචෙම මහාමුනෙ.
‘‘පුරිමං කුසලං කම්මං [පරිකම්මඤ්ච කුසලං (ස්යා.)], යං කිඤ්චි සාධුපත්ථිතං;
පරිභොගමයං දින්නං, තුය්හත්ථාය මහාමුනෙ.
‘‘බුද්ධපච්චෙකබුද්ධානං, සාවකානඤ්ච පත්ථිතං [බුද්ධානං සාවකානඤ්ච (සී. ක.)];
පරිභොගමයං දින්නං, තුය්හත්ථාය මහාමුනෙ.
‘‘උච්චනීචමයං කම්මං, භික්ඛූනං සාධුපත්ථිතං;
උච්චාකුලපරිකම්මං, කතමෙතං මහාමුනෙ [කතම්හෙහි මහාමුනෙ (ස්යා. පී.)].
‘‘තෙනෙව සුක්කමූලෙන, චොදිතා කම්මසම්පදා;
මානුසිකමතික්කන්තා, ජායිංසු ඛත්තියෙ කුලෙ.
‘‘උප්පත්තෙ ච කතෙ කම්මෙ, ජාතියා වාපි එකතො;
පච්ඡිමෙ එකතො ජාතා, ඛත්තියා කුලසම්භවා.
‘‘රූපවතී භොගවතී, ලාභසක්කාරපූජිතා;
අන්තෙපුරෙ මහාවීර, දෙවානං විය නන්දනෙ.
‘‘නිබ්බින්දිත්වා අගාරම්හා, පබ්බජිම්හනගාරියං;
කතිපාහං උපාදාය, සබ්බා පත්තාම්හ නිබ්බුතිං.
‘‘චීවරං ¶ පිණ්ඩපාතඤ්ච, පච්චයං සයනාසනං;
උපනෙන්ති බහූ අම්හෙ, සදා සක්කතපූජිතා.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා අම්හං, භවා සබ්බෙ සමූහතා;
නාගීව බන්ධනං ඡෙත්වා, විහරාම අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත නො ආසි, මම බුද්ධස්ස සන්තිකෙ;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා ¶ ¶ චතස්සො, විමොක්ඛාපි ච අට්ඨිමෙ;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං යසවතීපමුඛානි ඛත්තියකඤ්ඤාභික්ඛුනියො අට්ඨාරසසහස්සානි භගවතො සම්මුඛා ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
යසවතීපමුඛඅට්ඨාරසභික්ඛුනීසහස්සාපදානං පඨමං.
2. චතුරාසීතිභික්ඛුනීසහස්සඅපදානං
‘‘චුල්ලාසීතිසහස්සානි ¶ , බ්රාහ්මඤ්ඤකුලසම්භවා [බ්රාහ්මණකුලසම්භවා (ස්යා. ක.)];
සුඛුමාලහත්ථපාදා, පුරෙ තුය්හං මහාමුනෙ.
‘‘වෙස්සසුද්දකුලෙ ජාතා, දෙවා නාගා ච කින්නරා;
චාතුද්දීපා බහූ කඤ්ඤා, පුරෙ තුය්හං මහාමුනෙ.
‘‘කාචි පබ්බජිතා අත්ථි, සබ්බදස්සාවිනො [සච්චදස්සාවිනො (සී. පී.)] හූ;
දෙවා ච කින්නරා නාගා, ඵුසිස්සන්ති අනාගතෙ.
‘‘අනුභොත්වා යසං සබ්බං, පත්වාන සබ්බසම්පදා;
තුම්හං ¶ [ත්වයි (සී. පී.)] පසාදං පටිලද්ධා, බුජ්ඣිස්සන්ති අනාගතෙ.
‘‘අම්හෙ බ්රාහ්මණධීතා තු, බ්රාහ්මඤ්ඤකුලසම්භවා;
පෙක්ඛතො නො [ලක්ඛණා ච (ස්යා.)] මහාවීර, පාදෙ වන්දාම චක්ඛුම.
‘‘උපහතා භවා සබ්බෙ, මූලතණ්හා සමූහතා;
සමුච්ඡින්නා අනුසයා, පුඤ්ඤසඞ්ඛාරදාලිතා.
‘‘සමාධිගොචරා සබ්බා, සමාපත්තිවසී කතා;
ඣානෙන ධම්මරතියා, විහරිස්සාම නො සදා.
‘‘භවනෙත්ති අවිජ්ජා ච, සඞ්ඛාරාපි ච ඛෙපිතා;
සුදුද්දසං පදං ගන්ත්වා, අනුජානාථ [අනුජානිම්හ (ස්යා. පී. ක.)] නායක.
‘‘උපකාරා මමං තුම්හෙ, දීඝරත්තං කතාවිනො;
චතුන්නං සංසයං ඡෙත්වා, සබ්බා ගච්ඡන්තු නිබ්බුතිං.
‘‘වන්දිත්වා ¶ ¶ මුනිනො පාදෙ, කත්වා ඉද්ධිවිකුබ්බනං;
කාචි දස්සෙන්ති ආලොකං, අන්ධකාරමථාපරා.
‘‘දස්සෙන්ති චන්දසූරියෙ, සාගරඤ්ච සමච්ඡකං;
සිනෙරුං පරිභණ්ඩඤ්ච, දස්සෙන්ති පාරිඡත්තකං.
‘‘තාවතිංසඤ්ච භවනං, යාමං දස්සෙන්ති ඉද්ධියා;
තුසිතං නිම්මිතෙ දෙවෙ, වසවත්තී මහිස්සරෙ.
‘‘බ්රහ්මානො කාචි දස්සෙන්ති, චඞ්කමඤ්ච මහාරහං;
බ්රහ්මවණ්ණඤ්ච මාපෙත්වා, ධම්මං දෙසෙන්ති සුඤ්ඤතං.
‘‘නානාවිකුබ්බනං කත්වා, ඉද්ධිං දස්සිය සත්ථුනො;
දස්සයිංසු ¶ බලං සබ්බා, පාදෙ වන්දිංසු සත්ථුනො.
‘‘ඉද්ධීසු ¶ ච වසී හොම, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොම මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාම, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං අම්හං මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘පුබ්බානං ලොකනාථානං, සඞ්ගමං නො නිදස්සිතං;
අධිකාරං බහුං අම්හං, තුය්හත්ථාය මහාමුනෙ.
‘‘යං අම්හෙහි කතං කම්මං, කුසලං සර තං මුනෙ;
තුය්හත්ථාය මහාවීර, පුඤ්ඤානුපචිතානි නො.
‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, පදුමුත්තරො මහාමුනි;
පුරං හංසවතී නාම, සම්බුද්ධස්ස කුලාසයං.
‘‘ද්වාරෙන හංසවතියා, ගඞ්ගා සන්දති සබ්බදා;
උබ්බළ්හා නදියා භික්ඛූ, ගමනං න ලභන්ති තෙ.
‘‘දිවසං ද්වෙ තයො චෙව, සත්තාහං මාසිකං තතො;
චතුමාසම්පි සම්පුණ්ණං, ගමනං න ලභන්ති තෙ.
‘‘තදා අහු සත්තසාරො, ජටිලො නාම රට්ඨිකො;
ඔරුද්ධෙ [ඔරතීරෙ (ස්යා.)] භික්ඛවො දිස්වා, සෙතුං ගඞ්ගාය කාරයි.
‘‘තදා ¶ ¶ ¶ සතසහස්සෙහි, සෙතුං ගඞ්ගාය කාරයි;
සඞ්ඝස්ස ඔරිමෙ තීරෙ, විහාරඤ්ච අකාරයි.
‘‘ඉත්ථියො පුරිසා චෙව, උච්චනීචකුලානි ච;
තස්ස සෙතුං විහාරඤ්ච [තෙසු සෙතුවිහාරෙසු (සී.), තස්ස සෙතූ විහාරෙ ච (පී.)], සමභාගං අකංසු තෙ.
‘‘අම්හෙ අඤ්ඤෙ ච මානුජා, විප්පසන්නෙන චෙතසා;
තස්ස ධම්මෙසු දායාදා, නගරෙ ජනපදෙසු ච.
‘‘ඉත්ථී පුමා කුමාරා ච, බහූ චෙව කුමාරිකා;
සෙතුනො ච විහාරස්ස, වාලුකා ආකිරිංසු තෙ.
‘‘වීථිං ¶ සම්මජ්ජනං කත්වා, කදලීපුණ්ණඝටෙ ධජෙ;
ධූපං චුණ්ණඤ්ච මාලඤ්ච, කාරං කත්වාන සත්ථුනො.
‘‘සෙතුවිහාරෙ කාරෙත්වා, නිමන්තෙත්වා විනායකං;
මහාදානං දදිත්වාන, සම්බොධිං අභිපත්ථයිං.
‘‘පදුමුත්තරො මහාවීරො, තාරකො සබ්බපාණිනං;
අනුමොදනීයංකාසි, ජටිලස්ස මහාමුනි [කත්වා, වියාකාසි මහාමුනි (ස්යා.)].
‘‘‘සතසහස්සාතික්කන්තෙ, කප්පො හෙස්සති භද්දකො;
භවාභවෙනුභොත්වාන, පාපුණිස්සති බොධියං.
‘‘‘කාචි හත්ථපරිකම්මං, කතාවී නරනාරියො;
අනාගතම්හි අද්ධානෙ, සබ්බා හෙස්සන්ති සම්මුඛා’.
‘‘තෙන කම්මවිපාකෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
උප්පන්නා දෙවභවනං, තුය්හං තා පරිචාරිකා.
‘‘දිබ්බසුඛං ¶ අසඞ්ඛියං, මානුසඤ්ච අසඞ්ඛියං;
තුය්හං තෙ පරිචාරෙම, සංසරිම්හ භවාභවෙ.
‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, සුකතං කම්මසම්පදං;
සුඛුමාලී මනුස්සානං, අථො දෙවපුරෙ වරෙ.
‘‘රූපභොගයසෙ චෙව, අථො කිත්තිඤ්ච සක්කතං [කිත්තිසුඛං පියං (ස්යා.)];
ලභාම සතතං සබ්බං, සුකතං කම්මසම්පදං.
‘‘පච්ඡිමෙ ¶ භවෙ සම්පත්තෙ, ජාතාම්හ බ්රාහ්මණෙ කුලෙ;
සුඛුමාලහත්ථපාදා, සක්යපුත්තනිවෙසනෙ.
‘‘සබ්බකාලම්පි ¶ පථවිං, න පස්සාම න ලඞ්කතං;
චික්ඛල්ලභූමිමසුචිං [චික්ඛල්ලං භූමිං ගමනං (ස්යා.)], න පස්සාම මහාමුනෙ.
‘‘අගාරං වසන්තෙ අම්හෙ, සක්කාරං සබ්බකාලිකං;
උපනෙන්ති සදා සබ්බං, පුබ්බකම්මඵලෙන නො [පුබ්බකම්මඵලං තතො (සී. පී.)].
‘‘අගාරං ¶ පජහිත්වාන, පබ්බජිත්වානගාරියං;
සංසාරපථනිත්ථිණ්ණා, වීතරාගා භවාමසෙ [නත්ථි දානි පුනබ්භවො (සී. ස්යා. පී.)].
‘‘චීවරං පිණ්ඩපාතඤ්ච, පච්චයං සයනාසනං;
උපනෙන්ති සදා අම්හෙ, සහස්සානි තතො තතො.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා අම්හං…පෙ… විහරාම අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං ¶ වත නො ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං චතුරාසීතිබ්රාහ්මණකඤ්ඤාභික්ඛුනීසහස්සානි භගවතො සම්මුඛා ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
චතුරාසීතිභික්ඛුනීසහස්සාපදානං දුතියං.
3. උප්පලදායිකාථෙරීඅපදානං
‘‘නගරෙ අරුණවතියා, අරුණො නාම ඛත්තියො;
තස්ස රඤ්ඤො අහුං භරියා, එකජ්ඣං චාරයාමහං.
‘‘රහොගතා නිසීදිත්වා, එවං චින්තෙසහං තදා;
‘කුසලං මෙ කතං නත්ථි, ආදාය ගමියං මම.
‘‘‘මහාභිතාපං කටුකං, ඝොරරූපං සුදාරුණං;
නිරයං නූන ගච්ඡාමි, එත්ථ මෙ නත්ථි සංසයො’.
‘‘එවාහං ¶ චින්තයිත්වාන, පහංසෙත්වාන මානසං;
රාජානං උපගන්ත්වාන, ඉදං වචනමබ්රවිං.
‘‘‘ඉත්ථී නාම මයං දෙව, පුරිසානිත්තරා අහු [පුරිසානුගතා සදා (සී.), පුරිසා න භවාම නො (ස්යා.), පුරිසානං භරා මයං (පී.)];
එකං මෙ සමණං දෙහි, භොජයිස්සාමි ඛත්තිය’.
‘‘අදාසි ¶ මෙ තදා රාජා, සමණං භාවිතින්ද්රියං;
තස්ස පත්තං ගහෙත්වාන, පරමන්නෙන පූරයිං.
‘‘පූරෙත්වා ¶ ¶ පරමං අන්නං, සහ සුගන්ධලෙපනං;
මහාචෙලෙන ඡාදිත්වා, අදාසිං තුට්ඨමානසා.
‘‘තෙන කම්මෙන සුකතෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
‘‘සහස්සදෙවරාජූනං, මහෙසිත්තමකාරයිං;
සහස්සචක්කවත්තීනං, මහෙසිත්තමකාරයිං.
‘‘පදෙසරජ්ජං විපුලං, ගණනාතො අසඞ්ඛියං;
නානාවිධං බහුං අඤ්ඤං, තස්ස කම්මඵලං තතො.
‘‘උප්පලස්සෙව මෙ වණ්ණො, අභිරූපා සුදස්සනා;
ඉත්ථිසබ්බඞ්ගසම්පන්නා, අභිජාතා ජුතින්ධරා.
‘‘පච්ඡිමෙ භවෙ සම්පත්තෙ, අජායිං සාකියෙ කුලෙ;
නාරීසහස්සපාමොක්ඛා, සුද්ධොදනසුතස්සහං.
‘‘නිබ්බින්දිත්වා අගාරෙහං, පබ්බජිං අනගාරියං;
සත්තමීරත්තිසම්පත්තා [සත්තමිංරත්තිමපත්තා (සී. ස්යා. පී.)], චතුසච්චමපාපුණිං.
‘‘චීවරං පිණ්ඩපාතඤ්ච, පච්චයං සයනාසනං;
පරිමෙතුං න සක්කොමි, පිණ්ඩපාතස්සිදං ඵලං.
‘‘යං මය්හං පූරිතං කම්මං, කුසලං සරසෙ මුනි;
තුය්හත්ථාය මහාවීර, පරිචත්තං බහුං මයා.
‘‘එකත්තිංසෙ ඉතො කප්පෙ, යං දානමදදිං තදා;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, පිණ්ඩපාතස්සිදං ඵලං.
‘‘ද්වෙ ¶ ¶ ගතියො පජානාමි, දෙවත්තං අථ මානුසං;
අඤ්ඤං ගතිං න ජානාමි, පිණ්ඩපාතස්සිදං ඵලං.
‘‘උච්චෙ කුලෙ පජායාමි, මහාසාලෙ [තයො සාල (ක.)] මහද්ධනෙ;
අඤ්ඤෙ කුලෙ න ජායාමි, පිණ්ඩපාතස්සිදං ඵලං.
‘‘භවාභවෙ සංසරිත්වා, සුක්කමූලෙන චොදිතා;
අමනාපං න පස්සාමි, සොමනස්සකතං ඵලං.
‘‘ඉද්ධීසු ¶ ¶ ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මම මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං උප්පලදායිකා භික්ඛුනී භගවතො සම්මුඛා ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
උප්පලදායිකාථෙරියාපදානං තතියං.
4. සිඞ්ගාලමාතුථෙරීඅපදානං
‘‘පදුමුත්තරො ¶ නාම ජිනො, සබ්බධම්මාන පාරගූ;
ඉතො සතසහස්සම්හි, කප්පෙ උප්පජ්ජි නායකො.
‘‘තදාහං හංසවතියං, ජාතාමච්චකුලෙ අහුං;
නානාරතනපජ්ජොතෙ, ඉද්ධෙ ඵීතෙ මහද්ධනෙ.
‘‘පිතුනා සහ ගන්ත්වාන, මහාජනපුරක්ඛතා;
ධම්මං බුද්ධස්ස සුත්වාන, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘පබ්බජිත්වාන ¶ කායෙන, පාපකම්මං විවජ්ජයිං;
වචීදුච්චරිතං හිත්වා, ආජීවං පරිසොධයිං.
‘‘බුද්ධෙ පසන්නා ධම්මෙ ච, සඞ්ඝෙ ච තිබ්බගාරවා;
සද්ධම්මස්සවනෙ යුත්තා, බුද්ධදස්සනලාලසා [බුද්ධදස්සනසාලයා (ස්යා.)].
‘‘අග්ගං සද්ධාධිමුත්තානං, අස්සොසිං භික්ඛුනිං තදා;
තං ඨානං පත්ථයිත්වාන, තිස්සො සික්ඛා අපූරයිං.
‘‘තතො ¶ මං සුගතො ආහ, කරුණානුගතාසයො;
‘යස්ස සද්ධා තථාගතෙ, අචලා සුප්පතිට්ඨිතා;
සීලඤ්ච ¶ යස්ස කල්යාණං, අරියකන්තං පසංසිතං.
‘‘‘සඞ්ඝෙ පසාදො යස්සත්ථි, උජුභූතඤ්ච දස්සනං;
අදලිද්දොති තං ආහු, අමොඝං තස්ස ජීවිතං.
‘‘‘තස්මා සද්ධඤ්ච සීලඤ්ච, පසාදං ධම්මදස්සනං;
අනුයුඤ්ජෙථ ¶ මෙධාවී, සරං බුද්ධාන [බුද්ධානුසාසනං (සී.), බුද්ධානං සාසනං (ස්යා.)] සාසනං’.
‘‘තං සුත්වාහං පමුදිතා, අපුච්ඡිං පණිධිං මම;
තදා අනොමො අමිතො, බ්යාකරිත්ථ විනායකො;
‘බුද්ධෙ පසන්නා කල්යාණී, ලච්ඡසෙ තං සුපත්ථිතං.
‘‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන, සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
‘‘‘තස්ස ධම්මෙසු දායාදා, ඔරසා ධම්මනිම්මිතා;
සිඞ්ගාලකස්ස [සිගාලකස්ස (සී. පී.)] මාතාති, හෙස්සති සත්ථු සාවිකා’.
‘‘තං සුත්වා මුදිතා හුත්වා, යාවජීවං තදා ජිනං;
මෙත්තචිත්තා පරිචරිං, පටිපත්තීහි නායකං.
‘‘තෙන කම්මෙන සුකතෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
‘‘පච්ඡිමෙ ච භවෙ දානි, ගිරිබ්බජපුරුත්තමෙ;
ජාතා සෙට්ඨිකුලෙ ඵීතෙ, මහාරතනසඤ්චයෙ.
‘‘පුත්තො ¶ සිඞ්ගාලකො නාම, මමාසි විපථෙ රතො;
දිට්ඨිගහනපක්ඛන්දො, දිසාපූජනතප්පරො.
‘‘නානාදිසා නමස්සන්තං [නමස්සති (ස්යා.)], පිණ්ඩාය නගරං වජං;
තං දිස්වා ඔවදී බුද්ධො, මග්ගෙ ඨත්වා විනායකො.
‘‘තස්ස දෙසයතො ධම්මං, පනාදො විම්හයො අහු;
ද්වෙකොටිනරනාරීනං, ධම්මාභිසමයො අහු.
‘‘තදාහං ¶ පරිසං ගන්ත්වා, සුත්වා සුගතභාසිතං;
සොතාපත්තිඵලං පත්තා, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘න ¶ ¶ චිරෙනෙව කාලෙන, බුද්ධදස්සනලාලසා;
අනුස්සතිං තං භාවෙත්වා, අරහත්තමපාපුණිං.
‘‘දස්සනත්ථාය බුද්ධස්ස, සබ්බදා ච වජාමහං;
අතිත්තායෙව පස්සාමි, රූපං නයනනන්දනං.
‘‘සබ්බපාරමිසම්භූතං, ලක්ඛීනිලයනං වරං;
රූපං සබ්බසුභාකිණ්ණං, අතිත්තා විහරාමහං.
‘‘ජිනො තස්මිං ගුණෙ තුට්ඨො, එතදග්ගෙ ඨපෙසි මං;
සිඞ්ගාලකස්ස යා මාතා, අග්ගා සද්ධාධිමුත්තිකා [සංඝවිමුත්තිකා (පී.), මමාධිමුත්තිකා (ක.)].
‘‘ඉද්ධීසු ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනි.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මම මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා ¶ චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං සිඞ්ගාලමාතා භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
සිඞ්ගාලමාතුථෙරියාපදානං චතුත්ථං.
5. සුක්කාථෙරීඅපදානං
‘‘එකනවුතිතො ¶ කප්පෙ, විපස්සී නාම නායකො;
උප්පජ්ජි චාරුදස්සනො, සබ්බධම්මවිපස්සකො.
‘‘තදාහං බන්ධුමතියං, ජාතා අඤ්ඤතරෙ කුලෙ;
ධම්මං සුත්වාන මුනිනො, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘බහුස්සුතා ¶ ධම්මධරා, පටිභානවතී තථා;
විචිත්තකථිකා චාපි, ජිනසාසනකාරිකා.
‘‘තදා ¶ ධම්මකථං කත්වා, හිතාය ජනතං බහුං [ජනතාය හිතං බහුං (සී.) … සදා (ස්යා.), හිතාය ජනසංසරිං (පී.)];
තතො චුතාහං තුසිතං, උපපන්නා යසස්සිනී.
‘‘එකතිංසෙ ඉතො කප්පෙ, සිඛී විය සිඛී ජිනො;
තපන්තො යසසා ලොකෙ [ලොකං (ස්යා. පී.)], උප්පජ්ජි වදතං වරො.
‘‘තදාපි පබ්බජිත්වාන, බුද්ධසාසනකොවිදා;
ජොතෙත්වා ජිනවාක්යානි, තතොපි තිදිවං ගතා.
‘‘එකතිංසෙව කප්පම්හි, වෙස්සභූ නාම නායකො;
උප්පජ්ජිත්ථ මහාඤාණී, තදාපි ච තථෙවහං.
‘‘පබ්බජිත්වා ¶ ධම්මධරා, ජොතයිං ජිනසාසනං;
ගන්ත්වා මරුපුරං රම්මං, අනුභොසිං මහාසුඛං.
‘‘ඉමම්හි භද්දකෙ කප්පෙ, කකුසන්ධො ජිනුත්තමො;
උප්පජ්ජි නරසරණො [නරසද්දූලො (සී. ස්යා. පී.)], තදාපි ච තථෙවහං.
‘‘පබ්බජිත්වා මුනිමතං, ජොතයිත්වා යථායුකං;
තතො චුතාහං තිදිවං, අගං සභවනං යථා.
‘‘ඉමස්මිංයෙව කප්පම්හි, කොණාගමනනායකො;
උප්පජ්ජි ලොකසරණො, අරණො අමතඞ්ගතො [වදතං වරො, සබ්බසත්තානමුත්තමො (ස්යා.)].
‘‘තදාපි පබ්බජිත්වාන, සාසනෙ තස්ස තාදිනො;
බහුස්සුතා ධම්මධරා, ජොතයිං ජිනසාසනං.
‘‘ඉමස්මිංයෙව ¶ කප්පම්හි, කස්සපො මුනිමුත්තමො;
උප්පජ්ජි ලොකසරණො, අරණො මරණන්තගූ.
‘‘තස්සාපි නරවීරස්ස, පබ්බජිත්වාන සාසනෙ;
පරියාපුටසද්ධම්මා, පරිපුච්ඡාවිසාරදා.
‘‘සුසීලා ලජ්ජිනී චෙව, තීසු සික්ඛාසු කොවිදා;
බහුං ධම්මකථං කත්වා, යාවජීවං මහාමුනෙ.
‘‘තෙන ¶ කම්මවිපාකෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
‘‘පච්ඡිමෙ ¶ ච භවෙ දානි, ගිරිබ්බජපුරුත්තමෙ;
ජාතා සෙට්ඨිකුලෙ ඵීතෙ, මහාරතනසඤ්චයෙ.
‘‘යදා ¶ භික්ඛුසහස්සෙන, පරිවුතො ලොකනායකො;
උපාගමි රාජගහං, සහස්සක්ඛෙන වණ්ණිතො.
‘‘‘දන්තො දන්තෙහි සහ පුරාණජටිලෙහි, විප්පමුත්තො විප්පමුත්තෙහි;
සිඞ්ගීනික්ඛසවණ්ණො, රාජගහං පාවිසි භගවා’.
‘‘දිස්වා බුද්ධානුභාවං තං, සුත්වාව ගුණසඤ්චයං;
බුද්ධෙ චිත්තං පසාදෙත්වා, පූජයිං තං යථාබලං.
‘‘අපරෙන ච කාලෙන, ධම්මදින්නාය සන්තිකෙ;
අගාරා නික්ඛමිත්වාන, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘කෙසෙසු ඡිජ්ජමානෙසු, කිලෙසෙ ඣාපයිං අහං;
උග්ගහිං සාසනං සබ්බං, පබ්බජිත්වාචිරෙනහං.
‘‘තතො ධම්මමදෙසෙසිං, මහාජනසමාගමෙ;
ධම්මෙ දෙසියමානම්හි, ධම්මාභිසමයො අහු.
‘‘නෙකපාණසහස්සානං, තං විදිත්වාතිවිම්හිතො;
අභිප්පසන්නො මෙ යක්ඛො, භමිත්වාන ගිරිබ්බජං.
‘‘කිං මෙ කතා රාජගහෙ මනුස්සා, මධුං පීතාව අච්ඡරෙ;
යෙ සුක්කං න උපාසන්ති, දෙසෙන්තිං අමතං පදං.
‘‘තඤ්ච ¶ අප්පටිවානීයං, අසෙචනකමොජවං;
පිවන්ති මඤ්ඤෙ සප්පඤ්ඤා, වලාහකමිවද්ධගූ.
‘‘ඉද්ධීසු ¶ ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු ¶ , පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මම මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘කිලෙසා ¶ ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං සුක්කා භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
සුක්කාථෙරියාපදානං පඤ්චමං.
පඤ්චමං භාණවාරං.
6. අභිරූපනන්දාථෙරීඅපදානං
‘‘එකනවුතිතො කප්පෙ, විපස්සී නාම නායකො;
උප්පජ්ජි චාරුදස්සනො, සබ්බධම්මෙසු චක්ඛුමා.
‘‘තදාහං බන්ධුමතියං, ඉද්ධෙ ඵීතෙ මහාකුලෙ;
ජාතා ¶ සුරූපා දයිතා, පූජනීයා ජනස්ස ච.
‘‘උපගන්ත්වා මහාවීරං, විපස්සිං ලොකනායකං;
ධම්මං සුණිත්වා සරණං, උපෙසිං නරනායකං.
‘‘සීලෙසු සංවුතා හුත්වා, නිබ්බුතෙ ච නරුත්තමෙ;
ධාතුථූපස්ස උපරි, සොණ්ණච්ඡත්තමපූජයිං.
‘‘මුත්තචාගා සීලවතී, යාවජීවං තතො චුතා;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසූපගා අහං.
‘‘තදා ¶ දසහි ඨානෙහි, අධිභොත්වාන සෙසකෙ [අධිභොත්වා අසෙසතො (ස්යා.)];
රූපසද්දෙහි ගන්ධෙහි, රසෙහි ඵුසනෙහි ච.
‘‘ආයුනාපි ච වණ්ණෙන, සුඛෙන යසසාපි ච;
තථෙවාධිපතෙය්යෙන, අධිගය්හ විරොචහං.
‘‘පච්ඡිමෙ ච භවෙ දානි, ජාතාහං කපිලව්හයෙ;
ධීතා ඛෙමකසක්කස්ස, නන්දා නාමාති විස්සුතා.
‘‘අභිරූපසම්පදම්පි [අභිරුපං උපපදං (සී.), අභිරුපං උප්පාදං (පී.)], අහු මෙ කන්තිසූචකං;
යදාහං යොබ්බනප්පත්තා, රූපලාවඤ්ඤභූසිතා.
‘‘තදා ¶ ¶ [තදා මමත්ථං (සී.), ඉධ මමත්තෙ (ස්යා. ක.)] මත්ථෙ සක්යානං, විවාදො සුමහා අහු;
පබ්බාජෙසි තතො තාතො, මා සක්යා විනස්සිංසුති.
‘‘පබ්බජිත්වා තථාගතං, රූපදෙස්සිං නරුත්තමං;
සුත්වාන නොපගච්ඡාමි, මම රූපෙන ගබ්බිතා.
‘‘ඔවාදම්පි ¶ න ගච්ඡාමි, බුද්ධදස්සනභීරුතා;
තදා ජිනො උපායෙන, උපනෙත්වා සසන්තිකං.
‘‘තිස්සිත්ථියො [තිස්සො ථීයො (සී. පී.)] නිදස්සෙසි, ඉද්ධියා මග්ගකොවිදො;
අච්ඡරාරූපසදිසං, තරුණිං ජරිතං [ජරිකං (ස්යා. ක.)] මතං.
‘‘තායො දිස්වා සුසංවිග්ගා, විරත්තාසෙ කළෙවරෙ;
අට්ඨාසිං භවනිබ්බින්දා, තදා මං ආහ නායකො.
‘‘‘ආතුරං අසුචිං පූතිං, පස්ස නන්දෙ සමුස්සයං;
උග්ඝරන්තං පග්ඝරන්තං, බාලානං අභිනන්දිතං.
‘‘‘අසුභාය චිත්තං භාවෙහි, එකග්ගං සුසමාහිතං;
යථා ඉදං තථා එතං, යථා එතං තථා ඉදං.
‘‘‘එවමෙතං අවෙක්ඛන්තී, රත්තින්දිවමතන්දිතා;
තතො සකාය පඤ්ඤාය, අභිනිබ්බිජ්ඣ වච්ඡසි’.
‘‘තස්සා ¶ මෙ අප්පමත්තාය, විචරන්තියා [විචරන්ත්වාධ (සී.), විචිනන්තීධ (ස්යා. පී.)] යොනිසො;
යථාභූතං අයං කායො, දිට්ඨො සන්තරබාහිරො.
‘‘අථ නිබ්බින්දහං කායෙ, අජ්ඣත්තඤ්ච විරජ්ජහං;
අප්පමත්තා විසංයුත්තා, උපසන්තාම්හි නිබ්බුතා.
‘‘ඉද්ධීසු ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා ¶ , නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මම මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘කිලෙසා ¶ ¶ ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං අභිරූපනන්දා භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
අභිරූපනන්දාථෙරියාපදානං ඡට්ඨං.
7. අඩ්ඪකාසිථෙරීඅපදානං
‘‘ඉමම්හි භද්දකෙ කප්පෙ, බ්රහ්මබන්ධු මහායසො;
කස්සපො නාම ගොත්තෙන, උප්පජ්ජි වදතං වරො.
‘‘තදාහං පබ්බජිත්වාන, තස්ස බුද්ධස්ස සාසනෙ;
සංවුතා පාතිමොක්ඛම්හි, ඉන්ද්රියෙසු ච පඤ්චසු.
‘‘මත්තඤ්ඤුනී ච අසනෙ, යුත්තා ජාගරියෙපි ච;
වසන්තී යුත්තයොගාහං, භික්ඛුනිං විගතාසවං.
‘‘අක්කොසිං දුට්ඨචිත්තාහං, ගණිකෙති භණිං තදා;
තෙන පාපෙන කම්මෙන, නිරයම්හි අපච්චිසං.
‘‘තෙන ¶ ¶ කම්මාවසෙසෙන, අජායිං ගණිකාකුලෙ;
බහුසොව පරාධීනා, පච්ඡිමාය ච ජාතියං.
‘‘කාසීසු සෙට්ඨිකුලජා, බ්රහ්මචාරීබලෙනහං;
අච්ඡරා විය දෙවෙසු, අහොසිං රූපසම්පදා.
‘‘දිස්වාන දස්සනීයං මං, ගිරිබ්බජපුරුත්තමෙ;
ගණිකත්තෙ නිවෙසෙසුං, අක්කොසනබලෙන මෙ.
‘‘සාහං සුත්වාන සද්ධම්මං, බුද්ධසෙට්ඨෙන දෙසිතං;
පුබ්බවාසනසම්පන්නා, පබ්බජිං අනගාරියං.
‘‘තදූපසම්පදත්ථාය, ගච්ඡන්තී ජිනසන්තිකං;
මග්ගෙ ධුත්තෙ ඨිතෙ සුත්වා, ලභිං දූතොපසම්පදං.
‘‘සබ්බකම්මං ¶ ¶ පරික්ඛීණං, පුඤ්ඤං පාපං තථෙව ච;
සබ්බසංසාරමුත්තිණ්ණා, ගණිකත්තඤ්ච ඛෙපිතං.
‘‘ඉද්ධීසු ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මම මහාවීර, උප්පන්නං තව සන්තිකෙ.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං ¶ වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං අඩ්ඪකාසි භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
අඩ්ඪකාසිථෙරියාපදානං සත්තමං.
8. පුණ්ණිකාථෙරීඅපදානං
‘‘විපස්සිනො භගවතො, සිඛිනො වෙස්සභුස්ස ච;
කකුසන්ධස්ස මුනිනො, කොණාගමනතාදිනො.
‘‘කස්සපස්ස ¶ ච බුද්ධස්ස, පබ්බජිත්වාන සාසනෙ;
භික්ඛුනී සීලසම්පන්නා, නිපකා සංවුතින්ද්රියා.
‘‘බහුස්සුතා ධම්මධරා, ධම්මත්ථපටිපුච්ඡිකා;
උග්ගහෙතා ච ධම්මානං, සොතා පයිරුපාසිතා.
‘‘දෙසෙන්තී ජනමජ්ඣෙහං, අහොසිං ජිනසාසනෙ;
බාහුසච්චෙන තෙනාහං, පෙසලා අතිමඤ්ඤිසං.
‘‘පච්ඡිමෙ ¶ ච භවෙ දානි, සාවත්ථියං පුරුත්තමෙ;
අනාථපිණ්ඩිනො ගෙහෙ, ජාතාහං කුම්භදාසියා.
‘‘ගතා උදකහාරියං, සොත්ථියං දිජමද්දසං;
සීතට්ටං තොයමජ්ඣම්හි, තං දිස්වා ඉදමබ්රවිං.
‘‘‘උදහාරී ¶ ¶ අහං සීතෙ, සදා උදකමොතරිං;
අය්යානං දණ්ඩභයභීතා, වාචාදොසභයට්ටිතා [වාචාරොසභයට්ටිතා (ස්යා.)].
‘‘‘කස්ස බ්රාහ්මණ ත්වං භීතො, සදා උදකමොතරි;
වෙධමානෙහි ගත්තෙහි, සීතං වෙදයසෙ භුසං’.
‘‘‘ජානන්තී වත මං භොති, පුණ්ණිකෙ පරිපුච්ඡසි;
කරොන්තං කුසලං කම්මං, රුන්ධන්තං [නිද්ධන්තං (සී. පී.), නුදන්තං (ස්යා.)] කතපාපකං.
‘‘‘යො චෙ වුඩ්ඪො දහරො වා, පාපකම්මං පකුබ්බති;
දකාභිසිඤ්චනා සොපි [භොති (සී. ක.) ථෙරීගා. 239], පාපකම්මා පමුච්චති’.
‘‘උත්තරන්තස්ස අක්ඛාසිං, ධම්මත්ථසංහිතං පදං;
තඤ්ච සුත්වා ස සංවිග්ගො [සුසංවිග්ගො (ස්යා.)], පබ්බජිත්වාරහා අහු.
‘‘පූරෙන්තී ඌනකසතං, ජාතා දාසිකුලෙ යතො;
තතො පුණ්ණාති නාමං මෙ, භුජිස්සං මං අකංසු තෙ.
‘‘සෙට්ඨිං තතොනුජානෙත්වා [තතො අනුමොදෙත්වා (සී. ස්යා.), තතො අනුමානෙත්වා (පී.)], පබ්බජිං අනගාරියං;
න චිරෙනෙව කාලෙන, අරහත්තමපාපුණිං.
‘‘ඉද්ධීසු ¶ ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං ¶ මෙ විමලං සුද්ධං, බුද්ධසෙට්ඨස්ස වාහසා.
‘‘භාවනාය මහාපඤ්ඤා, සුතෙනෙව සුතාවිනී;
මානෙන නීචකුලජා, න හි කම්මං විනස්සති [පනස්සති (ස්යා.)].
‘‘කිලෙසා ¶ ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං පුණ්ණිකා භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
පුණ්ණිකාථෙරියාපදානං අට්ඨමං.
9. අම්බපාලිථෙරීඅපදානං
‘‘යො ¶ රංසිඵුසිතාවෙළො, ඵුස්සො නාම මහාමුනි;
තස්සාහං භගිනී ආසිං, අජායිං ඛත්තියෙ කුලෙ.
‘‘තස්ස ධම්මං සුණිත්වාහං, විප්පසන්නෙන චෙතසා;
මහාදානං දදිත්වාන, පත්ථයිං රූපසම්පදං.
‘‘එකතිංසෙ ඉතො කප්පෙ, සිඛී ලොකග්ගනායකො;
උප්පන්නො ලොකපජ්ජොතො, තිලොකසරණො ජිනො.
‘‘තදාරුණපුරෙ රම්මෙ, බ්රාහ්මඤ්ඤකුලසම්භවා;
විමුත්තචිත්තං කුපිතා, භික්ඛුනිං අභිසාපයිං.
‘‘වෙසිකාව ¶ අනාචාරා, ජිනසාසනදූසිකා;
එවං අක්කොසයිත්වාන, තෙන පාපෙන කම්මුනා.
‘‘දාරුණං ¶ නිරයං ගන්ත්වා, මහාදුක්ඛසමප්පිතා;
තතො චුතා මනුස්සෙසු, උපපන්නා තපස්සිනී.
‘‘දසජාතිසහස්සානි, ගණිකත්තමකාරයිං;
තම්හා පාපා න මුච්චිස්සං, භුත්වා දුට්ඨවිසං යථා.
‘‘බ්රහ්මචරියමසෙවිස්සං [බ්රහ්මවෙසමසෙවිස්සං (ස්යා.), බ්රහ්මචෙරමසෙවිස්සං (පී.)], කස්සපෙ ජිනසාසනෙ;
තෙන කම්මවිපාකෙන, අජායිං තිදසෙ පුරෙ.
‘‘පච්ඡිමෙ භවෙ සම්පත්තෙ, අහොසිං ඔපපාතිකා;
අම්බසාඛන්තරෙ ජාතා, අම්බපාලීති තෙනහං.
‘‘පරිවුතා ¶ පාණකොටීහි, පබ්බජිං ජිනසාසනෙ;
පත්තාහං අචලං ඨානං, ධීතා බුද්ධස්ස ඔරසා.
‘‘ඉද්ධීසු ච වසී හොමි, සොතධාතුවිසුද්ධියා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මෙ විමලං සුද්ධං, බුද්ධසෙට්ඨස්ස වාහසා.
‘‘කිලෙසා ¶ ඣාපිතා මය්හං…පෙ… විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං ¶ වත මෙ ආසි…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො…පෙ… කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං අම්බපාලි භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො
අභාසිත්ථාති.
අම්බපාලිථෙරියාපදානං නවමං.
10. පෙසලාථෙරීඅපදානං
‘‘ඉමම්හි භද්දකෙ කප්පෙ, බ්රහ්මබන්ධු මහායසො;
කස්සපො නාම ගොත්තෙන, උප්පජ්ජි වදතං වරො.
‘‘සාවත්ථියං ¶ පුරෙ වරෙ, උපාසකකුලෙ අහං;
පසූතා තං [නං (ස්යා.)] ජිනවරං, දිස්වා සුත්වා ච දෙසනං.
‘‘තං වීරං සරණං ගන්ත්වා, සීලානි ච සමාදියිං;
කදාචි සො මහාවීරො, මහාජනසමාගමෙ.
‘‘අත්තනො අභිසම්බොධිං, පකාසෙසි නරාසභො;
අනනුස්සුතධම්මෙසු, පුබ්බෙ දුක්ඛාදිකෙසු ච.
‘‘චක්ඛු ඤාණඤ්ච පඤ්ඤා ච, විජ්ජාලොකො ච ආසි මෙ;
තං සුත්වා උග්ගහෙත්වාන, පරිපුච්ඡිඤ්ච භික්ඛවො.
‘‘තෙන ¶ කම්මෙන සුකතෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
‘‘පච්ඡිමෙ ¶ ච භවෙ දානි, ජාතා සෙට්ඨිමහාකුලෙ;
උපෙච්ච බුද්ධං සද්ධම්මං, සුත්වා සච්චූපසංහිතං.
‘‘පබ්බජිත්වාචිරෙනෙව, සච්චත්ථානි [සබ්බත්ථානි (ස්යා. ක.)] විචින්තයං;
ඛෙපෙත්වා ආසවෙ සබ්බෙ, අරහත්තමපාපුණිං.
‘‘ඉද්ධීසු ච වසී හොමි, දිබ්බාය සොතධාතුයා;
චෙතොපරියඤාණස්ස, වසී හොමි මහාමුනෙ.
‘‘පුබ්බෙනිවාසං ජානාමි, දිබ්බචක්ඛු විසොධිතං;
සබ්බාසවපරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
‘‘අත්ථධම්මනිරුත්තීසු, පටිභානෙ තථෙව ච;
ඤාණං මෙ විමලං සුද්ධං, බුද්ධසෙට්ඨස්ස වාහසා.
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං, භවා සබ්බෙ සමූහතා;
නාගීව බන්ධනං ඡෙත්වා, විහරාමි අනාසවා.
‘‘ස්වාගතං ¶ වත මෙ ආසි, මම බුද්ධස්ස සන්තිකෙ;
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
‘‘පටිසම්භිදා ¶ චතස්සො, විමොක්ඛාපි ච අට්ඨිමෙ;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං පෙසලා [සෙලා (ස්යා. පී.)] භික්ඛුනී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
පෙසලාථෙරියාපදානං දසමං.
ඛත්තියාවග්ගො චතුත්ථො.
තස්සුද්දානං –
ඛත්තියා ¶ බ්රාහ්මණී චෙව, තථා උප්පලදායිකා;
සිඞ්ගාලමාතා සුක්කා ච, අභිරූපා අඩ්ඪකාසිකා.
පුණ්ණා ච අම්බපාලී ච, පෙසලාති ච තා දස;
ගාථායො ද්විසතානෙත්ථ, ද්විචත්තාලීස චුත්තරි.
අථ ¶ වග්ගුද්දානං –
සුමෙධා එකූපොසථා, කුණ්ඩලකෙසී ඛත්තියා;
සහස්සං තිසතා ගාථා, සත්තතාලීස පිණ්ඩිතා.
සහ උද්දානගාථාහි, ගණිතායො විභාවිභි;
සහස්සං තිසතං ගාථා, සත්තපඤ්ඤාසමෙව චාති.
ථෙරිකාපදානං සමත්තං.
අපදානපාළි සමත්තා.