📜
5. මඞ්ගලබුද්ධවංසො
කොණ්ඩඤ්ඤස්ස අපරෙන, මඞ්ගලො නාම නායකො;
තමං ලොකෙ නිහන්ත්වාන, ධම්මොක්කමභිධාරයි.
අතුලාසි ¶ පභා තස්ස, ජිනෙහඤ්ඤෙහි උත්තරිං;
චන්දසූරියපභං හන්ත්වා, දසසහස්සී විරොචති.
සොපි බුද්ධො පකාසෙසි, චතුරො සච්චවරුත්තමෙ;
තෙ තෙ සච්චරසං පීත්වා, විනොදෙන්ති මහාතමං.
පත්වාන ¶ බොධිමතුලං, පඨමෙ ධම්මදෙසනෙ;
කොටිසතසහස්සානං, ධම්මාභිසමයො අහු.
සුරින්දදෙවභවනෙ ¶ , බුද්ධො ධම්මමදෙසයි;
තදා කොටිසහස්සානං [නවකොටිසහස්සානං (සී.)], දුතියො සමයො අහු.
යදා සුනන්දො චක්කවත්තී, සම්බුද්ධං උපසඞ්කමි;
තදා ආහනි සම්බුද්ධො, ධම්මභෙරිං වරුත්තමං.
සුනන්දස්සානුචරා ජනතා, තදාසුං නවුතිකොටියො;
සබ්බෙපි තෙ නිරවසෙසා, අහෙසුං එහි භික්ඛුකා.
සන්නිපාතා තයො ආසුං, මඞ්ගලස්ස මහෙසිනො;
කොටිසතසහස්සානං, පඨමො ආසි සමාගමො.
දුතියො කොටිසතසහස්සානං, තතියො නවුතිකොටිනං;
ඛීණාසවානං විමලානං, තදා ආසි සමාගමො.
අහං තෙන සමයෙන, සුරුචී නාම බ්රාහ්මණො;
අජ්ඣායකො මන්තධරො, තිණ්ණං වෙදාන පාරගූ.
තමහං ¶ උපසඞ්කම්ම, සරණං ගන්ත්වාන සත්ථුනො;
සම්බුද්ධප්පමුඛං සඞ්ඝං, ගන්ධමාලෙන පූජයිං;
පූජෙත්වා ගන්ධමාලෙන, ගවපානෙන තප්පයිං.
සොපි මං බුද්ධො බ්යාකාසි, මඞ්ගලො ද්විපදුත්තමො;
‘‘අපරිමෙය්යිතො කප්පෙ, අයං බුද්ධො භවිස්සති.
‘‘පධානං ¶ පදහිත්වාන…පෙ… ¶ හෙස්සාම සම්මුඛා ඉමං’’.
තස්සාපි වචනං සුත්වා, භිය්යො චිත්තං පසාදයිං;
උත්තරිං වතමධිට්ඨාසිං, දස පාරමිපූරියා.
තදා පීතිමනුබ්රූහන්තො, සම්බොධිවරපත්තියා;
බුද්ධෙ දත්වාන මං ගෙහං, පබ්බජිං තස්ස සන්තිකෙ.
සුත්තන්තං ¶ විනයඤ්චාපි, නවඞ්ගං සත්ථුසාසනං;
සබ්බං පරියාපුණිත්වා, සොභයිං ජිනසාසනං.
තත්ථප්පමත්තො විහරන්තො, බ්රහ්මං භාවෙත්ව භාවනං;
අභිඤ්ඤාපාරමිං ගන්ත්වා, බ්රහ්මලොකමගච්ඡහං.
උත්තරං ¶ නාම නගරං, උත්තරො නාම ඛත්තියො;
උත්තරා නාම ජනිකා, මඞ්ගලස්ස මහෙසිනො.
නවවස්සසහස්සානි ¶ , අගාරං අජ්ඣ සො වසි;
යසවා සුචිමා සිරීමා, තයො පාසාදමුත්තමා.
සමතිංසසහස්සානි, නාරියො සමලඞ්කතා;
යසවතී නාම නාරී, සීවලො නාම අත්රජො.
නිමිත්තෙ චතුරො දිස්වා, අස්සයානෙන නික්ඛමි;
අනූනඅට්ඨමාසානි, පධානං පදහී ජිනො.
බ්රහ්මුනා යාචිතො සන්තො, මඞ්ගලො නාම නායකො;
වත්ති චක්කං මහාවීරො, වනෙ සිරීවරුත්තමෙ.
සුදෙවො ධම්මසෙනො ච, අහෙසුං අග්ගසාවකා;
පාලිතො නාමුපට්ඨාකො, මඞ්ගලස්ස මහෙසිනො.
සීවලා ච අසොකා ච, අහෙසුං අග්ගසාවිකා;
බොධි තස්ස භගවතො, නාගරුක්ඛොති වුච්චති.
නන්දො චෙව විසාඛො ච, අහෙසුං අග්ගුපට්ඨකා;
අනුලා චෙව සුතනා ච, අහෙසුං අග්ගුපට්ඨිකා.
අට්ඨාසීති රතනානි, අච්චුග්ගතො මහාමුනි;
තතො නිද්ධාවතී රංසී, අනෙකසතසහස්සියො.
නවුතිවස්සසහස්සානි, ආයු විජ්ජති තාවදෙ;
තාවතා තිට්ඨමානො සො, තාරෙසි ජනතං බහුං.
යථාපි සාගරෙ ඌමී, න සක්කා තා ගණෙතුයෙ;
තථෙව සාවකා තස්ස, න සක්කා තෙ ගණෙතුයෙ.
යාව ¶ අට්ඨාසි සම්බුද්ධො, මඞ්ගලො ලොකනායකො;
න ¶ තස්ස සාසනෙ අත්ථි, සකිලෙසමරණං [සංකිලෙසමරණං (සී.)] තදා.
ධම්මොක්කං ¶ ධාරයිත්වාන, සන්තාරෙත්වා මහාජනං;
ජලිත්වා ධූමකෙතූව, නිබ්බුතො සො මහායසො.
සඞ්ඛාරානං ¶ සභාවත්ථං, දස්සයිත්වා සදෙවකෙ;
ජලිත්වා අග්ගික්ඛන්ධොව, සූරියො අත්ථඞ්ගතො යථා.
උය්යානෙ වස්සරෙ නාම, බුද්ධො නිබ්බායි මඞ්ගලො;
තත්ථෙවස්ස ජිනථූපො, තිංසයොජනමුග්ගතොති.
මඞ්ගලස්ස භගවතො වංසො තතියො.