📜
9. අනොමදස්සීබුද්ධවංසො
සොභිතස්ස ¶ අපරෙන, සම්බුද්ධො ද්විපදුත්තමො;
අනොමදස්සී අමිතයසො, තෙජස්සී දුරතික්කමො.
සො ඡෙත්වා බන්ධනං සබ්බං, විද්ධංසෙත්වා තයො භවෙ;
අනිවත්තිගමනං මග්ගං, දෙසෙසි දෙවමානුසෙ.
සාගරොව අසඞ්ඛොභො, පබ්බතොව දුරාසදො;
ආකාසොව අනන්තො සො, සාලරාජාව ඵුල්ලිතො.
දස්සනෙනපි තං බුද්ධං, තොසිතා හොන්ති පාණිනො;
බ්යාහරන්තං ගිරං සුත්වා, අමතං පාපුණන්ති තෙ.
ධම්මාභිසමයො ¶ තස්ස, ඉද්ධො ඵීතො තදා අහු;
කොටිසතානි අභිසමිංසු, පඨමෙ ධම්මදෙසනෙ.
තතො පරං අභිසමයෙ, වස්සන්තෙ ධම්මවුට්ඨියො;
අසීතිකොටියොභිසමිංසු, දුතියෙ ධම්මදෙසනෙ.
තතොපරඤ්හි ¶ වස්සන්තෙ, තප්පයන්තෙ ච පාණිනං;
අට්ඨසත්තතිකොටීනං, තතියාභිසමයො අහු.
සන්නිපාතා තයො ආසුං, තස්සාපි ච මහෙසිනො;
අභිඤ්ඤාබලප්පත්තානං, පුප්ඵිතානං විමුත්තියා.
අට්ඨසතසහස්සානං, සන්නිපාතො තදා අහු;
පහීනමදමොහානං, සන්තචිත්තාන තාදිනං.
සත්තසතසහස්සානං ¶ , දුතියො ආසි සමාගමො;
අනඞ්ගණානං විරජානං, උපසන්තාන තාදිනං.
ඡන්නං සතසහස්සානං, තතියො ආසි සමාගමො;
අභිඤ්ඤාබලප්පත්තානං, නිබ්බුතානං තපස්සිනං.
අහං තෙන සමයෙන, යක්ඛො ආසිං මහිද්ධිකො;
නෙකානං යක්ඛකොටීනං, වසවත්තිම්හි ඉස්සරො.
තදාපි තං බුද්ධවරං, උපගන්ත්වා මහෙසිනං;
අන්නපානෙන තප්පෙසිං, සසඞ්ඝං ලොකනායකං.
සොපි මං තදා බ්යාකාසි, විසුද්ධනයනො මුනි;
‘‘අපරිමෙය්යිතො කප්පෙ, අයං බුද්ධො භවිස්සති.
‘‘පධානං ¶ පදහිත්වාන…පෙ… ¶ හෙස්සාම සම්මුඛා ඉමං’’.
තස්සාපි වචනං සුත්වා, හට්ඨො සංවිග්ගමානසො;
උත්තරිං වතමධිට්ඨාසිං, දසපාරමිපූරියා.
නගරං ¶ චන්දවතී නාම, යසවා නාම ඛත්තියො;
මාතා යසොධරා නාම, අනොමදස්සිස්ස සත්ථුනො.
දසවස්සසහස්සානි, අගාරං අජ්ඣ සො වසි;
සිරී උපසිරී වඩ්ඪො, තයො පාසාදමුත්තමා.
තෙවීසතිසහස්සානි, නාරියො සමලඞ්කතා;
සිරිමා නාම සා නාරී, උපවාණො නාම අත්රජො.
නිමිත්තෙ චතුරො දිස්වා, සිවිකායාභිනික්ඛමි;
අනූනදසමාසානි, පධානං පදහී ජිනො.
බ්රහ්මුනා ¶ ¶ යාචිතො සන්තො, අනොමදස්සී මහාමුනි;
වත්ති චක්කං මහාවීරො, උය්යානෙ සො සුදස්සනෙ [සුදස්සනුය්යානමුත්තමෙ (ස්යා. කං.)].
නිසභො ච අනොමො ච [අසොකො ච (සී.)], අහෙසුං අග්ගසාවකා;
වරුණො නාමුපට්ඨාකො, අනොමදස්සිස්ස සත්ථුනො.
සුන්දරී ච සුමනා ච, අහෙසුං අග්ගසාවිකා;
බොධි තස්ස භගවතො, අජ්ජුනොති පවුච්චති.
නන්දිවඩ්ඪො සිරිවඩ්ඪො, අහෙසුං අග්ගුපට්ඨකා;
උප්පලා චෙව පදුමා ච, අහෙසුං අග්ගුපට්ඨිකා.
අට්ඨපණ්ණාසරතනං ¶ , අච්චුග්ගතො මහාමුනි;
පභා නිද්ධාවතී තස්ස, සතරංසීව උග්ගතො.
වස්සසතසහස්සානි, ආයු විජ්ජති තාවදෙ;
තාවතා තිට්ඨමානො සො, තාරෙසි ජනතං බහුං.
සුපුප්ඵිතං පාවචනං, අරහන්තෙහි තාදිහි;
වීතරාගෙහි විමලෙහි, සොභිත්ථ ජිනසාසනං.
සො ච සත්ථා අමිතයසො, යුගානි තානි අතුලියානි;
සබ්බං තමන්තරහිතං, නනු රිත්තා සබ්බසඞ්ඛාරා.
අනොමදස්සී ජිනො සත්ථා, ධම්මාරාමම්හි නිබ්බුතො;
තත්ථෙවස්ස ජිනථූපො, උබ්බෙධො පඤ්චවීසතීති.
අනොමදස්සිස්ස භගවතො වංසො සත්තමො.