📜

1. දිවාසෙය්යවිනිච්ඡයකථා

1. තත්ථ දිවාසෙය්යාති දිවානිපජ්ජනං. තත්රායං විනිච්ඡයො – ‘‘අනුජානාමි, භික්ඛවෙ, දිවා පටිසල්ලීයන්තෙන ද්වාරං සංවරිත්වා පටිසල්ලීයිතු’’න්ති (පාරා. 77) වචනතො දිවා නිපජ්ජන්තෙන ද්වාරං සංවරිත්වා නිපජ්ජිතබ්බං. එත්ථ ච කිඤ්චාපි පාළියං ‘‘අයං නාම ආපත්තී’’ති න වුත්තා, විවරිත්වා නිපන්නදොසෙන පන උප්පන්නෙ වත්ථුස්මිං ද්වාරං සංවරිත්වා නිපජ්ජිතුං අනුඤ්ඤාතත්තා අසංවරිත්වා නිපජ්ජන්තස්ස අට්ඨකථායං දුක්කටං (පාරා. අට්ඨ. 1.77) වුත්තං. භගවතො හි අධිප්පායං ඤත්වා උපාලිත්ථෙරාදීහි අට්ඨකථා ඨපිතා. ‘‘අත්ථාපත්ති දිවා ආපජ්ජති, නො රත්ති’’න්ති (පරි. 323) ඉමිනාපි චෙතං සිද්ධං.

2. කීදිසං පන ද්වාරං සංවරිතබ්බං, කීදිසං න සංවරිතබ්බං? රුක්ඛපදරවෙළුපදරකිලඤ්ජපණ්ණාදීනං යෙන කෙනචි කවාටං කත්වා හෙට්ඨා උදුක්ඛලෙ උපරි උත්තරපාසකෙ ච පවෙසෙත්වා කතං පරිවත්තකද්වාරමෙව සංවරිතබ්බං. අඤ්ඤං ගොරූපානං වජෙසු විය රුක්ඛසූචිකණ්ටකද්වාරං, ගාමථකනකං චක්කලකයුත්තද්වාරං, ඵලකෙසු වා කිටිකාසු වා ද්වෙ තීණි චක්කලකානි යොජෙත්වා කතං සංසරණකිටිකද්වාරං, ආපණෙසු විය කතං උග්ඝාටනකිටිකද්වාරං, ද්වීසු තීසු ඨානෙසු වෙළුසලාකා ගොප්ඵෙත්වා පණ්ණකුටීසු කතං සලාකහත්ථකද්වාරං, දුස්සසාණිද්වාරන්ති එවරූපං ද්වාරං න සංවරිතබ්බං. පත්තහත්ථස්ස කවාටප්පණාමනෙ පන එකං දුස්සසාණිද්වාරමෙව අනාපත්තිකරං, අවසෙසානි පණාමෙන්තස්ස ආපත්ති. දිවා පටිසල්ලීයන්තස්ස පන පරිවත්තකද්වාරමෙව ආපත්තිකරං, සෙසානි සංවරිත්වා වා අසංවරිත්වා වා නිපජ්ජන්තස්ස ආපත්ති නත්ථි, සංවරිත්වා පන නිපජ්ජිතබ්බං, එතං වත්තං.

3. පරිවත්තකද්වාරං කිත්තකෙන සංවුතං හොති? සූචිඝටිකාසු දින්නාසු සංවුතමෙව හොති. අපිච ඛො සූචිමත්තෙපි දින්නෙ වට්ටති, ඝටිකාමත්තෙපි දින්නෙ වට්ටති, ද්වාරබාහං ඵුසිත්වා ඨපිතමත්තෙපි වට්ටති, ඊසකං අඵුසිතෙපි වට්ටති, සබ්බන්තිමෙන විධිනා යාවතා සීසං නප්පවිසති, තාවතා අඵුසිතෙපි වට්ටති. සචෙ බහූනං වළඤ්ජනට්ඨානං හොති, භික්ඛුං වා සාමණෙරං වා ‘‘ද්වාරං, ආවුසො, ජග්ගාහී’’ති වත්වාපි නිපජ්ජිතුං වට්ටති. අථ භික්ඛූ චීවරකම්මං වා අඤ්ඤං වා කිඤ්චි කරොන්තා නිසින්නා හොන්ති, ‘‘එතෙ ද්වාරං ජග්ගිස්සන්තී’’ති ආභොගං කත්වාපි නිපජ්ජිතුං වට්ටති. කුරුන්දට්ඨකථායං පන ‘‘උපාසකම්පි ආපුච්ඡිත්වා වා ‘එස ජග්ගිස්සතී’ති ආභොගං කත්වා වා නිපජ්ජිතුං වට්ටති, කෙවලං භික්ඛුනිං වා මාතුගාමං වා ආපුච්ඡිතුං න වට්ටතී’’ති වුත්තං, තං යුත්තං. එවං සබ්බත්ථපි යො යො ථෙරවාදො වා අට්ඨකථාවාදො වා පච්ඡා වුච්චති, සො සොව පමාණන්ති ගහෙතබ්බං.

4. අථ ද්වාරස්ස උදුක්ඛලං වා උත්තරපාසකො වා භින්නො හොති අට්ඨපිතො වා, සංවරිතුං න සක්කොති, නවකම්මත්ථං වා පන ඉට්ඨකපුඤ්ජො වා මත්තිකාදීනං වා රාසි අන්තොද්වාරෙ කතො හොති, අට්ටං වා බන්ධන්ති, යථා සංවරිතුං න සක්කොති. එවරූපෙ අන්තරායෙ සති අසංවරිත්වාපි නිපජ්ජිතුං වට්ටති. යදි පන කවාටං නත්ථි, ලද්ධකප්පමෙව. උපරි සයන්තෙන නිස්සෙණිං ආරොපෙත්වා නිපජ්ජිතබ්බං. සචෙ නිස්සෙණිමත්ථකෙ ථකනකං හොති, ථකෙත්වාපි නිපජ්ජිතබ්බං. ගබ්භෙ නිපජ්ජන්තෙන ගබ්භද්වාරං වා පමුඛද්වාරං වා යං කිඤ්චි සංවරිත්වා නිපජ්ජිතුං වට්ටති. සචෙ එකකුට්ටකෙ ගෙහෙ ද්වීසු පස්සෙසු ද්වාරානි කත්වා වළඤ්ජන්ති, ද්වෙපි ද්වාරානි ජග්ගිතබ්බානි, තිභූමකෙපි පාසාදෙ ද්වාරං ජග්ගිතබ්බමෙව. සචෙ භික්ඛාචාරා පටික්කම්ම ලොහපාසාදසදිසං පාසාදං බහූ භික්ඛූ දිවාවිහාරත්ථං පවිසන්ති, සඞ්ඝත්ථෙරෙන ද්වාරපාලස්ස ‘‘ද්වාරං ජග්ගාහී’’ති වත්වා වා ‘‘ද්වාරජග්ගනං නාම එතස්ස භාරො’’ති ආභොගං කත්වා වා පවිසිත්වා නිපජ්ජිතබ්බං. යාව සඞ්ඝනවකෙන එවමෙව කාතබ්බං. පුරෙ පවිසන්තානං ‘‘ද්වාරජග්ගනං නාම පච්ඡිමානං භාරො’’ති එවං ආභොගං කාතුම්පි වට්ටති. අනාපුච්ඡා වා ආභොගං අකත්වා වා අන්තොගබ්භෙ වා අසංවුතද්වාරෙ බහි වා නිපජ්ජන්තානං ආපත්ති. ගබ්භෙ වා බහි වා නිපජ්ජනකාලෙපි ‘‘ද්වාරජග්ගනං නාම මහාද්වාරෙ ද්වාරපාලස්ස භාරො’’ති ආභොගං කත්වා නිපජ්ජිතුං වට්ටතියෙව. එවං ලොහපාසාදාදීසු ආකාසතලෙ නිපජ්ජන්තෙනපි ද්වාරං සංවරිතබ්බමෙව.

අයඤ්හෙත්ථ සඞ්ඛෙපො – ඉදං දිවාපටිසල්ලීයනං යෙන කෙනචි පරික්ඛිත්තෙ සද්වාරබන්ධෙ ඨානෙ කථිතං, තස්මා අබ්භොකාසෙ වා රුක්ඛමූලෙ වා මණ්ඩපෙ වා යත්ථ කත්ථචි සද්වාරබන්ධෙ නිපජ්ජන්තෙන ද්වාරං සංවරිත්වාව නිපජ්ජිතබ්බං. සචෙ මහාපරිවෙණං හොති මහාබොධියඞ්ගණලොහපාසාදඞ්ගණසදිසං බහූනං ඔසරණට්ඨානං, යත්ථ ද්වාරං සංවුතම්පි සංවුතට්ඨානෙ න තිට්ඨති, ද්වාරං අලභන්තා පාකාරං ආරුහිත්වාපි විචරන්ති, තත්ථ සංවරණකිච්චං නත්ථි. රත්තිං ද්වාරං විවරිත්වා නිපන්නො අරුණෙ උග්ගතෙ වුට්ඨාති, අනාපත්ති. සචෙ පන පබුජ්ඣිත්වා පුන සුපති, ආපත්ති. යො පන ‘‘අරුණෙ උග්ගතෙ වුට්ඨහිස්සාමී’’ති පරිච්ඡින්දිත්වාව ද්වාරං අසංවරිත්වා රත්තිං නිපජ්ජති, යථාපරිච්ඡෙදමෙව වුට්ඨාති, තස්ස ආපත්තියෙව. මහාපච්චරියං පන ‘‘එවං නිපජ්ජන්තො අනාදරියදුක්කටාපි න මුච්චතී’’ති වුත්තං.

5. යො පන බහුදෙව රත්තිං ජග්ගිත්වා අද්ධානං වා ගන්ත්වා දිවා කිලන්තරූපො මඤ්චෙ නිසින්නො පාදෙ භූමිතො අමොචෙත්වාව නිද්දාවසෙන නිපජ්ජති, තස්ස අනාපත්ති. සචෙ ඔක්කන්තනිද්දො අජානන්තොපි පාදෙ මඤ්චකං ආරොපෙති, ආපත්තියෙව. නිසීදිත්වා අපස්සාය සුපන්තස්ස අනාපත්ති. යොපි ච ‘‘නිද්දං විනොදෙස්සාමී’’ති චඞ්කමන්තො පතිත්වා සහසා වුට්ඨාති, තස්සපි අනාපත්ති. යො පන පතිත්වා තත්ථෙව සයති, න වුට්ඨාති, තස්ස ආපත්ති.

කො මුච්චති, කො න මුච්චතීති? මහාපච්චරියං තාව ‘‘එකභඞ්ගෙන නිපන්නකො එව මුච්චති. පාදෙ පන භූමිතො මොචෙත්වා නිපන්නොපි යක්ඛගහිතකොපි විසඤ්ඤීභූතොපි න මුච්චතී’’ති වුත්තං. කුරුන්දට්ඨකථායං පන ‘‘බන්ධිත්වා නිපජ්ජාපිතොව මුච්චතී’’ති වුත්තං. මහාඅට්ඨකථායං පන ‘‘යො චඞ්කමන්තො මුච්ඡිත්වා පතිතො තත්ථෙව සුපති, තස්සපි අවිසයතාය ආපත්ති න දිස්සති. ආචරියා පන එවං න කථයන්ති, තස්මා ආපත්තියෙවාති මහාපදුමත්ථෙරෙන වුත්තං. ද්වෙ පන ජනා ආපත්තිතො මුච්චන්තියෙව, යො ච යක්ඛගහිතකො, යො ච බන්ධිත්වා නිපජ්ජාපිතො’’ති.

ඉති පාළිමුත්තකවිනයවිනිච්ඡයසඞ්ගහෙ

දිවාසෙය්යවිනිච්ඡයකථා සමත්තා.