📜
๒๒. ทฺวาวีสติโม ปริจฺเฉโท
าณทสฺสนวิสุทฺธินิทฺเทสวณฺณนา
๑๓๑๙-๒๒. อาวชฺชนสฺส หิตํ อาวชฺชนิยํ, ตํ านํ เอตสฺสาติ อาวชฺชนิยานํ, โคตฺรภูติ อตฺโถ. ตํ โคตฺรภุจิตฺตํ ¶ มคฺคจิตฺตสฺส อาวชฺชนิยานตฺตา. ปฏิปทาาณทสฺสนํ กุทาจนํ น จ ภชติ, ตเถว าณทสฺสนวิสุทฺธึ กุทาจนํ น ภชเตว. อุภินฺนํ าณานํ อนฺตรา เอกํ อพฺโพหาริกํ โวหาเร นิยุตฺตนฺติ โวหาริกํ, น โวหาริกํ อพฺโพหาริกํ. วิปสฺสนาย โสตสฺมึ วิปสฺสนาย โสเต ปติตตฺตา วิปสฺสนา นาม โวหริตพฺพา. ตโต นิพฺพานโต.
๑๓๒๕. สูรํ ติกฺขํ วิปสฺสนนฺติ โคตฺรภุจิตฺตํ สนฺธายาห.
๑๓๒๖-๙. วิสงฺขารนฺติ สงฺขาเรหิ วิคตํ. ปมาวชฺชนฺเจวาติ ปมาวชฺชนํ วิย. ปมาโภคตาปิ จาติ ปมมนสิการา วิย. มคฺคสฺส อนนฺตราทีหิ ปจฺจเยหิ. ตสฺสาติ มคฺคสฺส. สิขาปตฺตาย ตาย วิปสฺสนาย มุทฺธมฺหิ มตฺถเก. อนาวตฺตนฺติ อนิวตฺตํ.
๑๓๓๐-๓. เอเกน ¶ อาวชฺชเนน เอกิสฺสาเยว วีถิยา. อนุโลมโคตฺรภุเจตสนฺติ อนุโลมโคตฺรภุจิตฺตานํ นานารมฺมณตา วุตฺตา. ตํ โคตฺรภุจิตฺตํ อนาวชฺชนมฺปิ มคฺคสฺส อาวชฺชนฏฺาเน ตฺวา. สฺํ ทตฺวา วิยาติ ‘‘อหํ นิพฺพานํ อารมฺมณํ กโรมิ, ตฺวมฺปิ ตเมวารมฺมณํ กโรหิ’’ อิติ สฺํ ทตฺวา วิยาติ อธิปฺปาโย. สฺิตนฺติ สฺํ. กทาจิปิ อนิพฺพิทฺธปุพฺพํ มคฺโค เอส เอโส มคฺโค ปุพฺเพ อนิพฺพิทฺธปุพฺโพ.
๑๓๓๘. อเนเกสํ อานิสํสานํ ทายเกน อาทิมคฺเคน สํยุตฺตํ. ปมมคฺคาณํ.
๑๓๔๑. เอกสฺสาเสวนํ ¶ นตฺถิ เอกสฺส จิตฺตุปฺปาทสฺส อาเสวนปจฺจโย นตฺถิ, ตสฺมา การณา ทฺเว จิตฺตุปฺปาทา อนุโลมกา. เตหีติ จิตฺตุปฺปาเทหิ อาเสวนปจฺจยํ ลทฺธา ลภิตฺวา ตติยํ จิตฺตํ โคตฺรภุ โหติ.
๑๓๔๕-๗. มคฺคเปกฺขนเหตุ ยสฺส อาวชฺชนมนโส, ตํ มคฺคเปกฺขนเหตุกํ. ตสฺมึ นิรุทฺเธติ ตสฺมึ อาวชฺชนจิตฺเต นิรุทฺเธ มคฺคสฺส ปจฺจเวกฺขณสฺิตานิ สตฺต ชวนานิ ปฏิปาฏิยา ชายนฺเต. ปจฺจเวกฺขณาณานิ เอกูนวีสติ โหนฺติ.
๑๓๕๑. ตโต ตทา วิปสฺสนาวีถึ โอตรติ. ทุติยมคฺคาณํ.
๑๓๖๑. มูลฆาตนฺติ มูลฆาตนํ. ตติยมคฺคาณํ.
๑๓๖๓. อนาวตฺติสภาวโตติ อนิวตฺตโต. จตุตฺถมคฺคาณํ.
อิติ อภิธมฺมาวตารฏีกาย
าณทสฺสนวิสุทฺธินิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺิตา.
ทฺวาวีสติโม ปริจฺเฉโท.