📜
เวตุลฺลวาทสฺส ปมนิคฺคโห
โวหารกติสฺสรฺโ กาเล (๗๕๘-๗๘๐-พุ-ว) อภยคิริวาสิโน ธมฺมรุจินิกายิกา ปุพฺเพ วุตฺตปฺปกาเรน สาสนวินาสนตฺถาย ภิกฺขุเวสธารีหิ เวตุลฺลวาทิพฺราหฺมเณหิ รจิตํ เวตุลฺลปิฏกํ สมฺปฏิคฺคเหตฺวา ‘‘อิทํ พุทฺธภาสิต’’นฺติ ทสฺเสนฺติ. ตํ มหาวิหารวาสิโน เถรวาทิกา ธมฺมวินเยน สํสนฺเทตฺวา อธมฺมวาโทติ ปฏิกฺขิปึสุ. ตํ สุตฺวา ราชา สพฺพสตฺถปารคุํ กปิลํ นาม อมจฺจํ เปเสตฺวา วินิจฺฉยํ การาเปตฺวา อพุทฺธภาสิตภาวํ ตฺวา สพฺพํ เวตุลฺลโปตฺถกํ ฌาเปตฺวา ตลฺลทฺธิเก จ ปาปภิกฺขู นิคฺคเหตฺวา พุทฺธสาสนํ โชเตสิ [นิกายสงฺคเห ๑๒-ปิฏฺเ]. วุตฺตฺเหตํ มหาวํเส –
‘‘เวตุลฺลวาทํ มทฺทิตฺวา, กาเรตฺวา ปาปนิคฺคหํ;
กปิเลน อมจฺเจน, สาสนํ โชตยี จ โส’’ติ.