📜

มรมฺมรฏฺิกภาวกถา

เอกจฺเจ ปน มรมฺมรฏฺิกา ‘‘อาจริยพุทฺธโฆโส มรมฺมรฏฺเ สถุํ นาม นครโต สีหฬทีปํ คนฺตฺวา สงฺคหฏฺกถาโย อกาสี’’ติ วทนฺติ. ตํ ธมฺมานนฺเทน อนุชานิตฺวา ‘‘ตมฺปิ โถกํ ยุตฺติสมฺปนฺนํ, อหํ เอวํ สทฺทหามิ ‘พุทฺธโฆโส ทกฺขิณอินฺทิยรฏฺเ เตลงฺคชาติโก’ติ, เตลงฺคชาติกา จ พหู ชนา มรมฺมรฏฺเ จ อินฺโทจิน รฏฺเ จ คนฺตฺวา วสนฺติ, ตลฺหิง? อิติ โวหาโร จ ตโตเยว เตลงฺคปทโต อุปฺปนฺโน. ตถา ‘พุทฺธโฆโส อฏฺกถาโย กตฺวา สีหฬทีปโต มรมฺมรฏฺํ คนฺตฺวา ปจฺฉิมภาเค ตตฺเถว วสี’ติปิ คเหตุํ สกฺกา, ตสฺส หิ คนฺถา มรมฺมรฏฺเ สีหฬรฏฺโตปิ สุรกฺขิตตรา โหนฺตี’’ติ จ วตฺวา ปติฏฺาปิตํ.