📜
ธมฺมรุจินิกายุปฺปตฺติ
ตทา จ ราชา อภยคิริวาสีสุเยว ภิกฺขูสุ วิเสสโต ปสนฺโน หุตฺวา เตเยว จตูหิ ปจฺจเยหิ ปวาเรตฺวา ปคฺคณฺหาติ, ราชมหามตฺตาทโยปิ อภิฺาตา อภิฺาตา พหู ชนา ตสฺมิฺจ อาราเม อฺตฺถ จ พหู อาวาเส กตฺวา เตสํ เทนฺติ. เอวํ อภยคิริวาสิโน ภิกฺขู พหูนํ อภิฺาตชนานํ สกฺกตา เจว โหนฺติ ปูชิตา จ มานิตา จ. ปุน จ อภยคิริวาสิโน พหลมสฺสุติสฺสตฺเถราทโยอินฺทิยรฏฺโต อาคตํ วชฺชิปุตฺตกคณปริยาปนฺนสฺส ธมฺมรุจินิกายสฺส ธมฺมวินยภูตํ สกฺกตภาสาโรปิตํ ¶ อภินวมฺปิ ปิฏกํ สมฺปฏิจฺฉนฺติ [มหาวํเส ๓๓, ๙๙ คาถาสุ. นิกายสงฺคเห], เตน เตปิ ธมฺมรุจินิกายิกา นาม อเหสุํ. อิทํ สีหฬทีเป สาสนปริหานิยา ทุติยํ การณํ.