📜
อภินีหารทีปนีคาถา
วเทถ ตสฺสีธ อนปฺปกํ คุณํ,
น เตน ตุลฺโย ปรโม จ วิชฺชติ;
กึ ตํ คุณํ ตํ สทิเสน ทินฺนํ,
สยํกตํ กินฺนุ อธิจฺจลทฺธํ.
นาธิจฺจลทฺธํ น จ ปุพฺพพุทฺธา,
พฺรหฺมาทินํ สมฺมุติยา พหูนํ;
สยํกเตเนว อโนปเมน,
ทานาทินา ลทฺธมิทํ วิปากํ.
อิโต จตุนฺนํ อสงฺขิยานํ,
สตํสหสฺสานธิกานมตฺถเก;
กปฺเป อตีตมฺหิ สุเมธตาปโส,
เวหายสํ คจฺฉติ อิทฺธิยา ตทา.
ทิปงฺกโร นาม ชิโน สสงฺโฆ,
รมฺมํ ปุรํ ยาติ วิโรจมาโน;
มนุสฺสเทเวหิภิปูชิยนฺโต,
สหสฺสรํสิ วิย ภาณุมา นเภ.
ตสฺสฺชสํ กาตุพหุสฺสหานํ,
พุทฺโธติ สุตฺวา สุมโน ปตีโต;
มมชฺช เทหํ ปนิมสฺส ทตฺวา,
พุทฺโธ อหํ เหสฺสมนาคเตทิโส.
ตสฺมิฺชเส กนฺทรตมฺหิ ปงฺเก,
กตฺวาน เสตุํ สยิ โส สเทหํ;
พุทฺโธ อยํ คจฺฉตุ ปิฏฺิยา มมํ,
โพธิสฺสเจ เหสฺสติ เม อนาคเต.
อุสฺสีสกํ ยาติ ชิโน หิ ตสฺส,
อชฺฌาสโย สิชฺฌติมสฺสนาคเต;
ตฺวาน พฺยากาสิ อเสสโต หิ,
พุทฺโธ อยํ เหสฺสตินาคเตสุ.
สุตฺวาน ปตฺโต ว มหาภิเสกํ,
ลทฺธํ ว โพธึ สมนุสฺสรนฺโต;
ปูเชตฺวา ยาเต มุนิเทวมานุเส,
อุฏฺาย โส สมฺมสิ ปารมี ทส.
ทฬฺหํ คเหตฺวา สมตึสปารมี,
สิกฺขตฺตยฺจสฺส ชินสฺส สนฺติเก;
กาตุํ สมตฺโถ ปิ ภวสฺส ปารํ,
สตฺเตสุ การฺุพลา ภวํ คโต.
อุปฺปนฺนุปฺปนฺนเก โส ชินวรมตุเล ปูชยิตฺวา อเสสํ พุทฺโธ เอโส หิ โอโส ภวติ นิยมโต พฺยากโต เตหิ เตหิ เตสํ เตสํ ชินานํ อจนมนุปมํ ปูชยิตฺวา สิเรน,
ตํ ตํ ทุกฺขํ สหิตฺวา สกลคุณททํ ปารมี ปูรยิตฺถ.