📜

สาธุชน-นิทฺเทส

๒๑๒.

กาย-กมฺมํ สุจิ เตสํ,

วาจา-กมฺมํ อนาวิลํ;

มโน-กมฺมํ สุจิ-สุทฺธํ,

ตาทิสา สุชนา นรา.

๒๑๓.

เสฏฺ-วิตฺตํ สุตํ ปฺา,

สทฺธนํ สตฺตธา โหตฺติ;

สทฺธา สีลํ สุตํ จาโค,

ปฺา เจว หิโรตฺตปฺปํ.

๒๑๔.

สทฺธมฺมาปิ จ สตฺเตว,

สทฺธา หิรี จ โอตฺตปฺปํ;

พาหุสฺสจฺจํ ธิโร เจว,

สติ ปฺา จ อิจฺเจวํ.

๒๑๕.

หิรี-โอตฺตปฺป-สมฺปนฺนา ,

สุกฺตฺก-ธมฺม-สมาหิตา;

สนฺโต สปฺปุริสา โลเก,

เทว-ธมฺมาติ วุจฺจเร.

๒๑๖.

สทฺโธ หิริมา โอตฺตปฺปี,

วีโร ปฺโ ส-คารโว;

ภพฺโพ อาปชฺชิตุํ พุทฺธึ,

วิรูฬฺหิฺจ วิปุลฺลตํ.

๒๑๗.

โย เว กตฺู กต-เวทิ ธีโร,

กลฺยาณ-มิตฺโต ทฬฺหอ-ภตฺโต จ โหติ;

ทุกฺขิตฺตสฺส สกฺกจฺจํ กโรติ กิจฺจํ,

ตถาวิธํ สปฺปุริสํ วทนฺติ.

๒๑๘.

มาตา-เปตฺติ-ภรํ ชนฺตุํ,

กุเล เชฏฺาปจายินํ;

สณฺหํ สขิล-สมฺภาสํ,

เปสุเณยปฺปหายินํ.

๒๑๙.

มจฺเฉร-วินเย ยุตฺตํ,

สจฺจํ โกธาภิตุํ นรํ;

ตํ เว เทวา ตาวตึสา,

อาหุ สปฺปุริโส อิติ.

๒๒๐.

อ-ปฺปมาเทน มฆวา,

เทวานํ เสฏฺตํ คโต;

อ-ปฺปมาทํ ปสํสนฺติ,

ปมาโท ครหิโต สทา.

๒๒๑.

ทานํ สีลํ ปริจฺจาคํ,

อาชฺชวํ มทฺทวํ ตปํ;

อ-โกธํ อ-วิหึสฺจ,

ขนฺตีจ อ-วิโรธนํ.

๒๒๒.

อิจฺเจเต กุสเล ธมฺเม,

ิเต ปสฺสามิ อตฺตนิ;

ตโต เม ชายเต ปีติ,

โสมนสฺสฺจนปฺปกํ.

๒๒๓.

นนุ เตเยว สนฺตา โน,

สาครา น กุลาจลา;

มนํปิ มริยาทํ เย,

สํวฏฺเฏปิ ชหนฺติ โน.

๒๒๔.

ปุปฺผ-คนฺโธ ปฏิวาตเมติ,

น จนฺทนํ ตคฺคร มลฺลิกา วา;

สตฺจ คนฺโธ ปฏิวาตเมติ,

สพฺพา ทิสา สปฺปุริโส ปวายติ.

๒๒๕.

เตปิ โลก-หิตา สตฺตา,

สูริโย จนฺทิมา อปิ;

อตฺถํ ปสฺส คมิสฺสนฺติ,

นิยโม เกน ลงฺฆเต.

๒๒๖.

สตฺถา เทว-มนุสฺสานํ,

วสี โสปิ มุนิสฺสโร;

คโตว นิพฺพุตึ สพฺเพ,

สงฺขารา น หิ สสฺสตา.

๒๒๗.

กเรยฺย กุสลํ สพฺพํ,

สิวํ นิพฺพานมาวหํ;

สเรยฺยอ อ-นิจฺจํ ขนฺธํ,

นิพฺพิทา-าณ-โคจรํ.

๒๒๘.

ยาตานุยายี จ ภวาหิ มาณว,

อลฺลฺจ ปาณึ ปริวชฺชยสฺสุ;

มา จสฺสุ มิตฺเตสุ กทาจิ ทุพฺภิ,

มา จ วสํ อ-สตีนํ คจฺฉ.

๒๒๙.

อ-สนฺธวํ นาปิ จ ทิฏฺ-ปุพฺพํ,

โย อาสเนนาปิ นิมนฺตเยยฺย;

ตสฺเสว อตฺถํ ปุริโส กเรยฺย,

ยาตานุยายีติตมาหุปณฺฑิตา.

๒๓๐.

ยสฺเสกรตฺติปิ ฆเร วเสยฺย,

ยตฺถนฺน-ปานํ ปุริโส ลเภยฺย;

น ตสฺส ปาปํ มนสาปิ จินฺเตยฺย,

อ-ทุพฺภ-ปาณิ ทหเต มิตฺต-ทุพฺโภ.

ตตีย สาธุนร

๒๓๑.

ยสฺส รุกฺขสฺส ฉายาย,

นิสีเทยฺย สเยยฺย วา;

น ตสฺส สาขํ ภฺเชยฺย,

มิตฺต-ทุพฺโภ หิ ปาปโก.

จตุตฺถ สาธุนร

๒๓๒.

ปุณฺณํปิ เจ มํ ปถวึ ธเนน,

ทชฺชิตฺถิยา ปุริโส สมฺมตาย;

สทฺธา ขณํ อติมฺเยฺย ตํปิ,

ตาสํ วสํ อ-สตีนํ น คจฺเฉ.

๒๓๓.

เอวํ โข ยาตํ อนุยายี โหติ,

อลฺลฺจ ปาณึ ทหเต ปุเนวํ;

อ-สตี จ สา โส ปน มิตฺตํ-ทุพฺโภ,

โส ธมฺมิโก โหหิ ชหสฺสุ อ-ธมฺมํ.