📜
๑๗. ปสาทกรธมฺมวคฺควณฺณนา
๓๖๖. อทฺธมิทนฺติ ¶ สนฺธิวเสน ปาฬิยํ รสฺสํ กตฺวา วุตฺตํ, ม-กาโร ปทสนฺธิกโรติ อาห – ‘‘อทฺธา อิท’’นฺติ. เอกํโส เอสาติ เอกํโส เหตุ ¶ เอส ลาภานํ. ปาปกํ นามาติ อปฺปกมฺปิ ปาปํ นาม พฺยตฺตํ เอกํเสน น กโรติ. ตถสฺสาติ ตถา สมฺมาปฏิปชฺชมานสฺส อสฺส. อารฺิกตฺตํ…เป… เตจีวริกตฺตนฺติ อิเมสํ ธุตธมฺมานํ คหเณเนว อิตเรสมฺปิ ตํสภาคานํ คหิตภาโว ทฏฺพฺโพ. ถาวรปฺปตฺตภาโวติ สาสเน ถิรภาวปฺปตฺติ เถรภาโว. อากปฺปสฺส สมฺปตฺตีติ ‘‘อฺโ เม อากปฺโป กรณีโย’’ติ เอวํ วุตฺตสฺส อากปฺปสฺส สมฺปตฺติ. โกลปุตฺตีติ โกลปุตฺติยนฺติ อาห – ‘‘กุลปุตฺตภาโว’’ติ. สมฺปนฺนรูปตาติ อุปธิสมฺปทา. วจนกิริยายาติ วจนปฺปโยคสฺส มธุรภาโว มฺชุสฺสรตา. เตนสฺส ลาโภ อุปฺปชฺชตีติ อิทํ น ลาภุปฺปาทนูปายทสฺสนปรํ, อถ โข เอวํ สมฺมาปฏิปชฺชมานสฺส อนิจฺฉนฺตสฺเสว ลาโภ อุปฺปชฺชตีติ ลาภสฺส อพฺยภิจารเหตุทสฺสนปรํ ทฏฺพฺพํ. ยถาห –
‘‘อากงฺเขยฺย เจ, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ ลาภี อสฺสํ จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปฺปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานนฺติ, สีเลสฺเววสฺส ปริปูรการี’’ติ (ม. นิ. ๑.๖๕).
ปสาทกรธมฺมวคฺควณฺณนา นิฏฺิตา.