📜
๒. อกุสลเปยฺยาลํ
๑๙๑-๒๐๐. ‘‘ทฺเวเม ¶ , ภิกฺขเว, ธมฺมา อกุสลา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา กุสลา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา สาวชฺชา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา อนวชฺชา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา ทุกฺขุทฺรยา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา สุขุทฺรยา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา ทุกฺขวิปากา… ทฺเวเม ¶ ¶ , ภิกฺขเว, ธมฺมา สุขวิปากา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา สพฺยาพชฺฌา… ทฺเวเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา อพฺยาพชฺฌา. กตเม ทฺเว? อกฺโกโธ จ อนุปนาโห จ… อมกฺโข จ อปฬาโส จ… อนิสฺสา จ อมจฺฉริยฺจ… อมายา จ อสาเยฺยฺจ… หิรี จ โอตฺตปฺปฺจ. อิเม โข, ภิกฺขเว, ทฺเว ธมฺมา อพฺยาพชฺฌา’’ติ.
อกุสลเปยฺยาลํ นิฏฺิตํ.