📜
(๑๒) ๒. อนฺธกวินฺทวคฺโค
๑. กุลูปกสุตฺตวณฺณนา
๑๑๑. ทุติยสฺส ¶ ปเม อสนฺถววิสฺสาสีติ อตฺตนา สทฺธึ สนฺถวํ อกโรนฺเตสุ วิสฺสาสํ อนาปชฺชนฺเตสุเยว วิสฺสาสํ กโรติ. อนิสฺสรวิกปฺปีติ ¶ อนิสฺสโรว สมาโน ‘‘อิมํ เทถ, อิมํ คณฺหถา’’ติ อิสฺสโร วิย วิกปฺเปติ. วิสฺสฏฺุปเสวีติ วิสฺสฏฺานิ ภินฺนกุลานิ ฆฏนตฺถาย อุปเสวติ. อุปกณฺณกชปฺปีติ กณฺณมูเล มนฺตํ คณฺหาติ. สุกฺกปกฺโข วุตฺตวิปริยาเยน เวทิตพฺโพ.
๒. ปจฺฉาสมณสุตฺตวณฺณนา
๑๑๒. ทุติเย ปตฺตปริยาปนฺนํ น คณฺหาตีติ อุปชฺฌาเย นิวตฺติตฺวา ิเต อตฺตโน ตุจฺฉปตฺตํ ทตฺวา ตสฺส ปตฺตํ น คณฺหาติ, ตโต วา ทียมานํ น คณฺหาติ. น นิวาเรตีติ อิทํ วจนํ อาปตฺติวีติกฺกมวจนํ นามาติ ¶ น ชานาติ. ตฺวา วาปิ, ‘‘ภนฺเต, เอวรูปํ นาม วตฺตุํ น วฏฺฏตี’’ติ น นิวาเรติ. กถํ โอปาเตตีติ ตสฺส กถํ ภินฺทิตฺวา อตฺตโน กถํ ปเวเสติ. ชโฬติ ชโฑ. เอฬมูโคติ ปคฺฆริตเขฬมุโข. ตติยํ อุตฺตานเมว.
๔. อนฺธกวินฺทสุตฺตวณฺณนา
๑๑๔. จตุตฺเถ สีลวา โหถาติ สีลวนฺตา โหถ. อารกฺขสติโนติ ทฺวารรกฺขิกาย สติยา สมนฺนาคตา. นิปกฺกสติโนติ ทฺวารรกฺขนเกเนว าเณน สมนฺนาคตสฺสติโน. สตารกฺเขน เจตสา สมนฺนาคตาติ สตารกฺเขน จิตฺเตน สมนฺนาคตา. อปฺปภสฺสาติ อปฺปกถา. สมฺมาทิฏฺิกาติ กมฺมสฺสกตชฺฌาน-วิปสฺสนามคฺค-ผลวเสน ปฺจวิธาย สมฺมาทิฏฺิยา สมนฺนาคตา. อปิจ ปจฺจเวกฺขณาณมฺปิ สมฺมาทิฏฺิเยวาติ เวทิตพฺพา.
๕. มจฺฉรินีสุตฺตวณฺณนา
๑๑๕. ปฺจเม ¶ อาวาสมจฺฉรินีติ อาวาสํ มจฺฉรายติ, ตตฺถ อฺเสํ วาสํ น สหติ. กุลมจฺฉรินีติ อุปฏฺากกุลํ มจฺฉรายติ, อฺเสํ ตตฺถ อุปสงฺกมนํ น สหติ. ลาภมจฺฉรินีติ ลาภํ มจฺฉรายติ, อฺเสํ ตํ อุปฺปชฺชนฺตํ น สหติ. วณฺณมจฺฉรินีติ คุณํ มจฺฉรายติ, อฺเสํ คุณกถํ น สหติ. ธมฺมมจฺฉรินีติ ¶ ปริยตฺติธมฺมํ มจฺฉรายติ, อฺเสํ ทาตุํ น อิจฺฉติ.
๖-๗. วณฺณนาสุตฺตาทิวณฺณนา
๑๑๖-๑๑๗. ฉฏฺเ ¶ สทฺธาเทยฺยํ วินิปาเตตีติ ปเรหิ สทฺธาย ทินฺนปิณฺฑปาตโต อคฺคํ อคฺคเหตฺวา ปรสฺส เทติ. สตฺตเม อิสฺสุกินีติ อิสฺสาย สมนฺนาคตา. เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานเมวาติ.
อนฺธกวินฺทวคฺโค ทุติโย.