📜
(๒๖) ๖. อุปสมฺปทาวคฺโค
๑-๓. อุปสมฺปาเทตพฺพสุตฺตาทิวณฺณนา
๒๕๑-๒๕๓. ฉฏฺสฺส ¶ ¶ ปเม อุปสมฺปาเทตพฺพนฺติ อุปชฺฌาเยน หุตฺวา อุปสมฺปาเทตพฺพํ. ทุติเย นิสฺสโย ทาตพฺโพติ อาจริเยน หุตฺวา นิสฺสโย ทาตพฺโพ. ตติเย สามเณโร อุปฏฺาเปตพฺโพติ อุปชฺฌาเยน หุตฺวา สามเณโร คเหตพฺโพ. อิติ อิมานิ ตีณิปิ สุตฺตานิ ปมโพธิยํ ขีณาสววเสน วุตฺตานิ. จตุตฺถาทีนิ อนุปทวณฺณนาโต อุตฺตานตฺถาเนว.
๑. สมฺมุติเปยฺยาลาทิวณฺณนา
๒๗๒. ภตฺตุทฺเทสกาทีนํ ¶ วินิจฺฉยกถา สมนฺตปาสาทิกาย วินยฏฺกถายํ (จูฬว. อฏฺ. ๓๒๕) วุตฺตนเยน เวทิตพฺพาติ. สมฺมโต น เปเสตพฺโพติ ปกติยา สมฺมโต ‘‘คจฺฉ ภตฺตานิ อุทฺทิสาหี’’ติ น เปเสตพฺโพ.
๒๗๓-๒๘๕. สาฏิยคฺคาหาปโกติ วสฺสิกสาฏิกาย คาหาปโก. ปตฺตคฺคาหาปโกติ ‘‘โย จ ตสฺสา ภิกฺขุปริสาย ปตฺตปริยนฺโต, โส ตสฺส ภิกฺขุโน ปทาตพฺโพ’’ติ เอตฺถ วุตฺตปตฺตคฺคาหาปโก.
๒๙๓-๓๐๒. อาชีวโกติ นคฺคปริพฺพาชโก. นิคณฺโติ ปุริมภาคปฺปฏิจฺฉนฺโน. มุณฺฑสาวโกติ นิคณฺสาวโก. ชฏิลโกติ ตาปโส. ปริพฺพาชโกติ ฉนฺนปริพฺพาชโก. มาคณฺฑิกาทโยปิ ติตฺถิยา เอว. เอเตสํ ปน สีเลสุ ปริปูรการิตาย อภาเวน สุกฺกปกฺโข น คหิโต. เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ.
มโนรถปูรณิยา องฺคุตฺตรนิกาย-อฏฺกถาย
ปฺจกนิปาตสฺส สํวณฺณนา นิฏฺิตา.
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส
องฺคุตฺตรนิกาเย
ฉกฺกนิปาต-อฏฺกถา
๑. ปมปณฺณาสกํ