📜
๔. ราคเปยฺยาลํ
๕๐๒. ‘‘ราคสฺส ¶ , ภิกฺขเว, อภิฺาย เอกาทส ธมฺมา ภาเวตพฺพา. กตเม เอกาทส? ปมํ ฌานํ, ทุติยํ ฌานํ, ตติยํ ¶ ฌานํ, จตุตฺถํ ฌานํ, เมตฺตาเจโตวิมุตฺติ, กรุณาเจโตวิมุตฺติ, มุทิตาเจโตวิมุตฺติ, อุเปกฺขาเจโตวิมุตฺติ, อากาสานฺจายตนํ, วิฺาณฺจายตนํ, อากิฺจฺายตนํ – ราคสฺส, ภิกฺขเว, อภิฺาย อิเม เอกาทส ธมฺมา ภาเวตพฺพา.
๕๐๓-๕๑๑. ‘‘ราคสฺส, ภิกฺขเว, ปริฺาย… ปริกฺขยาย… ปหานาย… ขยาย… วยาย… วิราคาย… นิโรธาย… จาคาย… ปฏินิสฺสคฺคาย… อิเม เอกาทส ธมฺมา ภาเวตพฺพา.
๕๑๒-๖๗๑. ‘‘โทสสฺส ¶ ¶ …เป… โมหสฺส… โกธสฺส… อุปนาหสฺส… มกฺขสฺส… ปฬาสสฺส… อิสฺสาย… มจฺฉริยสฺส… มายาย… สาเยฺยสฺส… ถมฺภสฺส… สารมฺภสฺส… มานสฺส… อติมานสฺส… มทสฺส… ปมาทสฺส อภิฺาย…เป… ปริฺาย… ปริกฺขยาย… ปหานาย… ขยาย… วยาย… วิราคาย… นิโรธาย… จาคาย… ปฏินิสฺสคฺคาย อิเม เอกาทส ธมฺมา ภาเวตพฺพา’’ติ.
อิทมโวจ ภควา. อตฺตมนา เต ภิกฺขู ภควโต ภาสิตํ อภินนฺทุนฺติ.
ราคเปยฺยาลํ นิฏฺิตํ.
นว สุตฺตสหสฺสานิ, ภิยฺโย ปฺจสตานิ จ [ปฺจ สุตฺตสตานิ จ (อฏฺ.)];
สตฺตปฺาส สุตฺตนฺตา [สุตฺตานิ (อฏฺ.)], องฺคุตฺตรสมายุตา [โหนฺติ องฺคุตฺตราคเม (อฏฺ.)] ติ.
เอกาทสกนิปาตปาฬิ นิฏฺิตา.
องฺคุตฺตรนิกาโย สมตฺโต.