📜
๑๑. ทฺวาทสกนิปาโต
๑. อุปฺปลวณฺณาเถรีคาถา
‘‘อุโภ ¶ ¶ มาตา จ ธีตา จ, มยํ อาสุํ [อาภุํ (สี.)] สปตฺติโย;
ตสฺสา เม อหุ สํเวโค, อพฺภุโต โลมหํสโน.
‘‘ธิรตฺถุ กามา อสุจี, ทุคฺคนฺธา พหุกณฺฏกา;
ยตฺถ มาตา จ ธีตา จ, สภริยา มยํ อหุํ.
‘‘กาเมสฺวาทีนวํ ¶ ทิสฺวา, เนกฺขมฺมํ ทฏฺุ เขมโต;
สา ปพฺพชฺชึ ราชคเห, อคารสฺมานคาริยํ.
‘‘ปุพฺเพนิวาสํ ชานามิ, ทิพฺพจกฺขุํ วิโสธิตํ;
เจโตปริจฺจาณฺจ, โสตธาตุ วิโสธิตา.
‘‘อิทฺธีปิ เม สจฺฉิกตา, ปตฺโต เม อาสวกฺขโย;
ฉฬภิฺา สจฺฉิกตา, กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ.
‘‘อิทฺธิยา ¶ อภินิมฺมิตฺวา, จตุรสฺสํ รถํ อหํ;
พุทฺธสฺส ปาเท วนฺทิตฺวา, โลกนาถสฺส ตาทิโน’’ [สิรีมโต (สฺยา. ก.)].
‘‘สุปุปฺผิตคฺคํ อุปคมฺม ปาทปํ, เอกา ตุวํ ติฏฺสิ สาลมูเล [รุกฺขมูเล (สฺยา. ก.)];
น จาปิ เต ทุติโย อตฺถิ โกจิ, น ตฺวํ พาเล ภายสิ ธุตฺตกานํ’’.
‘‘สตํ สหสฺสานิปิ ธุตฺตกานํ, สมาคตา เอทิสกา ภเวยฺยุํ;
โลมํ น อิฺเช นปิ สมฺปเวเธ, กึ เม ตุวํ มาร กริสฺสเสโก.
‘‘เอสา อนฺตรธายามิ, กุจฺฉึ วา ปวิสามิ เต;
ภมุกนฺตเร ติฏฺามิ, ติฏฺนฺตึ มํ น ทกฺขสิ.
‘‘จิตฺตมฺหิ ¶ วสีภูตาหํ, อิทฺธิปาทา สุภาวิตา;
ฉฬภิฺา สจฺฉิกตา, กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ.
‘‘สตฺติสูลูปมา กามา, ขนฺธาสํ อธิกุฏฺฏนา;
ยํ ตฺวํ ‘กามรตึ’ พฺรูสิ, ‘อรตี’ ทานิ สา มม.
‘‘สพฺพตฺถ ¶ วิหตา นนฺที, ตโมขนฺโธ ปทาลิโต;
เอวํ ชานาหิ ปาปิม, นิหโต ตฺวมสิ อนฺตกา’’ติ.
… อุปฺปลวณฺณา เถรี….
ทฺวาทสนิปาโต นิฏฺิโต.