📜
๑๐. ภิกฺขุนิกฺขนฺธโก
มหาปชาปติโคตมีวตฺถุกถาวณฺณนา
๔๐๓. ภิกฺขุนิกฺขนฺธเก ¶ ¶ ‘‘มาตุคามสฺส ปพฺพชิตตฺตา’’ติ อิทํ ปฺจวสฺสสตโต อุทฺธํ สทฺธมฺมสฺส อปฺปวตฺตนการณทสฺสนํ. สุกฺขวิปสฺสกขีณาสววเสน วสฺสสหสฺสนฺติอาทิ ขนฺธกภาณกานํ มตํ คเหตฺวา วุตฺตํ. ทีฆนิกายฏฺกถายํ ปน ‘‘ปฏิสมฺภิทาปฺปตฺเตหิ วสฺสสหสฺสํ อฏฺาสิ, ฉฬภิฺเหิ วสฺสสหสฺสํ, เตวิชฺเชหิ วสฺสสหสฺสํ, สุกฺขวิปสฺสเกหิ วสฺสสหสฺสํ, ปาติโมกฺเขหิ วสฺสสหสฺสํ อฏฺาสี’’ติ (ที. นิ. อฏฺ. ๓.๑๖๑) วุตฺตํ. องฺคุตฺตร (อ. นิ. อฏฺ. ๓.๘.๕๑) -สํยุตฺตฏฺกถาสุปิ (สํ. นิ. อฏฺ. ๒.๒.๑๕๖) อฺถาว วุตฺตํ, ตํ สพฺพํ อฺมฺวิรุทฺธมฺปิ ตํตํภาณกานํ มเตน ลิขิตสีหฬฏฺกถาสุ อาคตนยเมว คเหตฺวา อาจริเยน ลิขิตํ อีทิเส กถาวิโรเธ สาสนปริหานิยา อภาวโต, โสธนุปายาภาวา จ. ปรมตฺถวิโรโธ เอว หิ สุตฺตาทินเยน โสธนีโย, น กถามคฺควิโรโธติ.
มหาปชาปติโคตมีวตฺถุกถาวณฺณนา นิฏฺิตา.
ภิกฺขุนีอุปสมฺปทานุชานนกถาวณฺณนา
๔๐๔-๘. ปาฬิยํ ยทคฺเคนาติ ยสฺมึ ทิวเส. ตทาติ ตสฺมึเยว ทิวเส. วิมาเนตฺวาติ อวมานํ กตฺวา.
๔๑๐-๑. อาปตฺติคามินิโยติ อาปตฺตึ อาปนฺนาโย. กมฺมวิภงฺเคติ ปริวาเร กมฺมวิภงฺเค (ปริ. ๔๘๒ อาทโย).
๔๑๓-๕. ปาฬิยํ ¶ ทฺเว ติสฺโส ภิกฺขุนิโยติ ทฺวีหิ ตีหิ ภิกฺขุนีหิ. น อาโรเจนฺตีติ ปาติโมกฺขุทฺเทสกสฺส น อาโรเจนฺติ.
๔๑๖. ทุสฺสเวณิยาติ อเนกทุสฺสปฏฺเฏ เอกโต กตฺวา กตเวณิยา.
๔๑๗. วิเสสกนฺติ ¶ ปตฺตเลขาทิวณฺณวิเสสํ. ปกิณนฺตีติ วิกฺกิณนฺติ. นมนกนฺติ ปาสุกฏฺินมนกพนฺธนํ.
๔๒๒-๕. สํเวลฺลิยนฺติ กจฺฉํ พนฺธิตฺวา นิวาสนํ. ตโย นิสฺสเยติ รุกฺขมูลเสนาสนสฺส ตาสํ อลพฺภนโต วุตฺตํ.
๔๒๖-๘. อฏฺเว ภิกฺขุนิโย ยถาวุฑฺฒํ ปฏิพาหนฺตีติ อฏฺ ภิกฺขุนิโย วุฑฺฒปฏิปาฏิยาว คณฺหนฺติโย อาคตปฏิปาฏึ ปฏิพาหนฺติ, นาฺาติ อตฺโถ. อนุวาทํ ปฏฺเปนฺตีติ อิสฺสริยํ ปวตฺเตนฺตีติ อตฺถํ วทนฺติ.
๔๓๐. ภิกฺขุทูเตนาติ ภิกฺขุนา ทูตภูเตน. สิกฺขมานทูเตนาติ สิกฺขมานาย ทูตาย.
๔๓๑. น สมฺมตีติ นปฺปโหติ. นวกมฺมนฺติ ‘‘นวกมฺมํ กตฺวา วสตู’’ติ อปโลเกตฺวา สงฺฆิกภูมิยา โอกาสทานํ.
๔๓๒-๖. สนฺนิสินฺนคพฺภาติ ทุวิฺเยฺยคพฺภา. มหิลาติตฺเถติ อิตฺถีนํ สาธารณติตฺเถ.
ภิกฺขุนีอุปสมฺปทานุชานนกถาวณฺณนา นิฏฺิตา.
ภิกฺขุนิกฺขนฺธกวณฺณนานโย นิฏฺิโต.