📜
ขนฺธกปุจฺฉากถาวณฺณนา
๓๐๐. เสเสสูติ อภพฺพปุคฺคลปริทีปเกสุ สพฺพปเทสุ.
๓๐๒. ‘‘นสฺสนฺตุ เอเต’’ติ ปทจฺเฉโท. ปุรกฺขกาติ เอตฺถ สามิอตฺเถ ปจฺจตฺตวจนํ, เภทปุเรกฺขกสฺส, เภทปุเรกฺขกายาติ อตฺโถ.
๓๐๓. เสเสสูติ อวเสเสสุ อสํวาสกาทิทีปเกสุ ปฏิกฺเขปปเทสุ.
๓๐๔. เอกาว ¶ ทุกฺกฏาปตฺติ วุตฺตาติ วสฺสํ อนุปคมนาทิปจฺจยา ชาติโต เอกาว ทุกฺกฏาปตฺติ วุตฺตา.
๓๐๕. อุโปสถสมา ¶ มตาติ อุโปสถกฺขนฺธเก วุตฺตสทิสา ชาตา อาปตฺติโย มตา อธิปฺเปตา.
๓๐๖. จมฺเมติ จมฺมกฺขนฺธเก. วจฺฉตรึ คเหตฺวา มาเรนฺตานํ ฉพฺพคฺคิยานํ ปาจิตฺติ วุตฺตาติ สมฺพนฺโธ. วจฺฉตรินฺติ พลสมฺปนฺนํ ตรุณคาวึ. สา หิ วจฺฉกภาวํ ตริตฺวา อติกฺกมิตฺวา ิตตฺตา ‘‘วจฺฉตรี’’ติ วุจฺจติ.
๓๐๗. องฺคชาตํ ฉุปนฺตสฺสาติ คาวีนํ องฺคชาตํ อตฺตโน องฺคชาเตน พหิ ฉุปนฺตสฺส. เสเสสูติ คาวีนํ วิสาณาทีสุ คหเณ, ปิฏฺิอภิรุหเณ จ. ยถาห ‘‘ฉพฺพคฺคิยา ภิกฺขู อจิรวติยา นทิยา คาวีนํ ตรนฺตีนํ วิสาเณสุปิ คณฺหนฺตี’’ติอาทิ (มหาว. ๒๕๒).
๓๐๙. ตตฺถ เภสชฺชกฺขนฺธเก. สามนฺตา ทฺวงฺคุเลติ วจฺจมคฺคปสฺสาวมคฺคานํ สามนฺตา ทฺวงฺคุลมตฺเต ปเทเส. สตฺถกมฺมํ กโรนฺตสฺส ถุลฺลจฺจยมุทีริตนฺติ โยชนา. ยถาห – ‘‘น, ภิกฺขเว, สมฺพาธสฺส สามนฺตา ทฺวงฺคุเล สตฺถกมฺมํ วา วตฺถิกมฺมํ วา กาเรตพฺพํ, โย กาเรยฺย, อาปตฺติ ถุลฺลจฺจยสฺสา’’ติ (มหาว. ๒๗๙). เอตฺถ จ ‘‘สามนฺตา ทฺวงฺคุเล’’ติ อิทํ สตฺถกมฺมํเยว สนฺธาย วุตฺตํ. วตฺถิกมฺมํ ปน สมฺพาเธเยว ปฏิกฺขิตฺตํ.
‘‘น, ภิกฺขเว, อฺตฺร นิมนฺติเตน อฺสฺส โภชฺชยาคุ ปริภฺุชิตพฺพา, โย ปริภฺุเชยฺย, ยถาธมฺโม กาเรตพฺโพ’’ติ (มหาว. ๒๘๓) วุตฺตตฺตา อาห ‘‘โภชฺชยาคูสุ ปาจิตฺตี’’ติ. เอตฺถ ¶ จ โภชฺชยาคุ นาม พหลยาคุ. ‘‘ปิณฺฑํ วฏฺเฏตฺวา ปาตพฺพยาคู’’ติ คณฺิปเท วุตฺตํ. ปาจิตฺตีติ ปรมฺปรโภชนปวารณสิกฺขาปเทหิ ปาจิตฺติ. เสเสสูติ อนฺโตวุตฺถอนฺโตปกฺกสยํปกฺกปริโภคาทีสุ. ยถาห ‘‘น, ภิกฺขเว, อนฺโตวุตฺถํ อนฺโตปกฺกํ สามํปกฺกํ ปริภฺุชิตพฺพํ, โย ปริภฺุเชยฺย, อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺสา’’ติอาทิ (มหาว. ๒๗๔).
๓๑๐. จีวรสํยุตฺเตติ จีวรกฺขนฺธเก.
๓๑๓. จมฺเปยฺยเก ¶ จ โกสมฺเพติ จมฺเปยฺยกฺขนฺธเก เจว โกสมฺพกกฺขนฺธเก จ. ‘‘กมฺมสฺมิ’’นฺติอาทีสุปิ เอเสว นโย.
๓๑๗. โรมนฺเถติ ภุตฺตสฺส ลหุํ ปากตฺตาย กุจฺฉิคตํ มุขํ อาโรเปตฺวา สณฺหกรณวเสน อนุจาลเน.
๓๑๘. เสนาสนสฺมินฺติ เสนาสนกฺขนฺธเก. ครุโนติ ครุภณฺฑสฺส.
๓๒๐. สงฺฆเภเทติ สงฺฆเภทกกฺขนฺธเก.
๓๒๑. เภทานุวตฺตกานนฺติ สงฺฆเภทานุวตฺตกานํ. คณโภเคติ คณโภชเน.
๓๒๒. สาติ เอตฺถ สพฺพวตฺเตสุ อนาทริเยน โหตีติ เสโส. เสสํ อุตฺตานตฺถเมว.
อิติ อุตฺตเร ลีนตฺถปกาสนิยา
ขนฺธกปุจฺฉากถาวณฺณนา นิฏฺิตา.